ارژنگ داودی زندانی سیاسی طی نامهیی در زندان نوشت: در کشور ما در 30سال گذشته هر دو سرکرده حکومت مطلق استبداد دینی عرف دیپلوماتیک را که سهل است، حتی ادب مرسوم و نزاکت معمول دنیای روز را نمیدانستند نه قبول داشتند و یا چون سایر تازه به دوران رسیدهها معرفت رعایت آن را نداشتند و کار را به آنجا رساندند که حتی نقد مشفقانه خودیهایشان را نیز برنمیتابیدند و آنها را با دریدهگویی و یاوهپردازی منکوب کرده و حتی به قتل رساندهاند. همین اینک رئیسجمهوریشان یا به عبارت صحیحتر انترک جمهور آن نه تنها از رهبران و پیشینیان خود گوی سبقت را ربوده که حتی از لمپنهای چاله میدانی هم گوی سبقت را ربوده است بهطوریکه الحق و انصاف آینه تمامنمای کارگزاران حکومتی است که بازجویان اطلاعاتی امنیتی آن رکیکترین فحاشیه ناموسی و... غیراخلاقیترین اعمال را نسبت به مخالفان انجام میدهند و مقامات قضایی امنیتی آن جنایاتی چون کهریزک را رقم میزنند و از آن تیپ اوباشمنشأنی هستند که پس از برملا شدن جنایات از رو نمیروند هیچ، موقعیتی بهتری هم پیدا میکنند.
زندانی سیاسی ارژنگ داودی در ادامه نامه خود نوشت: زهی بیشرمی! سؤال اینست که چگونه در برابر مشت آهنین و حرفهای زمخت سران چنین حکومتی میتوان ادب و نزاکت را رعایت کرد و آیا اصولاً میتوان با زبان دیپلوماتیک صحبت کرد... حکومتی که حوادث کوی دانشگاه، کهریزک، قتلهای زنجیرهای و... و بالاتر از همه کشتار دهه 60 را در کارنامه ننگین خود دارد چه قربت یا سنخیتی میتواند با ابتداییترین اصول انسانیت داشته باشد.
زندانی سیاسی ارژنگ داودی در ادامه نامه خود نوشت: زهی بیشرمی! سؤال اینست که چگونه در برابر مشت آهنین و حرفهای زمخت سران چنین حکومتی میتوان ادب و نزاکت را رعایت کرد و آیا اصولاً میتوان با زبان دیپلوماتیک صحبت کرد... حکومتی که حوادث کوی دانشگاه، کهریزک، قتلهای زنجیرهای و... و بالاتر از همه کشتار دهه 60 را در کارنامه ننگین خود دارد چه قربت یا سنخیتی میتواند با ابتداییترین اصول انسانیت داشته باشد.
