از روز ۱۶آذر که دولت رئیسی لایحهٔ سرهم‌بندی شده بودجه سال۱۴۰۱ را به مجلس رژیم تحویل داده است، جنگ و دعوا بر سر این لایحه هر روز بالاتر گرفته؟ این دعوا ها بر سر چیست؟ مگر نه این‌که طبق معمول در بودجه سهم تمام باندهای غارتگر تأمین شده است؟ پس مشکل کجاست؟
واقعیت این است که مشکل اول کشمکش بر سر سهم غارت است. نهادهای حکومتی از بالادستٍ مجلس آخوندی بر لایحه بودجه چنگ انداخته‌اند تا بیشتر بیشتر به جیب بزنند.
حسن لطفی عضو مجلس ارتجاع روز ۱۱اسفند۱۴۰۰ در جلسه علنی مجلس گفت: «دقت بفرمایید شورایعالی انقلاب فرهنگی، شورایعالی امنیت ملی، شورایعالی اقتصاد، مجمع تشخیص مصلحت نظام، کمیسیون تلفیق، کمیسیونهای مشترک، مجلس را از حیز انتفاع ساقط کردند. از ۱۶ آذرماه تا یک اسفند، ۴۵روز علاف کمیسیونهای مربوطه و تلفیق میشه... بحث بعدی چرا بایستی در کمیسیون تلفیق و کمیسیون ها بودجه ۴۵روز علاف بماند و نمایندگان از رسیدگی به جداول و بودجه شرکتهای دولتی محروم بمانند... ما می‌خواهیم ببینیم تو این ۴۵روز دولت محترم و کمیسیون چه گلی بر سر بودجه می‌نهند و همین که شش هزار تا پیشنهاد هست آقای نیکزاد با عرض معذرت این ناپختگی بودجه را نشان می‌دهد. ».
اذعان به شش هزار پیشنهاد، ترجمان همان هزاران دستی است که از سوی باندهای حاکم وارد کیسه بودجه شده تا سهم خودشان را بردارند. اولین نتیجه‌گیری از این وضعیت، بی‌خاصیتی مجلس ارتجاع و نمایشی بودن این بررسی هاست. چون از بالاتر نظام سهم باندها مشخص شده و ابلاغ شده است.
محمدرضا صباغیان بافقی عضو مجلس ارتجاع روز ۱۱ اسفند۱۴۰۰ در جلسه علنی مجلس گفت: «در تصویب بودجه وقتی اخطار و تذکر را ما برداریم، پیشنهادات هم مطرح نشود، اونهایی هم که مطرح میشه انتخابی باشه، خب این دیگه مجلس چه کاره هست؟... من فکر می‌کنم حضور ما نمایندگانی که دور هم نشستند خیلی فایده‌ای نداره شیر بی‌یال و دم و اشکم هست».
اما همین شیر بی‌یال و دم اشکم می‌داند که اساس منابع بودجه، بر جز غارت آخرین لقمه‌های بازمانده در سفره‌های مردم سوار است و حتماً پیآمد آن به‌صورت شعله‌های قهر مردمی دامان نظام را چنان‌چه تابه‌حال گرفته، شدیدتر از قبل خواهد گرفت. به همین دلیل بحران بودجه بلافاصله با امنیت نظام گره می‌خورد
محسن علیزاده عضو مجلس ارتجاع روز ۱۱اسفند۱۴۰۰ در جلسه علنی مجلس گفت: «موارد ضروری هست که حیثیتی هم هست، هم در خصوص امنیت کشور، هم در خصوص نحوه بررسی لایحه بودجه، دوست نداریم که این موضوعات را به‌صورت علنی در رسانه‌ها اعلام کنیم. اما اگر این اتفاق نیفتد در وقت دیگری حتماً به‌صورت علنی آن را مطرح خواهیم کرد. پرداخت هزینه آن هم به عهده هیأت‌رئیسه محترم است».
آنچه را این عضو مجلس ارتجاع دوست ندارد علنی بگوید، کارشناسان حکومتی در وحشت از قیام مردم هر روز فریاد می‌زنند و هشدار می‌دهند. فرشاد مومنی اقتصاددان حکومتی روز هفتم اسفند به روزنامه مستقل با اشاره به سلطهٔ باندهای مافیایی بر مقدرات اقتصادی گفت: «سیاست‌های تورم‌زا اسم رمز غارت مردم و متزلزل کردن ارکان نظام ملی است. مهمترین مشخصه لایحه بودجه ۱۴۰۱ این است که این سند نابرابریهای اجتماعی را دامن می‌زند».
و علی بیگدلی کارشناس دیگر حکومتی در روز ۱۱اسفند به آن دسته از عوامل حکومتی که چشم به راه توافق وین و گشایش برای منابع بودجه ۱۴۰۱ هستند، بن‌بست نظام در برجام را گوشزد کرد و گفت: «اعتراضات مردم در سال۱۴۰۱ علیه حاکمیت به اوج خود می‌رسد! / اگر جمهوری اسلامی بخواهد برجام غربی‌ها را امضا کند با اعتراض و درگیری مخالفان تندروی خود مواجهه خواهد شد!». وی در ادامه با اشاره به تورم افسار گسیخته افزود: «سطح گرانی‌ها و نارضایتی‌های مردمی به بالاترین سطح خود خواهد رسید. نگاه اعتراضی مردم نسبت به حاکمیت در سال۱۴۰۱ با توجه به کمبود بودجه‌یی هم که شاهدش هستیم، به اوج خود می‌رسد».
