در بخشی از نامه هیأت علمی پزشکان به روحانی، ضمن اثبات حداقل ۱۵برابر تلفات ایران نسبت به چین آمده است: «چگونه می‌توان مردم را به در خانه ماندن تشویق کرد اما بانکها و ادارات دایر باشند، از سوی دیگر کارگران روزمزد و فصلی چه کنند»؟
انتشار درد و نفرت مردم موجب وحشت سران سنگدل شد و جهانگیری روز ۱۳فروردین وقیحانه گفت: «در فضای مجازی در روزهای گذشته یک پیرمردی نشان داده می‌شد که می‌گفت من پنیر می‌خواهم برای بچه‌ام بخرم ندارم... ما برای ۳میلیون افراد این‌گونه یک اعتبار اختصاص دادیم که هر ماه بین ۲۰۰هزار تومان تا ۶۰۰هزار تومان کمک بکنیم که زندگی اینها آسیب نبیند...».
فقط به ۳میلیون نفر از ۶۰میلیون نیازمند، آن هم نه پرداخت اجاره و مسکن و آب و برق و معیشت. پول پنیر! این توهین را مردم نمی‌پذیرند.
نگرانی جهانگیری از تبعات اقتصادی و اجتماعی ظلمی است که در آتشفشان قیام، تمام نظام را می‌سوزاند.
جهانگیری ۱۳فروردین ۹۹: «کرونا تبعات بسیار زیادی خواهد داشت هم در بخش اقتصادی هم در بخش مسائل اجتماعی».
این نگرانی فقط مخصوص جهانگیری نیست. نیروهای وحشی انتظامی هم در کابوس خشم و خروش مردم در پساکرونا به‌سر می‌برند.
اشتری، سرکرده انتظامی ۱۳فروردین ۹۹: «اینها هیچ درآمدی ندارند اینها اگر این حالت بماند ممکن است یک تبعات آسیبهای بعدی ما داشته باشیم و بعد از پساکرونا یک اتفاقات بیفتد».
