نتیجهٔ سفر روحانی چه بود؟
انزوای بیشتر و تشدید تضادهای داخلی و خارجی یا راهگشایی و تخفیف تنش؟
به گواه اغلب رسانه‌های غربی، شرایط از هر جهت برای معامله آماده بود. به‌ویژه بعد از طرحی که فرانسه در دقایق پایانی روی میز گذاشت.
ظهروند کارشناس مسائل بین‌الملل رژیم آخوندی: «در مورد سفر آقای روحانی به نیویورک حرف و حدیث زیادی هست و یک سری عکس بیرون آمده و صحبت‌هایی از ایشان و وزیر امور خارجه نقل می‌شود که مجموعاً آنها را مثبت ارزیابی نمی‌کنم و خوب است که راجع به صحبت‌های صورت‌گرفته و نوع واکنش‌ها پاسخگویی صورت گیرد».
حتی خوش‌بین‌ترین چهره‌های غرب و اهل مماشات هم کاملاً ناامید شدند.
فدریکا موگرینی، نماینده سیاست خارجی اتحادیه اروپا: «کشورهای اروپایی امیدوار بودند که در حاشیه این نشست رؤسای جمهوری آمریکا و ایران، به‌منظور کاهش تنش‌های منطقه با یکدیگر ملاقات کنند، اما ایران این ملاقات را به لغو تحریم‌های آمریکا و بازگشت این کشور به برجام مشروط کرد».
تسنیم آخوندی ضمن تأکید بر نتیجه تحقیرآمیز سفر روحانی نوشت: «خنده‌های از ته دل با کسی که ایران را متهم می‌کند تا تحریم‌های بیشتری علیه مردم کشورمان اعمال کند و به ترامپ برای اعمال سیاست فشار حداکثری همکاری کند، معنایی جز همکاری در پروژه تحقیر ملت ایران ندارد».
شکست حقارت‌بار روحانی بیش از هر چیز بیانگر ضعف و ناتوانی تمامیت نظام است. ضعفی که حتی امکان مانور سیاسی در طرح فرانسه را به آخوند روحانی نداد. ایرانیان آزاده و پشتیبانان مقاومت در تظاهرات خود در برابر سازمان ملل متحد و همزمان با سخنرانی آخوندی روحانی همین حقیقت را فریاد می‌کردند که تنها راه‌حل سرنگونی این رژیم به دست مردم و مقاومت ایران است.
