حتمیت قیام و سرنگونی پیش پای نظام
در روزنامه‌های حکومتی شنبه سیزدهم اردیبهشت سرنوشت تیرهٔ نظام جدی‌ترین موضوعی است که دیده می‌شود. جهان صنعت به‌نقل از راغفر یک کارشناس حکومتی نوشته است«شکاف فعلی میان دستمزد و هزینه‌های زندگی نزدیک به ۷۰درصد است و دستمزد فقط ۳۰درصد هزینه‌های خانوار را پوشش می‌دهد. تصمیم شورای عالی کار بدون تردید این شکاف را عمیق‌تر و نارضایتی کارگران را بیشتر خواهد کرد. در نهایت نباید تکرار وقایع آبان ۹۸ را دور از ذهن دانست. اگر در این مدت دولت تصمیم منطقی نگیرد و همانند قبل پیش‌رود اعتراضات مردمی همانند آبان ۹۸ شکل می‌گیرد چه‌بسا شدیدتر از قبل». و ستارهٔ صبح به‌نقل از رنانی (RENANI) کارشناس حکومتی از باند مغلوب نوشته است: «اگر حاکمیت تن به افق‌گشایی ندهد باید منتظر شکل‌گیری رفتار جمعی رادیکال از سوی مردم و سپس واکنش‌های افراطی از سوی نهادهای وابسته به حکومت و سپس ورود به چرخه شورش و سرکوب، آنگاه خشونت و تخریب، و سرانجام انقلاب... باشیم.هر چه این فرایند به مراحل پایانی نزدیک شود آتش خشم بیشتر برافروخته شده و حاکمیت توان کنترل آن را از دست می‌دهد».
بزرگترین غارت مردم با توزیع سهام عدالت
روزنامه‌های حکومتی اذعان کرده‌اند آنچه را روحانی توزیع سهام عدالت نامیده چیزی جز زدن از جیب مردم برای پر کردن کیسه نظام و تأمین کمبود بودجه‌اش نیست. دنیای اقتصاد نوشته است: «ریختن سهام یکسری شرکت درون چند کیسه، هم زدن کیسه‌ها و واگذار کردن چند گرم از وزن هر کیسه به جمعیتی کثیر هیچ ربطی به خصوصی‌سازی، آزادسازی یا به تعبیری مردمی کردن اقتصاد ندارد، به‌خصوص آن که دولت هم‌چنان این کیسه‌های گرم و نرم را از زیر سر خود جدا نمی‌کند! حال با اجرای طرحی که برای به‌اصطلاح آزادسازی سهام عدالت تهیه شد در آستانه خلق شتر-گاو-پلنگ‌های جدیدی هستیم که جز افزایش فساد و ناکارآیی نتیجه دیگری نخواهند داشت». و جهان صنعت در دعوای باند فاش کرده است: «در این دو ماهه گذشته فقط ۵۰۰هزار میلیارد تومان درآمد برای صاحبان سهام شکل گرفته که البته همین درآمد در مدت نه‌چندان دور تورم‌زاست. چگونه با دستکاری انتظارات مردم و ترجیحاًت آنان صحنه‌سازی شده صرف‌نظر از این‌که بسیاری از این درآمدها کاذب است اما به‌وجود آمده و موجب تورم بزرگی خواهد شد که در ابتدا آسیب آن متوجه اقشار ضعیف و در مرحله بعدی خریداران سهام خواهد شد».
ذات چپاولگر حاکمان علت خشم مردم
موارد زیادی هست یک نمونه را از روزنامه حکومتی شرق می‌خونم که با باندهای حاکم هشدار داده: «دولتها نه‌تنها امیال مالکیت‌گرا را سرکوب نکرده‌اند؛ بلکه در پوشش خصوصی‌سازی از مردم، سلب مالکیت نیز کرده‌اند. آنچه بعد از گذشت چهار دهه مردم را از سیاست (بخوانید از نظام آخوندی) دلزده کرده، صرفاً گفتمان اصلاح‌طلبی یا اصول‌گرایی نیست؛ بلکه گفتمانی است که بر دیدگاههای اقتصادی منفعت‌گرا چفت‌و‌بست شده».
اعتراف ناگزیر به کاسبی از کرونا
این اعترافات بازتاب گوشه‌یی از نظر و نفرت مردم از حاکمان دزد است که حتی در مطالب طنز هم به‌عنوان اصل مسلم در نظام، مورد اشاره قرار گرفته. برای نمونه روزنامه شهروند از شرکای باند روحانی نوشته است: «شهرداری: کرونا رو شکست بدید اما درآمد منو کم نکنید! با وجود توصیه‌ها برای استفاده نکردن از وسایل نقلیه عمومی، شهرداری تهران درصدد برقراری دوباره طرح ترافیک است
معاون شهردار: کرونا میاد و می‌ره اما پول طرح ترافیکی که ما نگرفتیم دیگه برنمی‌گرده!
یک مسئول: در صورتی باید رعایت کنید که از درآمد خودتون کم بشه، نه درآمد ما!
تهران: یعنی من این‌قدر بی‌ارزش شدم براتون که بدون پول روی من تردد کنید؟
یک شهروند: سازمانهای مختلف مدیونند اگه پول دستی بخوان و نگن!
راننده تاکسی: الآن دو تا طرح دیگه هم اضافه می‌کنند تا جبران اون یک‌میلیون وام بشه!
