بنا به گزارش خبرگزاری فارس رژیم، صفار هرندی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام روز پنجشنبه ۳۰بهمن با اشاره به جامزهر و وضعیت استیصال خامنهای گفت: «بعضی فکر میکنند این جامزهر را در هر دورهای باید به رهبر نوشاند، در حالیکه امام میگوید فکر نکنید این یک انتخاب خوب است چارهای جز آن نیست».
این کارگزار رژیم که از عملیات فروغ جاویدان، با عنوان عملیات مرصاد نام برد افزود: «این اتفاق فصل نهایی تحکیم موقعیت انقلاب اسلامی بود به گونهای که دیگر بعد از آن هیچگاه شاهد عملیات نظامی علیه ایران نشدیم».
هرندی در پاسخ به این سؤال که خمینی راضی به پایان جنگ نبود چرا قطعنامه را پذیرفت گفت: «پایان جنگ اصولاً زمان پذیرفتن قطعنامه است، ولی چه اتفاقی افتاد؟ بعد از اینکه قطعنامه را پذیرفتیم از غرب و جنوب لشکر مستقیم صدامیها و جریان منافقان حمله کردند، اینکه یک عده دنبال پایان جنگ بودند کدام پایان، پس چرا جنگ از آن طرف ادامه پیدا کرد؟».
وی بدون اشاره بهگفته خمینی که گفته بود «جنگ نعمت است» اضافه کرد: «اینکه ما ایستاده بودیم و امام میگفت ما زیربار صلح تحمیلی نمیرویم و تا زمانی که تأمین امنیت قطعی برای ما نشده است صلح را قبول نمیکنیم این بود و به همین دلیل جنگ طولانی شد، ما دنبال رفع فتنه بودیم و میخواستیم کاری کنیم که بعد از این دیگر محل تاخ و تاز بیسر و پایان نباشیم، لذا وقتی قطعنامه را پذیرفتیم امام فرمودند این کینهها و نفرت به ابر قدرت ها و دشمنی که نسبت به شما کینه دارد را در دلهایتان انباشته نگهدارید چون این آخر کار نیست لذا ما صلح را پذیرفتیم اما آنها چند روز بعد حمله کردند».
هرندی در مورد وضعیت نیروهای رژیم و وارفتگی آنها در آنزمان گفت: «در روزهای منتهی به پذیرش قطعنامه در برخی سستی ایجاد شده بود و از جنگ خسته شده بودند، دولت آمادگی حمایت از جنگ نداشت، تجهیزات نظامیمان روزآمد نبود، لذا شرایط ایجاب کرد که جنگ ادامه پیدا نکند و امام فرمودند این جامزهری است که من مجبورم بنوشم اما یادتان باشد این پایان کار نیست، اما بعضی فکر میکنند این جامزهر را در هر دورهای باید به رهبر نوشاند، در حالیکه امام میگوید فکر نکنید این یک انتخاب خوب است چارهای جز آن نیست».
وی همچنین به شکافی که در اثر ادامه جنگ در بالای نظام ایجاد شده بود افزود: «یک اشکالاتی هم در مدیریت دولت بود که اصرار داشتند از یک نسخه خاص تبعیت کنند و مردم را خیلی در اداره امور اقتصادی بازی ندهند و مشکل پیدا کردند که البته بخشی از آن طبق اقتضائات جنگ بود، اما میشد به گونهای دیگر هم عمل کرد، دوم کمبودهایی بود که در عرصه نظامی پیدا کرده بودیم، از طرف دیگر فشار دشمن هم همهجانبه شده بود و مردم خسته شده بودند».
هرندی پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و گرفتن امتیاز را بهانه ادامه جنگ ذکر کرد و گفت: «یعنی نسبت به قبل منفعت بیشتری برای ما در آن لحاظ شده بود از این جهت یک بهره خوب ادامه پیدا کردن جنگ این بود که دنیایی که میخواست چیزی را به ما تحمیل کند و ما زیربار نمیرفتیم ناچار کرد که امتیازهای بیشتری برای ما در نظر بگیرد».