طی ۲هفته‌ای که از ابتدای سال می‌گذرد، زندانیان زندانهای پارسیلون خرم‌آباد، الیگودرز، تبریز، سقز، همدان، مهاباد، ارومیه، تهران بزرگ، عادل‌آباد شیراز و سپیدار و شیبان اهواز دست به اعتراض و شورش زده و تعدادی از آنها موفق به فرار شده‌اند.
پس از فرار زندانیان پارسیلون خرم‌آباد و جوشش زندانیان در الیگودرز و تبریز، خبر فرار جمعی زندانیان سقز نشان داد که می‌توان و باید بر تقدیر شوم کرونای ولایت شورید.
روز ۹فروردین، یک روز پس از فرار جمعی زندانیان سقز، تعدادی از زندانیان همدان و مهاباد و روز بعد زندانیان عادل‌آباد شیراز شورش کردند و تعدادی از زندانیان موفق به فرار شدند.
احمد زیدآبادی، از مهره‌های باند مغلوب، در وحشت از شورش سراسری و فرجام کار، خواستار آزادی زندانیان شد و گفت: «اگر این اتفاق رخ ندهد، کنترل زندانها و عوارض اجتماعی و روانی ناشی از آن، بسیار مشکل و پرهزینه خواهد شد».
دوشنبه ۱۱فروردین زندانیان سپیدار اهواز هم بر کرونای ولایت شوریدند. صدای تیراندازی و شعله‌های آتش که از فاصله دور دیده می‌شد موجب نگرانی خانواده‌ها گردید. ساعتی بعد بسیاری از خانواده‌های زندانیان مقابل زندان سپیدار تجمع کردند و تا روز بعد هجوم و تجمع خانواده‌ها جریان داشت.
هنوز اهواز در تب شعله‌های آتش زندان سپیدار می‌سوخت که خبر از شورش زندان شیبان در این شهر رسید.
نیروهای جنایتکار تلاش کردند با شلیک گاز اشک‌آور و گلوله‌های جنگی مانع از شورش زندانیان شوند.
زندانیانی که حاضر نیستند در سلولهای مرگ با ویروس مرگبار کرونا کنار بیایند.
