شورای اتحادیه‌های جهانی (CGU) روز ۲۱شهریور در بیانیه‌یی تشدید نقض حقوق‌بشر و کار و آزادیهای مدنی در ایران را محکوم کرد.
شورای اتحادیه‌های جهانی (CGU) که بیش از ۲۰۰میلیون کارگر را نمایندگی می‌کند از طریق کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری بین‌المللی (ITUC)، فدراسیونهای جهانی اتحادیه (GUFs) و کمیته مشورتی اتحادیه‌های کارگری، نقض فزاینده [حقوق و آزادیهای مدنی] رهبران اتحادیه‌های کارگری و حقوق انسانی و حقوق کارگری و آزادیهای مدنی فعالان به وسیله مقامات گوناگون ایران را محکوم می‌کند.
شورای اتحادیه‌های جهانی نگرانی عمیق خودش را در مورد تشدید سرکوب ابراز می‌کند.
اقداماتی که معلمان، خبرنگاران، فعالان صنفی، دانشجویان فعالان، و مدافعان حقوق زنان، به‌ویژه با توجه به نزدیک شدن سالگرد درگذشت غیرقانونی ژینا مهسا امینی در ۱۶ سپتامبر را هدف قرار می‌دهد.
ما این سرکوب را محکوم می‌کنیم و خواستار توقف بلادرنگ آن هستیم.
بنا بر این، توانمند کردن اتحادیه‌های کارگری برای دفاع و حمایت از حقوق کارگران در ایران، سنگ‌بنای هر جامعه دموکراتیک است.
ما هم‌چنین نگران افزایش نفوذ گشت موسوم به ارشاد و اجرای قانون حجاب اجباری برای آزار و اذیت زنان و جلوگیری از دسترسی آنها به تحصیل هستیم.
شایان ذکر است که زیرمجموعه‌های آموزش بین‌الملل (EI)، فدراسیون بین‌المللی کارگران حمل و نقل (ITF) و فدراسیون بین‌المللی خبرنگاران (IFJ) یعنی شورای هماهنگی انجمنهای صنفی معلمان ایران، اتحادیه کارگران تهران و شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه (اتحادیه واحد) و انجمن روزنامه‌نگاران ایران (AoIJ) با آزار و اذیت بی‌امان، دستگیری، بازداشتهای طولانی‌مدت و شکنجه در زندان روبه‌رو هستند.
سازمانهای وابسته، رهبران و کارگران در بخش‌های مختلف اتحادیه‌های جهانی تخلفات مشابهی را گزارش می‌کنند که عبارتند از:
هدف قرار دادن و اخراج معلمان و فعالان حقوق صنفی: هدف قرار دادن و اخراج ناعادلانه معلمان و فعالان حقوق کارگری در ایران، زندگی آنها را به‌شدت به مخاطره می‌اندازد. اعمال شکنجه‌های جسمی و روانی در حین بازداشت، از جمله پخش عمومی اعترافات اجباری؛ حبس با احکام خودسرانه و نامشخص و بی‌سابقه، در شرایط وحشتناک و بدون دسترسی به مراقبتهای پزشکی.
حمله به تجمعات و تظاهرات مسالمت‌آمیز کارگری، ارعاب فعالان کارگری، خبرنگاران و کارگران معترض، اخراج‌های خودسرانه و همگانی، دستگیری فعالان صنفی و پیگرد قانونی به اتهاماتی مانند اخلال در نظم عمومی، تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی که می‌تواند شامل مجازاتهای شدید از جمله اشد مجازات[اعدام] باشد.
جلوگیری از انتشار و گردش آزاد اخبار فعالیت‌های صنفی. از بین بردن و خراب کردن اتحادیه‌های کارگری، با ایجاد نهادهای موازی تحت حمایت رژیم و حمله به تلاشهای اتحادیه‌ها برای برگزاری رویدادهای عمومی، از جمله رویدادهای مربوط به اول ماه مه
نقض حقوق زندانیان: با تمام زندانیان، از جمله فعالان سندیکایی، باید با احترام و کرامت مندرج در قوانین بین‌المللی رفتار شود. معلمان، دانش‌آموزان، فعالان سندیکایی و مدافعان حقوق‌بشر که به‌طور غیرقانونی بازداشت شده‌اند باید آزاد شوند. شکنجه باید در تمام بازداشتگاهها ممنوع شود.
فشار بر خانواده‌های رهبران اتحادیه ها: افزایش فشار بر خانواده‌های فعالان یک تحول عمیقاً ناراحت‌کننده است. خانواده‌ها سزاوار این هستند که بدون ترس از انتقام، در صلح و آرامش زندگی کنند.
حق سازماندهی و برگزاری جلسات صنفی: اتحادیه‌های کارگری ایران باید از حق اساسی سازماندهی و برگزاری مجامع عمومی بدون تهدید به آزار و اذیت برخوردار شوند.
دشمنی دولت با مطالبات کارگری: بی‌تفاوتی نسبت به مطالبات برحق کارگران و بازنشستگان ناعادلانه است. ما با همه کارگران و بازنشستگانی که مستحق رفتار عادلانه و معیشت آبرومندانه هستند، همبستگی می‌کنیم.
ما در تعهد خودمان برای دفاع از حقوق کارگران، زنان، معلمان و مربیان، خبرنگاران، مدافعان حقوق و فعالان حقوق‌بشر در ایران و سراسر جهان یکپارچه هستیم.
