خبرگزاری آسوشیتدپرس روز یکشنبه ۱۸ آذر در مطلبی با عنوان «سقوط اسد؛ فروپاشی «محور مقاومت» رژیم آخوندی» نوشت:
رژیم آخوندی با بحرانی بی‌سابقه در سیاست‌های منطقه‌یی خود مواجه شده است. استراتژی دیرینه این رژیم برای ایجاد و تقویت «محور مقاومت» که با حمایت از گروه‌های شبه‌نظامی و نیروهای نیابتی در خاورمیانه تعریف شده بود، اکنون با شکست‌های پی‌درپی در آستانه فروپاشی کامل قرار دارد.
سقوط «محور مقاومت» از جنگ غزه آغاز شد؛ جایی که حمله اسراییل پس از عملیات ۷ اکتبر ۲۰۲۳ حماس، ضربه‌ای شدید به این گروه تحت حمایت ایران وارد کرد. این جنگ به درگیری دیگری در لبنان کشیده شد و اسراییل موفق شد حزب‌الله، قدرتمندترین مزدور منطقه‌یی رژیم را، به‌شدت تضعیف کند. هم‌زمان، اسراییل برای نخستین بار حملات موفقی را به اهداف نظامی در داخل ایران ترتیب داد که ضربه‌ای دیگر به موقعیت استراتژیک تهران بود.
اما ضربه نهایی و شاید مرگبار برای رژیم آخوندی، سقوط بشار اسد، متحد دیرینه ایران در سوریه بود. در اولین ساعات روز یکشنبه، نیروهای شورشی موفق شدند با یک حمله برق‌آسا، دمشق، پایتخت سوریه را به تصرف خود درآورند و نمادهای بیش از نیم قرن حکومت خاندان اسد را از میان بردارند. این تحول نه تنها رژیم اسد را از صحنه خارج کرد، بلکه زنجیره استراتژیک ایران در منطقه را به‌طور کامل گسست.
علی‌اکبر ولایتی، مشاور ارشد علی خامنه‌ای، سال‌ها پیش از سوریه به‌عنوان "حلقه طلایی زنجیره مقاومت" یاد کرده بود. اکنون، با فروپاشی این حلقه، ایران توانایی انتقال سلاح و تجهیزات نظامی به حزب‌الله در لبنان را نیز از دست داده است. این مسیر کلیدی، نقش مهمی در تأمین نفوذ ایران تا مرزهای اسراییل ایفا می‌کرد، اما امروز، رژیم آخوندی با محدودیت‌های جدی در این زمینه مواجه شده است.
انور قرقاش، دیپلمات ارشد امارات متحده عربی، در نشست گفتگوی منامه در بحرین اظهار داشت: تفکر بازدارندگی ایران واقعاً تحت تأثیر رویدادهای غزه، لبنان و تحولات سوریه از هم پاشیده است.
با این حال، رژیم ایران هم‌چنان به برنامه هسته‌یی خود به‌عنوان برگ برنده نگاه می‌کند. هر چند تهران مدعی است اهداف صلح‌آمیز را دنبال می‌کند، اما بسیاری معتقدند که امکان دستیابی به توانایی ساخت تسلیحات هسته‌یی، ابزاری برای اعمال فشار و گسترش نفوذ در منطقه است.
فروپاشی محور مقاومت، رژیم آخوندی را با چالشهای بی‌سابقه‌ای روبه‌رو کرده است. امروز، حکومت ایران منزوی‌تر از هر زمان دیگری است و آینده این رژیم بیش از هر زمان دیگری در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
