الجزیره: شادی بسیار بزرگ مردم لیبی به‌خاطر فتح طرابلس و پیروزی انقلابشان بعد از ۶ماه!
در برابر چنین خوشحالی‌هایی چالشهایی هم در چشم‌انداز مردم لیبی قرار دارد. یکی از این چالشها برآورده شدن خواستهای اقتصادی انقلاب است. این نیاز هم بر اساس خواسته آزادی و کرامت انسانی است. جامعه‌ای که در وضعیت انفجاری از اوضاع بسیار بد زندگی، هزینه‌های بالا و گسترش فساد حکومتی قرار داشتند.
آری! مردم می‌خواهند ثروتهای کشور برای تمامی آنها باشد.
این‌جا فقر در کنار ثروت است. از این‌جاست که انقلاب آغاز شد. وضعیتی که کشور بعد از ۴دهه از حکومت قذافی با آن هم‌چنان مواجه است.
بر اساس گزارشهای ویژه، یک پنجم مردم لیبی زیر خط فقر قرار دارند. علاوه بر این‌که بیکاری ۲۰ درصد است، ۱۰ درصد جمعیت نیز بیسواد هستند. هم‌چنین هزاران خانواده در حلبی آبادها زندگی می‌کنند.
این موضوعی است که انقلاب لیبی بر روی آن پرتو افکنده، نه به آن صورتی‌که رژیم قذافی برای مهمانان خارجی جلوه می‌داد که گویا مردم لیبی در ثروت غوطه‌ورند.
البته امکان مرفه بودن مردم لیبی فراهم بود، اگر فساد در کشور حاکم نبود.
لیبی کشوری است که بر میدانهای بزرگ نفتی قرار گرفته است. این کشور دارای بیشترین میادین نفتی در آفریقاست. بیش از دو میلیون و ۶۰۰هزار بشکه نفت در روز استخراج می‌کند. گفته می‌شود رژیم معمر قذافی در ۴ دهه گذشته ۳هزار میلیارد دلار از فروش نفت درآمد داشته است.
توانمندیهای نفتی لیبی، این کشور را بعد از دولتهای خلیج فارس قرار داد و سال گذشته آن را در آفریقا به مکان اول رساند. تا جایی که بر اساس برآوردها درآمد سرانه مردم لیبی به ۱۵هزار دلار برای هر نفر رسید.
اما این تنها روی کاغذ است زیرا بر اساس تقسیم درآمد بر شمارگان مردم لیبی انجام شده است. اما فاصله بین ثروت کشور و پیشرفت آن بسیار زیاد است. دلیل آن را مردم لیبی در رژیمی می‌دانند که درآمدهایشان را غارت کرده است. در این میان بر اساس گزارشهای رسانه‌ها درآمد خانواده قذافی به تنهایی بر ۱۳۰میلیارد دلار بالغ می‌شود، این هم مبلغی است که برای تغییر سیمای لیبی از کشوری فقیر به یک کشور پیشرفته کافی بود، البته اگر برای ایجاد ساختارهای اقتصادی پیشرفته خرج می‌شد.
سیمای کشوری که مردم لیبی خواستار آینده بهتری برای آن هستند. تا در آن کشوری بسازند که همه دردهای سالهای گذشته را جبران کند. لیبی کشوری با ثروت بسیار اما فساد گسترده و نبود آزادیها سرانجام با قهرمانیهای بسیار مردمش به پیروزی رسید.
در برابر چنین خوشحالی‌هایی چالشهایی هم در چشم‌انداز مردم لیبی قرار دارد. یکی از این چالشها برآورده شدن خواستهای اقتصادی انقلاب است. این نیاز هم بر اساس خواسته آزادی و کرامت انسانی است. جامعه‌ای که در وضعیت انفجاری از اوضاع بسیار بد زندگی، هزینه‌های بالا و گسترش فساد حکومتی قرار داشتند.
آری! مردم می‌خواهند ثروتهای کشور برای تمامی آنها باشد.
این‌جا فقر در کنار ثروت است. از این‌جاست که انقلاب آغاز شد. وضعیتی که کشور بعد از ۴دهه از حکومت قذافی با آن هم‌چنان مواجه است.
بر اساس گزارشهای ویژه، یک پنجم مردم لیبی زیر خط فقر قرار دارند. علاوه بر این‌که بیکاری ۲۰ درصد است، ۱۰ درصد جمعیت نیز بیسواد هستند. هم‌چنین هزاران خانواده در حلبی آبادها زندگی می‌کنند.
این موضوعی است که انقلاب لیبی بر روی آن پرتو افکنده، نه به آن صورتی‌که رژیم قذافی برای مهمانان خارجی جلوه می‌داد که گویا مردم لیبی در ثروت غوطه‌ورند.
البته امکان مرفه بودن مردم لیبی فراهم بود، اگر فساد در کشور حاکم نبود.
لیبی کشوری است که بر میدانهای بزرگ نفتی قرار گرفته است. این کشور دارای بیشترین میادین نفتی در آفریقاست. بیش از دو میلیون و ۶۰۰هزار بشکه نفت در روز استخراج می‌کند. گفته می‌شود رژیم معمر قذافی در ۴ دهه گذشته ۳هزار میلیارد دلار از فروش نفت درآمد داشته است.
توانمندیهای نفتی لیبی، این کشور را بعد از دولتهای خلیج فارس قرار داد و سال گذشته آن را در آفریقا به مکان اول رساند. تا جایی که بر اساس برآوردها درآمد سرانه مردم لیبی به ۱۵هزار دلار برای هر نفر رسید.
اما این تنها روی کاغذ است زیرا بر اساس تقسیم درآمد بر شمارگان مردم لیبی انجام شده است. اما فاصله بین ثروت کشور و پیشرفت آن بسیار زیاد است. دلیل آن را مردم لیبی در رژیمی می‌دانند که درآمدهایشان را غارت کرده است. در این میان بر اساس گزارشهای رسانه‌ها درآمد خانواده قذافی به تنهایی بر ۱۳۰میلیارد دلار بالغ می‌شود، این هم مبلغی است که برای تغییر سیمای لیبی از کشوری فقیر به یک کشور پیشرفته کافی بود، البته اگر برای ایجاد ساختارهای اقتصادی پیشرفته خرج می‌شد.
سیمای کشوری که مردم لیبی خواستار آینده بهتری برای آن هستند. تا در آن کشوری بسازند که همه دردهای سالهای گذشته را جبران کند. لیبی کشوری با ثروت بسیار اما فساد گسترده و نبود آزادیها سرانجام با قهرمانیهای بسیار مردمش به پیروزی رسید.
