گزارشی از تلویزیون الجزیره: پس از این‌که رزمندگان وارد طرابلس شدند، بدون مواجه شدن با مقاومت زیادی تمامی میدانهای شهر را به‌کنترل خود درآوردند. چند گردان از نیروهای قذافی خود را تسلیم کرده‌اند. گردانی که حفاظت شخص قذافی را برعهده داشت، در زمره گردانهای تسلیم شده است. مردم در نقاط مختلف شهر در حال جشن و پایکوبی هستند. به‌خصوص مردم در میدان الخضرا که اسم آن را به میدان شهدا تغییر داده‌اند تجمع بزرگی برپا کرده و جشن گرفته‌اند. تاکنون خبری از معمر قذافی و موقعیت او نیست. دادگاه جنایی بین‌المللی خواستار تحویل دادن سیف الاسلام قذافی برای محاکمه شده است.
انقلاب لیبی در حالی پیروز می‌شود که خلق لیبی 42سال را در مرارت و سختی به‌سر برد. رژیمی که خودش حکومت را ترک نکرد. اما مردم لیبی پس از ماهها خونفشانی و فدا کردن، عبای قذافی را از دوشش برداشتند. نظام قذافی در حالی به پایان رسید که طی این سالیان خلق لیبی با بیکاری و سرکوب به گروگان گرفته شده بود و هیچ چشم‌اندازی پیش روی خود نداشت.
از غروب روز شنبه پیشروی برای رسیدن به طرابلس شروع شد. وقتی انقلابیونی که از شهر زاویه حرکت کرده بودند، به سرعت از ورودیهای پایتخت عبور کردند، پیروزی در دسترس قرار گرفت. این نوید پایان قذافی و همراهان او بود. در حالی که قذافی هم‌چنان به مقاومت ادامه می‌داد و در سومین پیامش طی 24ساعت باز هم فرمان حرکت میلیونی برای پاکسازی لیبی را صادر کرد، فریادهای الله‌اکبر از مناره‌های مساجد طرابلس پایان او را اعلام می‌کرد. از وقتی رزمندگان بر «سوق جمعه» و «تاجورا»، مسلط شدند. دیگر می‌شد گفت که طرابلس به‌لحاظ نظامی سقوط کرده است. گروههایی از گردانهای قذافی در میدانهایی مثل فشلوم و بن‌عاشور و غیره مقاومت کردند. به موازات این درگیریها هزاران تن بر اساس نقشه از پیش تعیین شده از مناطق مختلف از منطقه جبل غربی به سمت طرابلس پیشروی کردند. از شرق از مصراته و از جنوب از شهر غریان هم ارتش آزادیبخش لیبی به سمت طرابلس پیشروی کرد. در ساعت یک بامداد یکشنبه دفاع قذافی مثل یک ساختمان مقوایی فروریخت. و خیلیها که قذافی روی آنها برای دفاع شخصی از خودش حساب باز کرده بود، سلاحهایشان را زمین گذاشتند و تسلیم انقلابیون شدند. انقلابیون با مردمی مواجه شدند که هلهله زنان و با شادی از آنها استقبال می‌کردند.
یک مرد به انگلیسی: ما الآن آزادیم... سرود مردم
در نیمه‌شب یکشنبه مردم در وسط میدان الخضرا (شهدا) پرچم استقلال لیبی را برافراشتند. در همین حال رئیس شورای ملی انتقالی لیبی از مردم و انقلابیون خواست تا از سرمایه‌ها و اماکن حفاظت کنند و از هرگونه رفتاری که انتقال قدرت را به تأخیر می‌اندازد بپرهیزند. جنگ طرابلس طی 30ساعت به پایان نزدیک شد در حالی جنگ در شهرهای مختلف 6ماه ادامه داشت. خلق لیبی انقلاب خودش را از 17فوریه با تظاهرات مسالمت آمیزی که از انقلاب تونس و مصر الهام گرفته بود شروع کرد. اما قذافی با گلوله و خمپاره با مردم برخورد کرد. هزاران تن از مردم مجروح و شهید شدند. به‌نحوی که موضوع به شورای امنیت سازمان ملل کشیده شد و قطعنامه‌یی علیه آن صادر کرد. سپس یک پیمان نظامی بین‌المللی تشکیل شد و تا آخرین درگیریها حملاتی را علیه نیروهای قذافی و در حمایت از مردم انجام داد. سرانجام طرابلس به‌عنوان سومین انقلاب پیروزمند عربی در یک سپیده دم روشن تاریخ معاصر ثبت شد و هرگز از خاطره مردم لیبی و مردم عرب فراموش نخواهد شد.
انقلاب لیبی در حالی پیروز می‌شود که خلق لیبی 42سال را در مرارت و سختی به‌سر برد. رژیمی که خودش حکومت را ترک نکرد. اما مردم لیبی پس از ماهها خونفشانی و فدا کردن، عبای قذافی را از دوشش برداشتند. نظام قذافی در حالی به پایان رسید که طی این سالیان خلق لیبی با بیکاری و سرکوب به گروگان گرفته شده بود و هیچ چشم‌اندازی پیش روی خود نداشت.
از غروب روز شنبه پیشروی برای رسیدن به طرابلس شروع شد. وقتی انقلابیونی که از شهر زاویه حرکت کرده بودند، به سرعت از ورودیهای پایتخت عبور کردند، پیروزی در دسترس قرار گرفت. این نوید پایان قذافی و همراهان او بود. در حالی که قذافی هم‌چنان به مقاومت ادامه می‌داد و در سومین پیامش طی 24ساعت باز هم فرمان حرکت میلیونی برای پاکسازی لیبی را صادر کرد، فریادهای الله‌اکبر از مناره‌های مساجد طرابلس پایان او را اعلام می‌کرد. از وقتی رزمندگان بر «سوق جمعه» و «تاجورا»، مسلط شدند. دیگر می‌شد گفت که طرابلس به‌لحاظ نظامی سقوط کرده است. گروههایی از گردانهای قذافی در میدانهایی مثل فشلوم و بن‌عاشور و غیره مقاومت کردند. به موازات این درگیریها هزاران تن بر اساس نقشه از پیش تعیین شده از مناطق مختلف از منطقه جبل غربی به سمت طرابلس پیشروی کردند. از شرق از مصراته و از جنوب از شهر غریان هم ارتش آزادیبخش لیبی به سمت طرابلس پیشروی کرد. در ساعت یک بامداد یکشنبه دفاع قذافی مثل یک ساختمان مقوایی فروریخت. و خیلیها که قذافی روی آنها برای دفاع شخصی از خودش حساب باز کرده بود، سلاحهایشان را زمین گذاشتند و تسلیم انقلابیون شدند. انقلابیون با مردمی مواجه شدند که هلهله زنان و با شادی از آنها استقبال می‌کردند.
یک مرد به انگلیسی: ما الآن آزادیم... سرود مردم
در نیمه‌شب یکشنبه مردم در وسط میدان الخضرا (شهدا) پرچم استقلال لیبی را برافراشتند. در همین حال رئیس شورای ملی انتقالی لیبی از مردم و انقلابیون خواست تا از سرمایه‌ها و اماکن حفاظت کنند و از هرگونه رفتاری که انتقال قدرت را به تأخیر می‌اندازد بپرهیزند. جنگ طرابلس طی 30ساعت به پایان نزدیک شد در حالی جنگ در شهرهای مختلف 6ماه ادامه داشت. خلق لیبی انقلاب خودش را از 17فوریه با تظاهرات مسالمت آمیزی که از انقلاب تونس و مصر الهام گرفته بود شروع کرد. اما قذافی با گلوله و خمپاره با مردم برخورد کرد. هزاران تن از مردم مجروح و شهید شدند. به‌نحوی که موضوع به شورای امنیت سازمان ملل کشیده شد و قطعنامه‌یی علیه آن صادر کرد. سپس یک پیمان نظامی بین‌المللی تشکیل شد و تا آخرین درگیریها حملاتی را علیه نیروهای قذافی و در حمایت از مردم انجام داد. سرانجام طرابلس به‌عنوان سومین انقلاب پیروزمند عربی در یک سپیده دم روشن تاریخ معاصر ثبت شد و هرگز از خاطره مردم لیبی و مردم عرب فراموش نخواهد شد.
