لجن‌پراکنی و اکاذیب یک به‌اصطلاح کمونیست از نوع عشیرتی!
ابراهیم علیزاده که بخش فارسی بی‌بی‌سی در گفتگو با وی در روز سه‌شنبه ۱۸ شهریور او را «رهبر کومله‌ٔ سازمان کردستانی حزب کمونیست ایران» معرفی کرد، در پاسخ به این سؤال که آیا با سازمان مجاهدین رابطه دارد، گفت:
«در مورد مجاهدین خلق هم مسأله واضحه، اونا یک سازمان مذهبی هستن اصلاً ما آینده‌ای برای اونا نمی‌بینیم سازمانی که هنوز به خودش جرأت نداده روسری از سر فعالان و اعضاش برداره و می‌خواد قانون اساسی آینده رو در باب شریعت اسلام دوباره بنویسه چه امیدی میشه داشت به اینا. سازمانی که می‌گفت ما رو به سلاحهای سنگین مسلح کنید بریم کردستانو سرکوب کنیم، حالا بعد از این‌که خودشون به‌اصطلاح شیبی افتادن وضعشون بدتر شد اومدن تو شورای ملی مقاومت و این چیزا...» .
۱-بچه شاه هم قبلاً در یک فقره غلط اضافی ادعا کرده بود که مجاهدین «زنان را مجبور به حجاب می‌کنند» (کیهان لندن ۳۰ خرداد ۹۷). این قبیل لجن‌پراکنی‌ها یا از سر عناد ارتجاعی و اپورتونیستی است یا به‌خاطر جهل مرکب نسبت به تاریخچه و عملکرد مجاهدین در دفاع از آزادیها و حقوق زنان از جمله حفاظت و دفاع از زنان بی‌حجاب در اسفند ۱۳۵۷ در برابر خمینی است.
شگفتی در این است که این شخص به تأکید خود را مدافع «آزادی‌هایی بدون قید و شرط سیاسی» هم معرفی کرده است. این چه نوع آزادی است که حق انتخاب پوشش و حق آئین و پرستش را از دو میلیارد مسلمان در جهان سلب می‌کند و به ایدئولوژی و اعتقاد و دین و مذهب آنها (به شمول مجاهدین) اهانت می‌کند.
اما در مورد «جرأت» مجاهدین از آنجا که بسا فراتر از حیطهٔ اوست، بهتر است از ارتجاع و استعمار سؤال کند!
این هم که نامبرده برای مجاهدین اصلاً آینده‌ای نمی‌بیند، خوشا به‌حال او و هم مسلکان و شیخ و شاه باد که «مشکل» همهٔ آنها «آینده مجاهدین» است!
۲-این که مجاهدین می‌خواهند قانون اساسی آینده را در باب شریعت اسلام دوباره بنویسند، خریداری ندارد. هیچکس در تاریخ معاصر ایران بیش از مجاهدین در جنگ با شریعت و اسلام خمینی قیمت نداده است. وانگهی شورای ملی مقاومت ایران از سال ۱۳۶۰ اعلام کرده است که تدوین قانون‌اساسی جمهوری جدید برعهده مؤسسان منتخب مردم با رأی عمومی، مستقیم، مساوی و مخفی آحاد مردم است. طرح جدایی دین از دولت نیز در آبان ۱۳۶۴ در شورای ملی مقاومت ایران به‌اتفاق آرا تصویب شده است. بنابراین فرد مزبور یا بی‌اطلاع است یا فهم و سواد ندارد.
۳-دروغ رذیلانهٔ دیگر او این است که: سازمان مجاهدین می‌گفت: «ما رو به سلاحهای سنگین مسلح کنید بریم کردستانو سرکوب کنیم». اگر در این ادعا ذره‌یی حقیقت بود، احزاب کرد به‌طور یکپارچه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۵۸ از کاندیدای مجاهدین حمایت نمی‌کردند. از جمله کومله در اطلاعیه ۲۱ دی ۱۳۵۸ اعلام کرد: «سازمان ما به این وسیله به آگاهی همگان می‌رساند که ما در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرده و به آقای مسعود رجوی کاندیدای سازمان مجاهدین خلق ایران رأی می‌دهیم».
-در پیام ۱۵ شهریور ۱۳۶۲ برادر مجاهد مسعود رجوی به‌عنوان مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران با صراحت بر «این نقطه‌نظر عقیدتی» مجاهدین تأکید شده است که: «در اصول هر خلق و مردم و ملت و ملیتی حق دارد سرنوشت خود را به تمام و کمال رأساً تعیین کند».
-از تصویب طرح خودمختاری کردستان ایران در شورای ملی مقاومت در آبان ۱۳۶۲ نیز همگان مطلعند.
حال اگر شخص مزبور راست می‌گوید، بایستی بلادرنگ سند ادعای دروغین خود را برای اطلاع مردم ایران منتشر کند.
۴-این هم که مجاهدین «حالا بعد از این‌که خودشون به‌اصطلاح شیبی افتادن وضعشون بدتر شد اومدن تو شورای ملی مقاومت و این چیزا...» مرغ‌های پخته و ناپخته را هم در روستا به خنده می‌اندازد!
۵-در مورد رابطه با مجاهدین به‌عنوان سرخ‌ترین نام در تاریخ معاصر ایران که ابراهیم علیزاده آن را با رندی با نداشتن رابطه با بچه شاه بالانس کرده تا تعادل خود را در برابر رژیم حفظ کند، فقط می‌گوییم در ۵ دههٔ گذشته که مجاهدین در پی ارتباط با تو نبوده‌اند، آیا مطمئن هستی که حتی اگر تو خواهان ارتباط با آنها باشی، مجاهدین خواهند پذیرفت و آیا چنین ارتباطی برای آنها ارزشی دارد؟!
سازمان مجاهدین خلق ایران
۲۱ شهریور ۱۴۰۴
