سی.ان.ان: بر اساس توافق میان جمهوریخواهان و دموکراتها، دولت باید طی ده سال آینده تا دو و چهاردهم تریلیون دلار کاهش هزینه بدهد. به این ترتیب سقف بدهی تا سال ۲۰۱۲ افزایش خواهد یافت. یک کمیته دوحزبی کنگره موظف به آوردن طرح اصلاح مالی درازمدت می‌باشد. کاهش هزینه‌یی که در این قانون منظور شده، وزارت دفاع آمریکا را نیز در برمی‌گیرد. کاخ سفید می‌گوید بر اساس این طرح، در مرحله اول، وزارت دفاع طی ده سال آینده باید هزینه خود را 350میلیارد دلار کاهش دهد. در حال حاضر بودجه دفاعی آمریکا 20 درصد کل بودجه دولت است. پنتاگون در سال ۲۰۱۰ میزان 530میلیارد دلار بدون درنظرگرفتن مخارج جنگ هزینه داشته است. اگر کنگره نتواند تا پایان دسامبر بر روی دومین مرحله از کاهش بودجه توافق کند، از بودجه دفاعی 500میلیارد دلار دیگر طی ده سال آینده کاسته خواهد شد. این در حالی است که محافظه‌کاران کنگره می‌خواهند مخارج پنتاگون محفوظ باقی بماند، ولی از سوی دیگر دموکراتها خواستار محفوظ ماندن سایر هزینه‌های دولتی، از جمله برنامه‌های اجتماعی هستند. آنها نگرانند که این کاهش بودجه تا چه حد بخش اجتماعی را دربر خواهد گرفت.
سی.ان.ان گفت باید اعتراف کرد که در این توافق دموکراتها به رهبری اوباما ضعیفتر بیرون آمدند. به یک دلیل ساده؛ عملاً هیچ افزایش مالیاتی در این طرح منظور نشده است. آنها امیدوار بودند که در این پروسه مالیاتها قدری افزایش یابد. ولی به خواسته خود نرسیدند. تنها یک قول مبهم نسبت به این‌که در آینده به اصلاح مالیات پرداخته شود، اشاره شده. لذا اگر چشم به انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده دوخته‌اید، جمهوریخواهان، و به‌طور مشخص جناح راست آنها (جنبش تی پارتی) قویتر شده، ولی دموکراتها چیز چندانی از آن‌چه می‌خواستند نصیبشان نشد.
سی.ان.ان گفت: اگر در مرحله اول کاهش هزینه، یک تریلیون دلار از هزینه‌های اختیاری کاسته شود، سطح بسیار گسترده‌یی از مردم آمریکا را در برمی‌گیرد. اگر کاهش در بخش اتوماتیک هزینه‌ها به جریان بیفتد، آنوقت نهادهایی مانند دفاع، بهداشت و درمان و سایر نهادها تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
به عبارت دیگر کشورهای اروپایی رنج و درد ناشی از پرداخت بدهی را با طرح ریاضت کشانه کاهش بودجه احساس کرده‌اند. اکنون نوبت مردم آمریکا است که این در را حس کنند.
سی.ان.ان نتیجه می‌گیرد: … درست است که آمریکا با تصویب این قانون چند قدمی از لبه پرتگاه فاصله گرفت، ولی فراموش نشود، پرتگاه هنوز در چند قدمی وجود دارد.
سی.ان.ان گفت باید اعتراف کرد که در این توافق دموکراتها به رهبری اوباما ضعیفتر بیرون آمدند. به یک دلیل ساده؛ عملاً هیچ افزایش مالیاتی در این طرح منظور نشده است. آنها امیدوار بودند که در این پروسه مالیاتها قدری افزایش یابد. ولی به خواسته خود نرسیدند. تنها یک قول مبهم نسبت به این‌که در آینده به اصلاح مالیات پرداخته شود، اشاره شده. لذا اگر چشم به انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده دوخته‌اید، جمهوریخواهان، و به‌طور مشخص جناح راست آنها (جنبش تی پارتی) قویتر شده، ولی دموکراتها چیز چندانی از آن‌چه می‌خواستند نصیبشان نشد.
سی.ان.ان گفت: اگر در مرحله اول کاهش هزینه، یک تریلیون دلار از هزینه‌های اختیاری کاسته شود، سطح بسیار گسترده‌یی از مردم آمریکا را در برمی‌گیرد. اگر کاهش در بخش اتوماتیک هزینه‌ها به جریان بیفتد، آنوقت نهادهایی مانند دفاع، بهداشت و درمان و سایر نهادها تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
به عبارت دیگر کشورهای اروپایی رنج و درد ناشی از پرداخت بدهی را با طرح ریاضت کشانه کاهش بودجه احساس کرده‌اند. اکنون نوبت مردم آمریکا است که این در را حس کنند.
سی.ان.ان نتیجه می‌گیرد: … درست است که آمریکا با تصویب این قانون چند قدمی از لبه پرتگاه فاصله گرفت، ولی فراموش نشود، پرتگاه هنوز در چند قدمی وجود دارد.
