بی‌عملی جامعه جهانی به‌ویژه کشورهای غربی در قبال کشتار مردم سوریه آثار مخربی بر جای می‌گذارد. تفسیر واشنگتن پست
دولت باراک اوباما و اکثر متحدین اروپایی آن همواره در جانبداری از انقلابهای اعراب کند بوده‌اند. ولی این کندی و بی‌عملی در هیچ‌کجا آشکارتر، مخربتر و غیرقابل دفاعتر از سوریه نبوده است… اولین اعتراض سوریه در 15مارس در دمشق با شعار ”خدا، آزادی، سوریه“ صورت گرفت. ناآرامی به‌زودی به شهر جنوبی درعا گسترش یافت و از آن پس هر جمعه بزرگتر شده است. صدها هزار نفر در چندین شهر و شهرک در سراسر کشور به خیابانها ریخته‌اند. پاسخ رژیم بشار اسد، از همان ابتدا، خشونتی مشابه خشونت معمر قذافی در لیبی بوده است… از آن پس، تیراندازیهای انبوه به سمت تظاهر کنندگان مسالمت‌آمیز هر چند روز یکبار صورت گرفته است. نزدیک به ده‌هزار نفر بازداشت شده‌اند که چند صد تن در میان آنها مفقود می‌باشند. پاسخ غرب چه بوده است؟ چهار روز پس از اولین تیراندازی به سمت مردم، هیلاری کلینتون دیکتاتور سوریه بشار اسد را ”یک اصلاح طلب“ نامید. اولین تحریمهای ضعیف آمریکا در 29آوریل - - 45روز پس از اولین فراخوان به آزادی - - صورت گرفتند. روز جمعه، درحالی‌که نیروهای بشار اسد مسلسلهای سنگین و توپخانه را به سمت معترضان روانه کردند، اروپا سرانجام تهدید به تحریمها کرد. یک بیانیه کاخ سفید به اقدامات بیشتر تهدید نمود ولی گفت، این اقدامات به اعمال رژیم بستگی خواهند داشت. انگار هنوز به قدر کافی انجام نداده است. شاید موضوع قابل توجهتر این باشد که رئیس‌جمهور اوباما هنوز آن چه در مورد قذافی و حسنی مبارک مصر گفت را در مورد اسد نگفته است - - این‌که او باید برود. آیا سوریه از لیبی اهمیت کمتری دارد؟ دقیقاً خلاف آن است: کارشناسان منطقه‌ای اتفاق‌نظر دارند که دمشق برای خاورمیانه عرب یک نقطه حیاتی است. اگر رژیم اسد فروبپاشد، رژیم ایران نزدیکترین متحد خود و پل خود به سوی حزب‌الله در لبنان و حماس در غزه را از دست خواهد داد. سایه امپراتوری رژیم ایران می‌توان فروبپاشد؛ دیکتاتوری تهران می‌تواند در مخاطره مرگباری قرار بگیرد.
دولت باراک اوباما و اکثر متحدین اروپایی آن همواره در جانبداری از انقلابهای اعراب کند بوده‌اند. ولی این کندی و بی‌عملی در هیچ‌کجا آشکارتر، مخربتر و غیرقابل دفاعتر از سوریه نبوده است… اولین اعتراض سوریه در 15مارس در دمشق با شعار ”خدا، آزادی، سوریه“ صورت گرفت. ناآرامی به‌زودی به شهر جنوبی درعا گسترش یافت و از آن پس هر جمعه بزرگتر شده است. صدها هزار نفر در چندین شهر و شهرک در سراسر کشور به خیابانها ریخته‌اند. پاسخ رژیم بشار اسد، از همان ابتدا، خشونتی مشابه خشونت معمر قذافی در لیبی بوده است… از آن پس، تیراندازیهای انبوه به سمت تظاهر کنندگان مسالمت‌آمیز هر چند روز یکبار صورت گرفته است. نزدیک به ده‌هزار نفر بازداشت شده‌اند که چند صد تن در میان آنها مفقود می‌باشند. پاسخ غرب چه بوده است؟ چهار روز پس از اولین تیراندازی به سمت مردم، هیلاری کلینتون دیکتاتور سوریه بشار اسد را ”یک اصلاح طلب“ نامید. اولین تحریمهای ضعیف آمریکا در 29آوریل - - 45روز پس از اولین فراخوان به آزادی - - صورت گرفتند. روز جمعه، درحالی‌که نیروهای بشار اسد مسلسلهای سنگین و توپخانه را به سمت معترضان روانه کردند، اروپا سرانجام تهدید به تحریمها کرد. یک بیانیه کاخ سفید به اقدامات بیشتر تهدید نمود ولی گفت، این اقدامات به اعمال رژیم بستگی خواهند داشت. انگار هنوز به قدر کافی انجام نداده است. شاید موضوع قابل توجهتر این باشد که رئیس‌جمهور اوباما هنوز آن چه در مورد قذافی و حسنی مبارک مصر گفت را در مورد اسد نگفته است - - این‌که او باید برود. آیا سوریه از لیبی اهمیت کمتری دارد؟ دقیقاً خلاف آن است: کارشناسان منطقه‌ای اتفاق‌نظر دارند که دمشق برای خاورمیانه عرب یک نقطه حیاتی است. اگر رژیم اسد فروبپاشد، رژیم ایران نزدیکترین متحد خود و پل خود به سوی حزب‌الله در لبنان و حماس در غزه را از دست خواهد داد. سایه امپراتوری رژیم ایران می‌توان فروبپاشد؛ دیکتاتوری تهران می‌تواند در مخاطره مرگباری قرار بگیرد.
