ظافر العانی، دبیرکل تجمع آینده ملی و از رهبران العراقیه، اظهارات مقامهای رژیم ایران در مورد عراق، کلتهای صداخفه‌کن، بمبهای چسبنده و بسته‌های انفجاری را دلیل دخالت رژیم ایران در عراق دانست و هشدار داد اگر رژیم ایران به دخالتهایش ادامه دهد، دربهای بین‌المللی کردن قضیه باز خواهند شد.
وی که با تلویزیون الرشید مصاحبه می‌کرد، گفت: اولاً نباید فکر کنید که مالکی دولتی تشکیل می‌دهد. این یک انتخاب مملو از ضرر است. فکر نمی‌کنم که نوری مالکی در اقدام به چنین کاری عجله کند زیرا که به‌معنی خودکشی سیاسی خود او خواهد بود… معتقدم که این بار مالکی رئیس دولت نخواهد بود و امور تماماً در جهت دیگری پیش می‌روند.
خبرنگار پرسید: آیا شما فکر می‌کنید که روند سیاسی بر اساس مفاهیم دموکراسی و قانون اساسی پیش می‌رود؟
ظافر العانی پاسخ داد: دموکراسی وقتی حاصل می‌شود که تحت نفوذ خارجی نباشد. الآن فقط این آمریکا نیست که در امور عراق دخالت می‌کند بلکه شاید مهمتر از آن دخالت حکومت تهران و ولایت‌فقیه نه فقط در امور سیاسی بلکه در کادر تشکیل دولت عراق است.
وی افزود: وقتی مالکی نتایج انتخابات را قبول نکرده و آن را دور می‌زند در واقع انتقال مسالمت‌آمیز قدرت را خفه کرده و می‌کشد و کسی که حاضر به انتقال مسالمت‌آمیز حاکمیت نیست نمی‌تواند ادعای دموکراتیک بودن بکند. در غیراین‌صورت دیگر انتخابات چه معنایی دارد؟ بله عملاً چنین نگرانی وجود دارد. از این‌رو وقتی می‌بینیم که چنین تمایلی به انتقال مسالمت‌آمیز حاکمیت نیست ما نیز به فکر بین‌المللی کردن قضیه می‌افتیم. یعنی… اگر تهران به این دخالتهایش در امور عراق ادامه دهد، درهای بین‌المللی کردن قضیه باز خواهند شد.
ظافر العانی در پاسخ به این سؤال که چه اسناد و دلایلی برای اثبات دخالتهای رژیم ایران در عراق دارید گفت: هیچ نیازی به ارائه دلیل نیست. اظهارات مقامهای رژیم ایران و سفیر رژیم ایران، دخالت خامنه‌ای و وزارت اطلاعات رژیم ایران، کلتهای صداخفه کن، بمبهای چسبنده، بسته‌های انفجاری و مذاکراتی که در قم و تهران در جریان هست همگی دلیل می‌باشند. در حال حاضر اسم قاسم سلیمانی در عراق بیش از اسم اوباما و رئیس اطلاعات آمریکا و حتی بیش از مقامات دولتی عراق شنیده می‌شود. قاسم سلیمانی کسی است که مهندسی سیاسی عراق را ترسیم می‌کند. من معتقدم که الآن کشورهای عربی مسئولیت بزرگی را در این خلاء بزرگ در قبال طرحهای ایرانی بعهده دارند که می‌خواهد عراق را به حیاط خلوتی برای خود تبدیل کند. وجود دولتی که با رژیم ایران در ارتباط بوده و یا وابسته به آن باشد متأثر از فشارهایی خواهد بود که هر روز هم افزایش خواهند یافت. امروزه رژیم ایران با جامعه بین‌المللی رو در روست، نه به‌دلیل پرونده اتمی. هفته پیش این رویارویی از پرونده اتمی به پرونده نقض حقوق‌بشر در ایران تغییر یافت. من معتقدم که جامعه عربی و بین‌المللی تمایل دارد در کنار مردم عراق و آشتی ملی قرار گیرد زیرا عراق قادر به دفاع از خودش در برابر تهاجمات و دخالتهای رژیم ایران در امور داخلیش نیست… می‌خواهم اضافه کنم که اوج دخالتهای رژیم ایران در عراق گذاشتن وتو یا مرز سرخ علیه العراقیه و نخست‌وزیری آتی می‌باشد.
دبیرکل تجمع آینده ملی افزود: وقتی می‌گوییم همه انتخابها روی میز هستند می‌خواهیم صریحاً بگوییم که العراقیه در دولتی که ریاستش با مالکی باشد شرکت نخواهد کرد چون دولتی که مالکی در رأس آن باشد قادر به حل بحرانهای مختلفی که متراکم شده‌اند نخواهد بود. یعنی قادر نخواهد بود تمامی مین‌هایی که در طول چهار سال گذشته کاشته است را جمع‌آوری کند. لذا ما به دولت جدیدی نیاز داریم که قادر به شراکت با دیگر شرکا به دور از هرگونه استبدادی باشد که در طول چهار سال گذشته دیده شده است. می‌خواهم به همه مردم شریف عراق اعلام کنم که العراقیه شریک ریاستی در حکومت خواهد بود ولی بدون ریاست مالکی.
وی که با تلویزیون الرشید مصاحبه می‌کرد، گفت: اولاً نباید فکر کنید که مالکی دولتی تشکیل می‌دهد. این یک انتخاب مملو از ضرر است. فکر نمی‌کنم که نوری مالکی در اقدام به چنین کاری عجله کند زیرا که به‌معنی خودکشی سیاسی خود او خواهد بود… معتقدم که این بار مالکی رئیس دولت نخواهد بود و امور تماماً در جهت دیگری پیش می‌روند.
خبرنگار پرسید: آیا شما فکر می‌کنید که روند سیاسی بر اساس مفاهیم دموکراسی و قانون اساسی پیش می‌رود؟
ظافر العانی پاسخ داد: دموکراسی وقتی حاصل می‌شود که تحت نفوذ خارجی نباشد. الآن فقط این آمریکا نیست که در امور عراق دخالت می‌کند بلکه شاید مهمتر از آن دخالت حکومت تهران و ولایت‌فقیه نه فقط در امور سیاسی بلکه در کادر تشکیل دولت عراق است.
وی افزود: وقتی مالکی نتایج انتخابات را قبول نکرده و آن را دور می‌زند در واقع انتقال مسالمت‌آمیز قدرت را خفه کرده و می‌کشد و کسی که حاضر به انتقال مسالمت‌آمیز حاکمیت نیست نمی‌تواند ادعای دموکراتیک بودن بکند. در غیراین‌صورت دیگر انتخابات چه معنایی دارد؟ بله عملاً چنین نگرانی وجود دارد. از این‌رو وقتی می‌بینیم که چنین تمایلی به انتقال مسالمت‌آمیز حاکمیت نیست ما نیز به فکر بین‌المللی کردن قضیه می‌افتیم. یعنی… اگر تهران به این دخالتهایش در امور عراق ادامه دهد، درهای بین‌المللی کردن قضیه باز خواهند شد.
ظافر العانی در پاسخ به این سؤال که چه اسناد و دلایلی برای اثبات دخالتهای رژیم ایران در عراق دارید گفت: هیچ نیازی به ارائه دلیل نیست. اظهارات مقامهای رژیم ایران و سفیر رژیم ایران، دخالت خامنه‌ای و وزارت اطلاعات رژیم ایران، کلتهای صداخفه کن، بمبهای چسبنده، بسته‌های انفجاری و مذاکراتی که در قم و تهران در جریان هست همگی دلیل می‌باشند. در حال حاضر اسم قاسم سلیمانی در عراق بیش از اسم اوباما و رئیس اطلاعات آمریکا و حتی بیش از مقامات دولتی عراق شنیده می‌شود. قاسم سلیمانی کسی است که مهندسی سیاسی عراق را ترسیم می‌کند. من معتقدم که الآن کشورهای عربی مسئولیت بزرگی را در این خلاء بزرگ در قبال طرحهای ایرانی بعهده دارند که می‌خواهد عراق را به حیاط خلوتی برای خود تبدیل کند. وجود دولتی که با رژیم ایران در ارتباط بوده و یا وابسته به آن باشد متأثر از فشارهایی خواهد بود که هر روز هم افزایش خواهند یافت. امروزه رژیم ایران با جامعه بین‌المللی رو در روست، نه به‌دلیل پرونده اتمی. هفته پیش این رویارویی از پرونده اتمی به پرونده نقض حقوق‌بشر در ایران تغییر یافت. من معتقدم که جامعه عربی و بین‌المللی تمایل دارد در کنار مردم عراق و آشتی ملی قرار گیرد زیرا عراق قادر به دفاع از خودش در برابر تهاجمات و دخالتهای رژیم ایران در امور داخلیش نیست… می‌خواهم اضافه کنم که اوج دخالتهای رژیم ایران در عراق گذاشتن وتو یا مرز سرخ علیه العراقیه و نخست‌وزیری آتی می‌باشد.
دبیرکل تجمع آینده ملی افزود: وقتی می‌گوییم همه انتخابها روی میز هستند می‌خواهیم صریحاً بگوییم که العراقیه در دولتی که ریاستش با مالکی باشد شرکت نخواهد کرد چون دولتی که مالکی در رأس آن باشد قادر به حل بحرانهای مختلفی که متراکم شده‌اند نخواهد بود. یعنی قادر نخواهد بود تمامی مین‌هایی که در طول چهار سال گذشته کاشته است را جمع‌آوری کند. لذا ما به دولت جدیدی نیاز داریم که قادر به شراکت با دیگر شرکا به دور از هرگونه استبدادی باشد که در طول چهار سال گذشته دیده شده است. می‌خواهم به همه مردم شریف عراق اعلام کنم که العراقیه شریک ریاستی در حکومت خواهد بود ولی بدون ریاست مالکی.
