کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران سفر خانم موگرینی و دیگر مقامات اروپایی به ایران تحت حاکمیت فاشیسم دینی و شرکت در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور نامشروع آن را قویاً محکوم می‌کند. این سفرها در حالی‌که در ماه ژوییه دست‌کم ۱۰۱زندانی در ایران اعدام شده‌اند، دهن کجی به ارزشهای جهانشمول حقوق‌بشر است که اتحادیه اروپا خود را حافظ و مدافع آن می‌داند.
هر گونه سرمایه‌گذاری روی رژیم آخوندی که همه علائم از ورود آن به فاز پایانی خبر می‌دهد، محکوم به شکست است و چیزی جز خسران به جای نمی‌گذارد و تنها این تصویر را از اروپا در اذهان مردم ایران به جای می‌گذارد که طناب نجات برای این رژیم پرتاب می‌کند.
آخوند روحانی که ماسک میانه‌روی به چهره دارد مأموریتی جز حفظ ولایت‌فقیه و به عقب انداختن سرنگونی آن ندارد. مردم ایران با شعار «نه جلاد نه شیاد رأی من سرنگونی است» انزجارشان از شعبده اخیر انتخابات و به‌اصطلاح «کاندیداها» ی آن را که تماماً گماشتگان ولی‌فقیه رژیم بودند، بیان کردند. در دوره اول ریاست‌جمهوری روحانی بیش از 3000زندانی اعدام شده‌اند. روحانی این اعدامها را «قانون خدا یا قانونی که مصوب مجلس» است می‌خواند. او در سال ۱۳۵۹در مجلس رژیم به‌طور علنی خواستار اعدام مخالفان در نماز جمعه شد. او از بالاترین مسئولان سرکوب، تولید بمب اتمی، جنگ افروزی و کشتار در منطقه است.
خامنه‌ای بارها و از جمله چندی پیش گفت اگر جلوی دشمن را در سوریه نمی‌گرفتیم «باید در تهران، فارس، خراسان و اصفهان جلوی آنها را می‌گرفتیم». آخوند روحانی نیز اعتراف کرد اگر سپاه «در بغداد و سامرا و فلوجه و رمادی ایستادگی نمی‌کردند و اگر در دمشق و حلب به دولت سوریه کمک نمی‌کردند ما امنیتی نداشتیم که بتوانیم به این خوبی در اتمی مذاکره کنیم» (۸فوریه ۲۰۱۶).
خامنه‌ای در روز ۲۰اردیبهشت (۱۰مه ۲۰۱۷) گفت «دشمنان خواهان تغییر رفتار نظام هستند. تغییر رفتار یعنی از بین بردن نظام اسلامی».
اعضای کابینه روحانی بیشترین نقش را در جنگ، سرکوب و صدور تروریسم و بنیادگرایی داشته‌اند. پورمحمدی، وزیر دادگستری دوره اول او، از مسئولان قتل‌عام 30هزار زندانی در سال ۶۷ است.
در دوران روحانی سرکوب مخالفان سیاسی و مدافعان حقوق‌بشر، کارگران، زنان، معلمان، وکیلان، روزنامه‌نگاران و فعالان اینترنتی شدت یافته است. زندانیان سیاسی بعد از پایان محکومیتشان هم آزاد نمی‌شوند. قتل زیر شکنجه، زجرکش و سر به نیست کردن زندانیان و مرگهای مشکوک در زندانها ادامه دارد. سرکوب و تبعیض علیه زنان که در قوانین رژیم نهادینه شده، با طرحهای جداسازی جنسیتی و قانون سرکوبگرانه «عفاف و حجاب» گسترش یافت. اقوام و ملیتهای مختلف بیش از پیش سرکوب شدند. سرکوب مسلمانان سنی شدت یافت حمله به کلیساهای خانگی و بازداشتهای خودسرانه و اعمال فشار علیه پیروان سایر ادیان شدت گرفت.
سرمایه‌گذاری روی میانه‌روی در نظام ولایت‌فقیه با 120هزار اعدام سیاسی، تقویت هارترین باندهای رژیم علیه مردم ایران و صلح و آرامش در منطقه است. هیچ‌گونه تغییر در ایران بدون پایان سرکوب و اعدام و شکنجه، دخالتهای تجاوزکارانه در سوریه و عراق و یمن و پایان دادن به پروژه‌های اتمی و موشکی متصور نیست. رابطه با رژیم ایران باید به توقف اعدام و بهبود وضعیت حقوق‌بشر مشروط شود. این خواست مردم ایران و لازمه صلح و آرامش در منطقه و جهان است.
هر گونه سرمایه‌گذاری روی رژیم آخوندی که همه علائم از ورود آن به فاز پایانی خبر می‌دهد، محکوم به شکست است و چیزی جز خسران به جای نمی‌گذارد و تنها این تصویر را از اروپا در اذهان مردم ایران به جای می‌گذارد که طناب نجات برای این رژیم پرتاب می‌کند.
آخوند روحانی که ماسک میانه‌روی به چهره دارد مأموریتی جز حفظ ولایت‌فقیه و به عقب انداختن سرنگونی آن ندارد. مردم ایران با شعار «نه جلاد نه شیاد رأی من سرنگونی است» انزجارشان از شعبده اخیر انتخابات و به‌اصطلاح «کاندیداها» ی آن را که تماماً گماشتگان ولی‌فقیه رژیم بودند، بیان کردند. در دوره اول ریاست‌جمهوری روحانی بیش از 3000زندانی اعدام شده‌اند. روحانی این اعدامها را «قانون خدا یا قانونی که مصوب مجلس» است می‌خواند. او در سال ۱۳۵۹در مجلس رژیم به‌طور علنی خواستار اعدام مخالفان در نماز جمعه شد. او از بالاترین مسئولان سرکوب، تولید بمب اتمی، جنگ افروزی و کشتار در منطقه است.
خامنه‌ای بارها و از جمله چندی پیش گفت اگر جلوی دشمن را در سوریه نمی‌گرفتیم «باید در تهران، فارس، خراسان و اصفهان جلوی آنها را می‌گرفتیم». آخوند روحانی نیز اعتراف کرد اگر سپاه «در بغداد و سامرا و فلوجه و رمادی ایستادگی نمی‌کردند و اگر در دمشق و حلب به دولت سوریه کمک نمی‌کردند ما امنیتی نداشتیم که بتوانیم به این خوبی در اتمی مذاکره کنیم» (۸فوریه ۲۰۱۶).
خامنه‌ای در روز ۲۰اردیبهشت (۱۰مه ۲۰۱۷) گفت «دشمنان خواهان تغییر رفتار نظام هستند. تغییر رفتار یعنی از بین بردن نظام اسلامی».
اعضای کابینه روحانی بیشترین نقش را در جنگ، سرکوب و صدور تروریسم و بنیادگرایی داشته‌اند. پورمحمدی، وزیر دادگستری دوره اول او، از مسئولان قتل‌عام 30هزار زندانی در سال ۶۷ است.
در دوران روحانی سرکوب مخالفان سیاسی و مدافعان حقوق‌بشر، کارگران، زنان، معلمان، وکیلان، روزنامه‌نگاران و فعالان اینترنتی شدت یافته است. زندانیان سیاسی بعد از پایان محکومیتشان هم آزاد نمی‌شوند. قتل زیر شکنجه، زجرکش و سر به نیست کردن زندانیان و مرگهای مشکوک در زندانها ادامه دارد. سرکوب و تبعیض علیه زنان که در قوانین رژیم نهادینه شده، با طرحهای جداسازی جنسیتی و قانون سرکوبگرانه «عفاف و حجاب» گسترش یافت. اقوام و ملیتهای مختلف بیش از پیش سرکوب شدند. سرکوب مسلمانان سنی شدت یافت حمله به کلیساهای خانگی و بازداشتهای خودسرانه و اعمال فشار علیه پیروان سایر ادیان شدت گرفت.
سرمایه‌گذاری روی میانه‌روی در نظام ولایت‌فقیه با 120هزار اعدام سیاسی، تقویت هارترین باندهای رژیم علیه مردم ایران و صلح و آرامش در منطقه است. هیچ‌گونه تغییر در ایران بدون پایان سرکوب و اعدام و شکنجه، دخالتهای تجاوزکارانه در سوریه و عراق و یمن و پایان دادن به پروژه‌های اتمی و موشکی متصور نیست. رابطه با رژیم ایران باید به توقف اعدام و بهبود وضعیت حقوق‌بشر مشروط شود. این خواست مردم ایران و لازمه صلح و آرامش در منطقه و جهان است.
شورای ملی مقاومت ایران
کمیسیون خارجه
۱۲مرداد ۱۳۹۶ (۳اوت ۲۰۱۷)
کمیسیون خارجه
۱۲مرداد ۱۳۹۶ (۳اوت ۲۰۱۷)
