در این هفته بعد از مدتها که از وضعیت زندانی سیاسی علی معزی اطلاعی در دست نبود. سرانجام بعد از یک‌ماه معلوم شد که وی را به زندان اوین بردند و در آنجا بعد از یک‌ماه ملاقات دادند. زندان سیاسی علی معزی در تاریخ ۱۵ دی ماه ۹۵ در سالن ملاقات زندان گوهردشت کرج توسط مأموران قضایی بدون اطلاع، به مکان نامعلومی منتقل شده بود. علی معزی قرار بود فروردین‌ماه سال ١٣٩۴ آزاد شود، اما او را به‌صورت غیابی در شعبه ۱۵ بیدادگاه انقلاب به یک سال حبس تعزیری محکوم کردند و طبق معمول رژیم حتی احکام ضدانسانی بیدادگاههای خودش را هم اجرا نمی‌کند.
در مورد سایر فعالیتهای مربوط به زندان، کمپین حقوق‌بشر در ایران در روز دوشنبه نهم اسفندماه اعلام کرد که مجید اسدی، زندانی سیاسی پیشین، بار دیگر بازداشت شده و همچنین اعلام کرد طاهره ریاحی روزنامه‌نگار نزدیک به دو هفته پیش از زندان اوین «تماس کوتاه چند ثانیهای با خانوادهاش» داشته و از آن موقع اطلاعی از وی در دسترس نیست.
و همچنین گزارش شده است فرزانه جلالی، دانشجوی محروم از تحصیل و فعال حقوق زنان اهل کرمانشاه روز پنج‌شنبه، پنجم اسفندماه، در پی تماس تلفنی به «اداره ثبت اسناد» بازداشت شده، و هم‌اکنون در بازداشتگاه میدان نفت متعلق به اداره کل اطلاعات کرمانشاه است.
روشن است که اتهامها در رژیم ولایت، تماماً جعلی و آخوند‌ساخته و فاقد مصداق حقوقی است، و بازداشتها هم اساساً خودسرانه و غیرقانونی است، اما آنچه رژیم در مورد این زندانیان اعلام کرده، مثلاً در مورد مجید اسدی، اتهام اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی را عنوان کرده که به همین دلیل او را در تیرماه 1387 بازداشت و به چهارسال زندان محکوم می‌کند و بعد از پایان حکم در سال 94 آزاد شده بود که مجدداً دستگیر می‌شود و در مورد خانم طاهره ریاحی که روز هفتم دی‌ماه ۱۳۹۵ در دفتر خبرگزاری برنا بازداشت شد، اتهامش «تبلیغ علیه نظام» عنوان شده است. خانم فرزانه جلالی هم سال 89 به جرم پیگیری وضعیت دختران سوخته در مدرسه شین‌آباد دستگیر شده بود.
در رابطه با اقدامات بین‌المللی برای نجات زندانیان سیاسی، فعالیتهای گسترده مقاومت ایران در اغلب پارلمانهای دنیا و نهادهای حقوق‌بشری دنیا در جریان است، و شاهد صدور اطلاعیه‌ها و بیانه‌های مختلف هستیم، اما همین چند روز پیش در آستانه آغاز به‌کار سی و چهارمین اجلاس شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد در مقر اروپایی سازمان ملل در ژنو، شش سازمان غیردولتی دارای با رتبه مشورتی ملل متحد، بیانیه‌یی را تحت عنوان «قتل‌عام زندانیان سیاسی در ایران در سال 1988، یک جنایت علیه بشریت است» به‌ثبت رساندند که از سوی دبیرخانه شورای حقوق‌بشر، به‌صورت سند رسمی اجلاس منتشر شد.
همچنین سازمان عفو بین‌الملل در گزارش سالانهٴ خود که هفته گذشته منتشر کرد موج اعدام‌ها، نقض فزایندهٴ حقوق‌بشر، سرکوب و به‌کارگیری مجازات‌های ضدانسانی و بی‌رحمانه توسط رژیم آخوندی را محکوم کرد.
سازمان عفو بین‌الملل فراخوانی هم برای توفان توییتری با موضوع آزادی عبدالفتاح سلطانی وکیل و فعال حقوق‌بشر داده که در این کمپین خواستار آزادی فوری وی شده است. همین‌طور در گزارش سالانه وزارت‌خارجه آمریکا که جدیداً منتشر شده موارد زندان را هم در برمی‌گرفت که در بخشی از این گزارش آمده بود: «گزارشات معتبری وجود داشته که نیروهای امنیتی و پرسنل زندان بازداشتیها و زندانیان را شکنجه کرده و مورد بدرفتاری قرار داده‌اند... سازمانهای حقوق‌بشری از جمله حقوق‌بشر ایران، گزارش کردند که مقامات همچنین از محروم کردن از خدمات درمانی، به‌عنوان شکلی از مجازات زندانیان استفاده می‌کنند... دولت به سازمانهای حقوق‌بشری یا نمایندگان سازمان ملل اجازه دسترسی به زندانیان سیاسی را نمی‌دهد».
لازم به توضیح است که رژیم به اقدامات ضدانسانی خودش عیله زندانیان ادامه می‌دهد که یکی از آنها اقدام به نصب تعداد پرشماری دستگاههای پارازیت انداز در پشت‌بام سالن ۱۲ زندان گوهردشت است که محل حبس زندانیان سیاسی-امنیتی است. این دستگاهها، عوارض پزشکی برای زندانیان از جمله سردرد و سرگیجه شدید داشته است.
خبری هم در مورد عبدالکریم شه بخش، زندانی سیاسی ۵۵ساله سنی مذهب بلوچ است. وی که در هشتمین سال حبس در تبعید در زندان مرکزی اردبیل، بدون مرخصی و برخورداری از رسیدگی پزشکی به‌سر می‌برد، از بابت بیماریهای «آسم، تورم و زخم ریه» با سرفه‌های خونین در وضعیت جسمی وخیمی قرار دارد. دژخیمان زندان برای ایجاد فشار بیشتر به او گفته‌اند باید داروهایش را از خارج از زندان که قیمت آن هم گران است تهیه کند، در حالی‌که وی 8سال است که در این زندان در تبعید بوده و هیچ‌گونه درآمدی نداشته است.
در مورد سایر فعالیتهای مربوط به زندان، کمپین حقوق‌بشر در ایران در روز دوشنبه نهم اسفندماه اعلام کرد که مجید اسدی، زندانی سیاسی پیشین، بار دیگر بازداشت شده و همچنین اعلام کرد طاهره ریاحی روزنامه‌نگار نزدیک به دو هفته پیش از زندان اوین «تماس کوتاه چند ثانیهای با خانوادهاش» داشته و از آن موقع اطلاعی از وی در دسترس نیست.
و همچنین گزارش شده است فرزانه جلالی، دانشجوی محروم از تحصیل و فعال حقوق زنان اهل کرمانشاه روز پنج‌شنبه، پنجم اسفندماه، در پی تماس تلفنی به «اداره ثبت اسناد» بازداشت شده، و هم‌اکنون در بازداشتگاه میدان نفت متعلق به اداره کل اطلاعات کرمانشاه است.
روشن است که اتهامها در رژیم ولایت، تماماً جعلی و آخوند‌ساخته و فاقد مصداق حقوقی است، و بازداشتها هم اساساً خودسرانه و غیرقانونی است، اما آنچه رژیم در مورد این زندانیان اعلام کرده، مثلاً در مورد مجید اسدی، اتهام اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی را عنوان کرده که به همین دلیل او را در تیرماه 1387 بازداشت و به چهارسال زندان محکوم می‌کند و بعد از پایان حکم در سال 94 آزاد شده بود که مجدداً دستگیر می‌شود و در مورد خانم طاهره ریاحی که روز هفتم دی‌ماه ۱۳۹۵ در دفتر خبرگزاری برنا بازداشت شد، اتهامش «تبلیغ علیه نظام» عنوان شده است. خانم فرزانه جلالی هم سال 89 به جرم پیگیری وضعیت دختران سوخته در مدرسه شین‌آباد دستگیر شده بود.
در رابطه با اقدامات بین‌المللی برای نجات زندانیان سیاسی، فعالیتهای گسترده مقاومت ایران در اغلب پارلمانهای دنیا و نهادهای حقوق‌بشری دنیا در جریان است، و شاهد صدور اطلاعیه‌ها و بیانه‌های مختلف هستیم، اما همین چند روز پیش در آستانه آغاز به‌کار سی و چهارمین اجلاس شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد در مقر اروپایی سازمان ملل در ژنو، شش سازمان غیردولتی دارای با رتبه مشورتی ملل متحد، بیانیه‌یی را تحت عنوان «قتل‌عام زندانیان سیاسی در ایران در سال 1988، یک جنایت علیه بشریت است» به‌ثبت رساندند که از سوی دبیرخانه شورای حقوق‌بشر، به‌صورت سند رسمی اجلاس منتشر شد.
همچنین سازمان عفو بین‌الملل در گزارش سالانهٴ خود که هفته گذشته منتشر کرد موج اعدام‌ها، نقض فزایندهٴ حقوق‌بشر، سرکوب و به‌کارگیری مجازات‌های ضدانسانی و بی‌رحمانه توسط رژیم آخوندی را محکوم کرد.
سازمان عفو بین‌الملل فراخوانی هم برای توفان توییتری با موضوع آزادی عبدالفتاح سلطانی وکیل و فعال حقوق‌بشر داده که در این کمپین خواستار آزادی فوری وی شده است. همین‌طور در گزارش سالانه وزارت‌خارجه آمریکا که جدیداً منتشر شده موارد زندان را هم در برمی‌گرفت که در بخشی از این گزارش آمده بود: «گزارشات معتبری وجود داشته که نیروهای امنیتی و پرسنل زندان بازداشتیها و زندانیان را شکنجه کرده و مورد بدرفتاری قرار داده‌اند... سازمانهای حقوق‌بشری از جمله حقوق‌بشر ایران، گزارش کردند که مقامات همچنین از محروم کردن از خدمات درمانی، به‌عنوان شکلی از مجازات زندانیان استفاده می‌کنند... دولت به سازمانهای حقوق‌بشری یا نمایندگان سازمان ملل اجازه دسترسی به زندانیان سیاسی را نمی‌دهد».
لازم به توضیح است که رژیم به اقدامات ضدانسانی خودش عیله زندانیان ادامه می‌دهد که یکی از آنها اقدام به نصب تعداد پرشماری دستگاههای پارازیت انداز در پشت‌بام سالن ۱۲ زندان گوهردشت است که محل حبس زندانیان سیاسی-امنیتی است. این دستگاهها، عوارض پزشکی برای زندانیان از جمله سردرد و سرگیجه شدید داشته است.
خبری هم در مورد عبدالکریم شه بخش، زندانی سیاسی ۵۵ساله سنی مذهب بلوچ است. وی که در هشتمین سال حبس در تبعید در زندان مرکزی اردبیل، بدون مرخصی و برخورداری از رسیدگی پزشکی به‌سر می‌برد، از بابت بیماریهای «آسم، تورم و زخم ریه» با سرفه‌های خونین در وضعیت جسمی وخیمی قرار دارد. دژخیمان زندان برای ایجاد فشار بیشتر به او گفته‌اند باید داروهایش را از خارج از زندان که قیمت آن هم گران است تهیه کند، در حالی‌که وی 8سال است که در این زندان در تبعید بوده و هیچ‌گونه درآمدی نداشته است.
