طی روزهای اخیر، دیکتاتوری آخوندی اقدام به برگزاری دادگاهی برای کسانی کرد که می‌گفت عوامل حمله به سفارت عربستان هستند. این‌که چرا رژیم دست به این حرکت زده، و هدفش از برگزاری این دادگاه چه بود را ذیلا بررسی می‌کنیم:
واقعیت این است که به گواه رسانه‌های خود رژیم و رسانه‌های منطقه‌یی، روند این دادگاه نه تنها به سؤالها و ابهاماتی که داستان حمله به سفارت ایجاد کرده بود پاسخ نداده، بلکه بیشتر به آن دامن زده و ابهامات جدیدی را ایجاد کرده. مثلاً رسانه مازند مجلس ارتجاع نوشته است:
«آنان عمدتاً پیاده‌نظام یک جریان هدایت شده بودند که حتی از درک مسائل اولیه سیاست و منافع ملی نیز عاجر بودند. مثلاً متهم ردیف اول در دفاعیاتش گفته: "رفته بودم از مردم غزه که عموماً شیعه هستند دفاع کنم! "
حال آن که اساساً موضوع به غزه و فلسطین مربوط نبود بلکه به اعدام شیح نمر در عربستان مرتبط می‌شد و اهالی غزه هم عموماً اهل سنت هستند و تجمع هم در حمایت از شیعیان عربستان بود. یعنی این متهم - که تازه متهم ردیف اول هم هست - کل ماجرا را اشتباه فهمیده بود» .
در گزارش این رسانهٴ آخوندی همچنین به‌نقل از اعترافها یکی دیگه از متهمان اومده: «برادران عزیز ما را ترغیب می‌کردند که به جلو برویم و لفظ بی‌غیرت را به کار می‌بردند... »
البته معلوم نیست این برادران که می‌گفتند بروید جلو آتیش بزنید و تیکه پاره کنید چه کسانی بودند ولی معلوم است که دستگیر شدگان چیزی جز عروسکهای کوکی خیمه‌شب بازی رژیم نبودند» .
آن طوری که در رسانه‌ها حکومتی در مورد این نمایش مضحک یعنی به‌اصطلاح دادگاه آمده، تعدادی از حاضران در این دادگاه نمایشی، به نقش نیروی انتظامی هم اشاره کردند. یکی از آنها می‌گوید: ”باور کنید هربار که مأموران با باتون روی سپرهایشان می‌کوبیدند, بچه‌ها تا سرکوچه سفارت عقب می‌نشستند, اما یک زمانی رسید که انگار پلیس خلع‌سلاح شد. آنها هم فقط ایستاده بودند از میانشان می‌گذشتیم و حتی دستمان را هم نمی‌گرفتند که به سفارت نرسیم“.
یکی دیگر گفته: «من در گروه‌هایی که منتسب به سپاه بود, خواندم کــه تجمعی به نشانه اعتراض به رژیم آل سعود برگزار می‌شود» .
روشن است که هیچ خبری از عاملان و طراحان این ماجرا در دادگاه نیست.
در همین رابطه دوباره رسانهٴ مازند مجلس نوشته: «به راستی آیا قرار است فقط پیاده‌نظام و عاملان حمله به سفارت عربستان محاکمه و محکوم شوند یا اراده‌ای هم برای برخورد قانونی و محاکمه علنی آمران و طراحان این حمله یا همان "دستهای پشت پرده" نیز هست؟» یکی دیگر از رسانه‌های حکومتی نوشته: «روحانی موجهی که با برخی از نهادهای عالیرتبه نظام رفت و آمد داشته، در جلسه‌یی خصوصی به آنان گفته «ما مصلحت‌اندیشی می‌کنیم اما شما انقلابی عمل کنید» بعد متهم از قاضی می‌پرسد که این جمله یعنی چی؟»
نمایشی بودن صحنه تا آن جا بود که روزنامه‌های حکومتی این به‌اصطلاح دادگاه را به باد تمسخر گرفتند. از جمله یک مورد از این تمسخر، تیتر روزنامه حکومتی آفتاب یزد بود که نوشت: «متهمان نازک نارنجی!»
قابل توجه این‌که به صراحت می‌گویند یک مشت بچه را جلو انداختند و دارند بازی می‌کنند انداختن رسانه‌های منطقه‌یی هم همه به صوری بودن این نمایش مضحک اشاره کردند.
اما این‌که اهداف برگزاری دادگاه چه بود را باید در تلاش مذبوحانهٴ روحانی برای دلجویی از کشورهای منطقه دید. رسانهٴ حکومتی دولت بهار در همین رابطه می‌گوید: «به نظر می‌رسد این اقدام که نوعی حسن نیت دولت روحانی نسبت به آل سعود باشد، مقبول آنها نیفتاد، چرا که همزمان با این دادگاه، وزیر خارجه عربستان که مکرر ایران و انقلاب اسلامی را به فرقه‌گرایی در منطقه متهم می‌کند، گفت از رئیس‌جمهوری ایران چیزی جز اقدامات خصمانه ندیده است» .
نتیجه این‌که رژیم 2راه برای پاسخ به این موضع سیاسی داشت. یا دفاع از عملی که انجام شد و ادامه همان سیاست و یا محاکمه آمران و مسئولان این اقدام تروریستی. اما در عمل دیدیم که نه راه اول را رفت و نه تن به محاکمه طراحان و مسئولان تهاجم داد. نتیجه این شد که هم از طرف کشورهای منطقه و هم از جانب نیروهای وارفته خودش تحت فشار قرار گرفت و بیشتر ضرر کرد.
واقعیت این است که به گواه رسانه‌های خود رژیم و رسانه‌های منطقه‌یی، روند این دادگاه نه تنها به سؤالها و ابهاماتی که داستان حمله به سفارت ایجاد کرده بود پاسخ نداده، بلکه بیشتر به آن دامن زده و ابهامات جدیدی را ایجاد کرده. مثلاً رسانه مازند مجلس ارتجاع نوشته است:
«آنان عمدتاً پیاده‌نظام یک جریان هدایت شده بودند که حتی از درک مسائل اولیه سیاست و منافع ملی نیز عاجر بودند. مثلاً متهم ردیف اول در دفاعیاتش گفته: "رفته بودم از مردم غزه که عموماً شیعه هستند دفاع کنم! "
حال آن که اساساً موضوع به غزه و فلسطین مربوط نبود بلکه به اعدام شیح نمر در عربستان مرتبط می‌شد و اهالی غزه هم عموماً اهل سنت هستند و تجمع هم در حمایت از شیعیان عربستان بود. یعنی این متهم - که تازه متهم ردیف اول هم هست - کل ماجرا را اشتباه فهمیده بود» .
در گزارش این رسانهٴ آخوندی همچنین به‌نقل از اعترافها یکی دیگه از متهمان اومده: «برادران عزیز ما را ترغیب می‌کردند که به جلو برویم و لفظ بی‌غیرت را به کار می‌بردند... »
البته معلوم نیست این برادران که می‌گفتند بروید جلو آتیش بزنید و تیکه پاره کنید چه کسانی بودند ولی معلوم است که دستگیر شدگان چیزی جز عروسکهای کوکی خیمه‌شب بازی رژیم نبودند» .
آن طوری که در رسانه‌ها حکومتی در مورد این نمایش مضحک یعنی به‌اصطلاح دادگاه آمده، تعدادی از حاضران در این دادگاه نمایشی، به نقش نیروی انتظامی هم اشاره کردند. یکی از آنها می‌گوید: ”باور کنید هربار که مأموران با باتون روی سپرهایشان می‌کوبیدند, بچه‌ها تا سرکوچه سفارت عقب می‌نشستند, اما یک زمانی رسید که انگار پلیس خلع‌سلاح شد. آنها هم فقط ایستاده بودند از میانشان می‌گذشتیم و حتی دستمان را هم نمی‌گرفتند که به سفارت نرسیم“.
یکی دیگر گفته: «من در گروه‌هایی که منتسب به سپاه بود, خواندم کــه تجمعی به نشانه اعتراض به رژیم آل سعود برگزار می‌شود» .
روشن است که هیچ خبری از عاملان و طراحان این ماجرا در دادگاه نیست.
در همین رابطه دوباره رسانهٴ مازند مجلس نوشته: «به راستی آیا قرار است فقط پیاده‌نظام و عاملان حمله به سفارت عربستان محاکمه و محکوم شوند یا اراده‌ای هم برای برخورد قانونی و محاکمه علنی آمران و طراحان این حمله یا همان "دستهای پشت پرده" نیز هست؟» یکی دیگر از رسانه‌های حکومتی نوشته: «روحانی موجهی که با برخی از نهادهای عالیرتبه نظام رفت و آمد داشته، در جلسه‌یی خصوصی به آنان گفته «ما مصلحت‌اندیشی می‌کنیم اما شما انقلابی عمل کنید» بعد متهم از قاضی می‌پرسد که این جمله یعنی چی؟»
نمایشی بودن صحنه تا آن جا بود که روزنامه‌های حکومتی این به‌اصطلاح دادگاه را به باد تمسخر گرفتند. از جمله یک مورد از این تمسخر، تیتر روزنامه حکومتی آفتاب یزد بود که نوشت: «متهمان نازک نارنجی!»
قابل توجه این‌که به صراحت می‌گویند یک مشت بچه را جلو انداختند و دارند بازی می‌کنند انداختن رسانه‌های منطقه‌یی هم همه به صوری بودن این نمایش مضحک اشاره کردند.
اما این‌که اهداف برگزاری دادگاه چه بود را باید در تلاش مذبوحانهٴ روحانی برای دلجویی از کشورهای منطقه دید. رسانهٴ حکومتی دولت بهار در همین رابطه می‌گوید: «به نظر می‌رسد این اقدام که نوعی حسن نیت دولت روحانی نسبت به آل سعود باشد، مقبول آنها نیفتاد، چرا که همزمان با این دادگاه، وزیر خارجه عربستان که مکرر ایران و انقلاب اسلامی را به فرقه‌گرایی در منطقه متهم می‌کند، گفت از رئیس‌جمهوری ایران چیزی جز اقدامات خصمانه ندیده است» .
نتیجه این‌که رژیم 2راه برای پاسخ به این موضع سیاسی داشت. یا دفاع از عملی که انجام شد و ادامه همان سیاست و یا محاکمه آمران و مسئولان این اقدام تروریستی. اما در عمل دیدیم که نه راه اول را رفت و نه تن به محاکمه طراحان و مسئولان تهاجم داد. نتیجه این شد که هم از طرف کشورهای منطقه و هم از جانب نیروهای وارفته خودش تحت فشار قرار گرفت و بیشتر ضرر کرد.
