کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری در ایران با صدور بیانیه‌ای در حمایت از زندانی سیاسی در اعتصاب جعفر عظیم‌زاده نوشت: ”به احترام بیش از شصت روز اعتصاب غذایی فعال کارگری جعفر عظیم‌زاده تمام قد می‌ایستیم“.
در قسمتی از این بیانیه آمده است: ”در ماده ۲٣ اعلامیه جهانی حقوق‌بشر در بند ۴ آن به صراحت قید شده است که " هر کس حق دارد برای حفظ منافع خود به تشکیل اتحادیه‌های صنفی و عضویت در آنها اقدام کند" در پرونده سازیهای بی‌پایه و بی‌اساسی که علیه فعال کارگری جعفر عظیم‌زاده شده است، از جمله به جمع‌آوری امضاء از کارگران در اعتراض به پایین بودن دستمزدها و تلاش برای ایجاد تشکلهای کارگری و ده مورد متنوع دیگر در همین زمینه‌ها که به‌عنوان اتهام به چشم می‌خورند. ردیف کردن چنین مواردی به‌عنوان اتهام نشان می‌دهد که خواب راحت دولت و کارفرمایان با هر گونه مطالبه و فعالیت کارگران و معلمان و مزدبگیران به‌شدت آشفته می‌شود“.
این بیانیه با اشاره به فساد و نابرابری کارگزاران رژیم اضافه می‌کند: ”وقتی بالاترین مقام قضایی افشای ارقام دریافتی حقوق مدیران را " تزریق ناامیدی بر جامعه " می شمارد قطعا" مقصر رسانه‌ها نیستند، بلکه مقصر اصلی نظامی است که ثروتهای جامعه را ناعادلانه توزیع می‌کند.
مسئولان دولتی و حکومت همواره تلاش می‌کنند که با اعمال هر چه بیشتر خشونت هزینه فعالیت و کارهای صنفی را بیشتر بالا برده و از گسترش اعتراضات روزانه همه‌ی اقشار مزدبگیر اعم از کارگر و معلم و باز نشسته و غیره جلوگیری به‌عمل آورند.
این حد از خشونت تا بدانجا پیش رفته که به قول خودشان به جای بوسیدن دست کارگر و پرداخت مزدش قبل از این‌که عرقش خشک شود، با فرود آمدن شلاق بر بدن رنجور کارگران همراه شده است، در این نظام هر کس حقی بخواهد شلاق دریافت می‌کند، به‌جای این‌که پول به‌عنوان دستمزد کار کارگر کف دستش بگذارند، با شلاق علامت بر پشتش حک می‌کنند.
در کنار جریمه نقدی و به زندان افکندن، این شکنجه‌ها (شلاق) بر پیکر ۱۷ تن از کارگران معدن طلای آق دره فرود آمد“.
در قسمت پایانی بیانیه با تأکید بر آزادی بی‌قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی آمده است: ”یقینا" و بدون هیچ شک و تردیدی جای معلم و کارگر و دانشجوی مبارز زندان نیست و تمامی این زندانیان باید بدون قید و شرط آزاد شده و به آغوش گرم خانواده خود باز گردند، چرا که زندانی بودن این عزیزان نشان‌دهنده وجود ظلم و ستم و نبود عدالت و قانون است،
ما فعالان (اعضای) کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری از تمامی کارگران و مزدبگیران می‌خواهیم که با تمام توان از آزادی بدون قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی حمایت نمایند، این زندانیان زندگی و جان شریف خود را در راه همنوعان و هم طبقه‌ییی‌های خود گذاشته و هیچگونه منافع شخصی ندارند. بیش از ۶۰ روز اعتصاب‌غذا پیکر نازنین رفیقمان جعفر عظیم‌زاده را رنجور و ضعیف ساخته و با فشار خون پایین و همچنین افت ضربان قلب هر لحظه این فعال کارگری را خطر ایست قبلی تهدید می‌کند.
در قسمتی از این بیانیه آمده است: ”در ماده ۲٣ اعلامیه جهانی حقوق‌بشر در بند ۴ آن به صراحت قید شده است که " هر کس حق دارد برای حفظ منافع خود به تشکیل اتحادیه‌های صنفی و عضویت در آنها اقدام کند" در پرونده سازیهای بی‌پایه و بی‌اساسی که علیه فعال کارگری جعفر عظیم‌زاده شده است، از جمله به جمع‌آوری امضاء از کارگران در اعتراض به پایین بودن دستمزدها و تلاش برای ایجاد تشکلهای کارگری و ده مورد متنوع دیگر در همین زمینه‌ها که به‌عنوان اتهام به چشم می‌خورند. ردیف کردن چنین مواردی به‌عنوان اتهام نشان می‌دهد که خواب راحت دولت و کارفرمایان با هر گونه مطالبه و فعالیت کارگران و معلمان و مزدبگیران به‌شدت آشفته می‌شود“.
این بیانیه با اشاره به فساد و نابرابری کارگزاران رژیم اضافه می‌کند: ”وقتی بالاترین مقام قضایی افشای ارقام دریافتی حقوق مدیران را " تزریق ناامیدی بر جامعه " می شمارد قطعا" مقصر رسانه‌ها نیستند، بلکه مقصر اصلی نظامی است که ثروتهای جامعه را ناعادلانه توزیع می‌کند.
مسئولان دولتی و حکومت همواره تلاش می‌کنند که با اعمال هر چه بیشتر خشونت هزینه فعالیت و کارهای صنفی را بیشتر بالا برده و از گسترش اعتراضات روزانه همه‌ی اقشار مزدبگیر اعم از کارگر و معلم و باز نشسته و غیره جلوگیری به‌عمل آورند.
این حد از خشونت تا بدانجا پیش رفته که به قول خودشان به جای بوسیدن دست کارگر و پرداخت مزدش قبل از این‌که عرقش خشک شود، با فرود آمدن شلاق بر بدن رنجور کارگران همراه شده است، در این نظام هر کس حقی بخواهد شلاق دریافت می‌کند، به‌جای این‌که پول به‌عنوان دستمزد کار کارگر کف دستش بگذارند، با شلاق علامت بر پشتش حک می‌کنند.
در کنار جریمه نقدی و به زندان افکندن، این شکنجه‌ها (شلاق) بر پیکر ۱۷ تن از کارگران معدن طلای آق دره فرود آمد“.
در قسمت پایانی بیانیه با تأکید بر آزادی بی‌قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی آمده است: ”یقینا" و بدون هیچ شک و تردیدی جای معلم و کارگر و دانشجوی مبارز زندان نیست و تمامی این زندانیان باید بدون قید و شرط آزاد شده و به آغوش گرم خانواده خود باز گردند، چرا که زندانی بودن این عزیزان نشان‌دهنده وجود ظلم و ستم و نبود عدالت و قانون است،
ما فعالان (اعضای) کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری از تمامی کارگران و مزدبگیران می‌خواهیم که با تمام توان از آزادی بدون قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی حمایت نمایند، این زندانیان زندگی و جان شریف خود را در راه همنوعان و هم طبقه‌ییی‌های خود گذاشته و هیچگونه منافع شخصی ندارند. بیش از ۶۰ روز اعتصاب‌غذا پیکر نازنین رفیقمان جعفر عظیم‌زاده را رنجور و ضعیف ساخته و با فشار خون پایین و همچنین افت ضربان قلب هر لحظه این فعال کارگری را خطر ایست قبلی تهدید می‌کند.
