زور، می‌گوید: آنچه هست این‌گونه خواهد ماند
هر صدایی جز صدای حاکمان خاموش!...
لیک بسیاری به خیل بردگان، نومید، می‌گویند:
آنچه می‌خواهیم ما هرگز نمی‌آید...
هان و هان تا زندگی باقی است واژه‌ی هرگز نباید گفت
آنچه محکم بود دیگر نیست
آنچه هست اکنون، این چنین دیگر نخواهد ماند.
حاکمان آنگه که حرف خویش بس کردند
حرف محکومان شود آغاز.
پس، که را یارای آن باشد که «هرگز» بر زبان آرد؟
دیرپایی ستمکاران، متکی بر کیست؟
بی گمان بر ما.
محو استیلای جباران، متکی بر کیست؟
هم‌چنان برما.
ای فرو افتاده، برپا خیز!
ای سپر انداخته، بستیز!
کیست بتواند ببندد راه بر آن کس که از وضع خود آگاه است؟
پس، توده‌ی مغلوب امروزین، فاتح فردا ست
وان زمان، «هرگز»، بی‌گمان «امروز» خواهد شد.
هر صدایی جز صدای حاکمان خاموش!...
لیک بسیاری به خیل بردگان، نومید، می‌گویند:
آنچه می‌خواهیم ما هرگز نمی‌آید...
هان و هان تا زندگی باقی است واژه‌ی هرگز نباید گفت
آنچه محکم بود دیگر نیست
آنچه هست اکنون، این چنین دیگر نخواهد ماند.
حاکمان آنگه که حرف خویش بس کردند
حرف محکومان شود آغاز.
پس، که را یارای آن باشد که «هرگز» بر زبان آرد؟
دیرپایی ستمکاران، متکی بر کیست؟
بی گمان بر ما.
محو استیلای جباران، متکی بر کیست؟
هم‌چنان برما.
ای فرو افتاده، برپا خیز!
ای سپر انداخته، بستیز!
کیست بتواند ببندد راه بر آن کس که از وضع خود آگاه است؟
پس، توده‌ی مغلوب امروزین، فاتح فردا ست
وان زمان، «هرگز»، بی‌گمان «امروز» خواهد شد.
