آنچه در حضور شگفت مریم رجوی در کنگرهٴ ایرانیان در تبعید تحت عنوان «بردباری و برابری» در آخر هفته در ولودروم برلین شگفت‌انگیز می‌نماید، فقط صرف حضور وی و حتی سخنرانی‌اش و ارج‌گذاری شایسته‌ای که نثارش می‌شود نیست. بلکه در واقع سیاستمداران زن و مرد از آلمان و (سایر نقاط) جهان که در کنار پرزیدنت در تبعید ایران قرار می‌گیرند و از او و جنبش حمایت می‌کنند، قابل توجهند. مریم رجوی برای رژیم ترور آخوندهای (حاکم بر) تهران به‌عنوان دشمن شمارهٴ یک محسوب می‌شود.
مقاومت علیه رژیم آخوندها از چند دهه پیش به‌نحو احسن سازماندهی شده و دارای شبکهٴ ارتباطات خوبی است. این شورای ملی مقاومت ایران بود که در تابستان سال 2002 برای اولین بار عکسهای تأسیسات اتمی در ایران را علنی کرد و بدین ترتیب یک سنگ عظیم‌الجثه را به دوران در آورد.
مریم رجوی که در پاریس در تبعید به‌سر می‌برد، از مدت طولانی در پهنهٴ سیاست آلمان یک حامی برجسته دارد: ریتا زوسموت، سیاست‌مدار دموکرات‌مسیحی و رئیس پیشین مجلس فدرال آلمان. هورست تلچیک مشاور پیشین امنیتی صدراعظم هلموت کهل و رئیس پیشین کنفرانس امنیتی مونیخ، گرهارد باوم وزیر کشور پیشین (از حزب لیبرال) و گونتر فرهویگن کمیسر اتحادیه اروپا نیز در ردیف حامیانش هستند.
روز جهانی زن کار پرزیدنت در تبعید ایران را سهل‌تر کرد تا سخنرانی‌اش را که به‌شدت مورد تشویق قرار گرفت بر روی آن متمرکز کند. او حکومت آخوندها (که نزدیک به) چهل سال ادامه دارد و سرکوب زنان را دو رکن بنیادگرایی اسلامی می‌نامد. او خواهان آزادی ادیان، یک اسلام شفاف و برابری زن و مرد است؛ (برای او) پاسخ بنیادگرایی مذهبی رد کردن مذهب نیست، بلکه بردباری است. از نظر حکام کنونی تهران اینها دلایل کافی برای تهدید او است. اما قبل از هر چیز از آنجایی که او یک زن است، (آخوندهای) شب‌پرست، تاب تحمل وی را ندارند.
مقاومت علیه رژیم آخوندها از چند دهه پیش به‌نحو احسن سازماندهی شده و دارای شبکهٴ ارتباطات خوبی است. این شورای ملی مقاومت ایران بود که در تابستان سال 2002 برای اولین بار عکسهای تأسیسات اتمی در ایران را علنی کرد و بدین ترتیب یک سنگ عظیم‌الجثه را به دوران در آورد.
مریم رجوی که در پاریس در تبعید به‌سر می‌برد، از مدت طولانی در پهنهٴ سیاست آلمان یک حامی برجسته دارد: ریتا زوسموت، سیاست‌مدار دموکرات‌مسیحی و رئیس پیشین مجلس فدرال آلمان. هورست تلچیک مشاور پیشین امنیتی صدراعظم هلموت کهل و رئیس پیشین کنفرانس امنیتی مونیخ، گرهارد باوم وزیر کشور پیشین (از حزب لیبرال) و گونتر فرهویگن کمیسر اتحادیه اروپا نیز در ردیف حامیانش هستند.
روز جهانی زن کار پرزیدنت در تبعید ایران را سهل‌تر کرد تا سخنرانی‌اش را که به‌شدت مورد تشویق قرار گرفت بر روی آن متمرکز کند. او حکومت آخوندها (که نزدیک به) چهل سال ادامه دارد و سرکوب زنان را دو رکن بنیادگرایی اسلامی می‌نامد. او خواهان آزادی ادیان، یک اسلام شفاف و برابری زن و مرد است؛ (برای او) پاسخ بنیادگرایی مذهبی رد کردن مذهب نیست، بلکه بردباری است. از نظر حکام کنونی تهران اینها دلایل کافی برای تهدید او است. اما قبل از هر چیز از آنجایی که او یک زن است، (آخوندهای) شب‌پرست، تاب تحمل وی را ندارند.
