پروفسور ژان زیگلر عضو کمیته مشورتی شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد
پروفسور ژان زیگلر از چهره‌های سرشناس مدافع حقوق‌بشر در سطح بین‌المللی و از حامیان دیرینهٴ مجاهدین و مقاومت ایران در نبرد با دو دیکتاتوری است. وی از دوستان وفادار شهید بزرگ حقوق‌بشر دکتر کاظم رجوی است و در دوران دیکتاتوری شاه، به‌همراه او فعالیتهای گسترده‌یی را برای لغو حکم اعدام رهبر مقاومت و افشای جنایات رژیم به‌پیش برده است.
پروفسور ژان زیگلر در فاصلهٴ سالهای 1981 تا 1999 نمایندهٴ مجلس فدرال سوئیس و از سال 2000 تا 2008 گزارشگر ویژه ملل‌متحد درباره تغذیه بوده است.
وی در سالهای اخیر فعالیتهای گسترده‌یی را در دفاع از حقوق مجاهدان اشرفی، در ارگانهای سازمان ملل انجام داد:
خانم رئیس‌جمهور، برای همهٴ ما در ژنو و سازمان ملل افتخاری بزرگی است که شما در این‌جا حضور داشته باشید. حضور شما افتخاری است بر این محل، افتخاری است برای سازمان ملل و افتخاری است برای مردم ژنو.
من در طبقه بالا مستقر هستم، چرا که معاون کمیته مشورتی شورای حقوق‌بشر هستم. و باید به شما بگویم که فضا نه تنها در کمیته ما، بلکه در تمام سازمان ملل خیلی بهم ریخته است. شکست حقوق بین‌الملل، شکست اصول تمدن، نه فقط در مورد آن چیزی که در لیبرتی اتفاق می‌افتد، و در این مورد نیز صحبت خواهم کرد، منظورم اتفاقاتی است که در سوریه رخ می‌دهد، کشتارهای روزانه‌یی که در سکوت کامل و در بی‌عملی کامل از جانب کشورهای غربی انجام می‌گیرند. همان کشورهای غربی که چیزی به اسم «گروه همفکران» تشکیل داده‌اند. این چیزی جز دورویی تام و تمام نیست. کشورهای غربی در شورای حقوق‌بشر چیزی به اسم «گروه همفکران» تشکیل دادند و منظور آنها این است که ما به‌طور مشخص مسئولیت و وظیفه داریم که از حقوق‌بشر دفاع کنیم و در مورد آنهایی که این حقوق را نقض می‌کنند قضاوت کنیم. ولی اگر کسی هیچ کاری نکند، در یک بی‌تفاوتی کامل نسبت به وقایع سوریه، نسبت به کشتار وحشتناک غزه، و من می‌خواهم بگویم که چقدر این موضوع اهمیت دارد که شورای ملی مقاومت ایران در برابر مردم و شهدای فلسطین موضع گرفته است. این یک لحظهٴ بسیار مهم همبستگی و فریاد بیداری تاریخی بسیار مهمی می‌باشد. پیامی که خانم رئیس‌جمهور خطاب به محمود عباس فرستاد پیام همبستگی با مردم شهید فلسطین بود. نه ایالات متحده و نه اتحادیه اروپا هیچ‌کدام موضع روشنی علیه محاصره نگرفتند که تماماً جنایتکارانه است. من بسیاری از افراد را این‌جا می‌شناسم با توجه به موقعیتم و من نیز نسبت به غزه مشرف هستم. من سه مأموریت پشت سر هم در غزه داشتم. محاصره همان زجرکش کردن است، تخریب زیرساختهای بهداشتی، غذایی و... است. و اگر این محاصره فوراً برداشته نشود، این روند ادامه خواهد داشت. و پیام خانم مریم رجوی قطعاً که به بیداری وجدانها و ضرورت این‌که این محاصره باید فوراً برداشته شود کمک کرد و اگر این محاصره برداشته نشود، واضح است که مقاومت در داخل غزه ادامه خواهد داشت. همان‌طور که می‌دانید، 2هزار کشته و 10هزار مجروح در غزه وجود دارد. و آقای بان کی‌مون که فردی احساساتی و عاطفی نیست، برای اولین بار از واژه «خونریزی دیوانه‌وار» استفاده کرد و گفت:. این خونریزی دیوانه‌وار باید متوقف شود. این حرف را دبیرکل سازمان ملل زد. این در صورتی است که این کشتار از سر گرفته نشود. چرا که 10هزار مجروح به‌معنی این است که هزاران بچه فلج شدند، سوختند، معیوب شدند، کور شدند. تنها عکس‌العمل و واکنشی که می‌توان نسبت به جنایات هولناک سوریه و لیبرتی نشان داد، جایی که بیش از 3هزار نفر در آن سکونت دارند و اعضای مقاومت برای آزادی هستند که کارزار دموکراسی را با شجاعتی ستودنی برای همهٴ ما احیا می‌کنند، در برابر غزه، در برابر ناتوانی سازمان ملل، تنها امید ما هستند، مقاومت و پایداری شورای ملی مقامت ایران، جامعه مدنی، بیداری وجدانها در اروپا، . تظاهرات جریان دارد. یک جامعه مدنی فراکشوری و فرا مؤسسه‌یی وجود دارد. و می‌شود گفت، ورای سازمان ملل وجود دارد و این باعث می‌شود که امید متولد شود، به‌منظور از بین بردن توافقات جنگ و درگیری، برداشتن محاصره غزه، تشکیل یک کشور دوم در سرزمین فلسطین، آزادسازی فلسطین، پایان اشغال و استعمار اسرائیل، به‌وجود آمدن کشور فلسطین مستقل و آزاد، صلح در سوریه، دموکراسی در سوریه، سقوط مستبد سوریه بشار اسد و به‌طور خاص آزادی و حفاظت فوری بین‌المللی توسط کلاه‌آبی‌ها برای قهرمانان لیبرتی.
به‌رغم فضایی که بر کمیته شورای حقوق‌بشر در طبقه اول سنگینی می‌کند و فضای سنگینی که در راهروهای این‌جا احساس می‌شود، به‌رغم رد و عدم پذیرش کمک بین‌المللی که من وارد جزئیات آن نشدم و در مورد قطعنامه‌های مختلف شورای امنیت چیزی نگفتم، در رابطه با سوریه و شما از من بهتر می‌دانید که نتایج دراماتیک آن در یرموک، و لاگوتا و حلب چیست. به‌رغم همهٴ این نشانه‌ها و علامتهای منفی، این امید شگفتی‌آور وجود دارد که این‌جا توسط خانم مریم رجوی احیا شده است. از شما سپاس‌گذارم.
خانم دکتر نجات الاسطل، نماینده پارلمان فلسطین و معاون عزام الاحمد رئیس فراکسیون فتح در پارلمان فلسطین، همواره از حامیان مجاهدان اشرفی بوده است.
خانم اسطل چند تن از اعضای خانواده‌اش را در بمبارانهای اخیر غزه از دست داد و همچنین 200تن دیگر از بستگانش در همین بمبارانها مجروح شدند:
خواهر مبارز مریم رجوی رئیس‌جمهور مقاومت ایران
برادران و خواهران مجاهد
حضار گرامی
نایب‌رئیس شهردار ژنو
به‌مناسبت بزرگداشت بیست و ششمین سالگرد اعدام بیش از 30هزار زندانی سیاسی در کشتار جمعی سال 1988 که با فتوای خمینی انجام شد، عمیق‌ترین تسلیت، همدردی، پشتیبانی و همبستگی خود را با خواهر مریم و مقاومت ایران ابراز می‌دارم. همچنین تسلیتهای گرم خود را به خانواده‌های شهدا و قربانیان اعلام می‌دارم و می‌گویم که این قربانیان فدیه‌های آزادی، کرامت انسانی، نقض حقوق‌بشر، حقوق اسرا، قانون انسان‌دوستانهٴ بین‌الملل و کنوانسیونهای ژنو هستند. آنها همچنین قربانیان حاکمانی هستند که زیر پوش دین و جهل به‌سر می‌برند و مخالفان مبارزی را که برای آزادی و کرامت انسانی مبارزه می‌کنند از بین می‌برند. اما به شما می‌گویم که گشایش حتمی است و حق، عدالت و کرامت انسانی بر ظلم سرانجام پیروز خواهد شد. به این مناسبت از سازمان ملل، جامعه بین‌المللی، سازمانهای بین‌المللی و ارگانهای فکری حقوق‌بشر می‌خواهم که یک موضع عادلانه اتخاذ کنند، ارگانهای خود به‌ویژه دادگاه جنایات بین‌المللی را فعال کنند و مجریان این کشتارها را به دادگاه احاله بدهند تا به مجازاتشان برسند و عبرتی برای رژیمهای فاسد دیکتاتور و رژیمهای سرکوبگر و جنگ‌طلبانی باشد که هیچ ارزشی و کمترین ارزشی برای انسان و حقوق او قائل نیستند. آنها هیچ اهمیتی به دموکراسی نمی‌دهند و اعتقادی به اپوزیسیون سیاسی ندارند و زیر لوای دین دست به ارتکاب جنایتهایی علیه کل بشریت می‌زنند. مردم فلسطین در همهٴ نقاط حضورش در معرض یک نسل‌کشی، کوچ اجباری و کشتارهای بی‌رحمانه قرار دارند که آخرین آنها حمله نظامی اسرائیل اشغالگر به غزه است که مردم فلسطین اعم از زنان و کودکان و سالمندان آن مورد بمباران و حملات توپخانه قرار دارند، بیش از دو هزار نفر از بین رفته‌اند و بیش از 10هزار نفر مجروح شده‌اند که اغلب زنان و کودکان و سالمندان هستند. اعضای بدن آنان قطعه‌قطعه شده و خانه‌ها بر سر ساکنینش خراب شده و زیرساختهای آب و برق و ارتباطات نابود شده است. آنها مدارس و بیمارستانها، مساجد، کارخانه و مغازه و بانکها را بمباران کردند و خبرنگاران را کشتند تا این‌که حقایق از خاکشان بیرون نرود. فراموش نکنیم که بسیاری از مناطق خاورمیانه در معرض نسل‌کشی جمعی قرار دارد. موج کشتار، حمله، نسل‌کشی، کوچ اجباری و کشتارهای غیرقابل توصیف ادامه دارد. در این شرایط بغرنج باید تلاشهای بین‌المللی یکپارچه شده و صداهای مخالفین، پشتیبانان حقوق‌بشر، حقوق اقلیتها و حقوق شکنجه‌شده‌ها در سراسر جهان، به‌ویژه کودکان، زنان و سالمندان باید که بالا رود. باید به دولتهایشان فشار بیاورند تا مواضعشان را تغییر دهند و از حقوق‌بشر جانبداری کنند و از انسان صرف‌نظر از نژاد و دین و جنس آن دفاع کنند. به این مناسبت می‌گویم که ادامه کشتار کثیف در غزه ما را برمی‌انگیزاند که خواستار توقف این ماشین کثیف جنگی بشویم و آن‌را محکوم کنیم و از حقوق فلسطینی‌ها برای ایجاد یک کشور در مرزهای به‌رسمیت شناخته‌شده که دارای حاکمیت است و همهٴ شهروندانش برخوردار از حقوق مدنی و حقوق‌بشر هستند، حمایت کنیم.. همچنین به همین مناسبت می‌گویم حقوقی که صاحب و جنگنده‌یی داشته باشد ضایع‌شدنی نیست و شما مبارزان برای حقوق‌بشر، کرامت و آزادی آن هستید. پس با هم ما قادریم که ظلم و ذلت را از سر مردممان برداریم، در ایران، و عراق، سوریه، فلسطین و کمپ لیبرتی و در هر نقطه‌یی در جهان. باید که پیشتاز و پشتیبان و حامیان حقوق‌بشر باشیم و هر جنایتکاری را، صرف‌نظر از وزن و موضع و وابستگی‌اش، مجازات کنیم.
صباح المختار - رئیس انجمن حقوق‌دانان عرب در انگلستان
عالیجناب، خواهر رئیس‌جمهور مریم رجوی، خانم رئیس جلسه، خانم‌ها و آقایان، من سلام‌هایی از عراق، یعنی کشوری در درد و رنج و در عین‌حال مقاوم با خود می‌آورم. 26سال پیش به‌دستور خمینی 30هزار مجاهد جان باختند. از آن زمان، صدها هزار نفر کشته و شکنجه شده‌اند، بسیاری پناهنده شده‌اند، حلق‌آویزها در ایران بالاترین آمار در جهان به استثنای چین است. اگر کسی جمعیت مردم چین را با مردم ایران مقایسه کند، آدمی می‌تواند رفتار غیرانسانی در مورد حلق‌آویزها در ایران را درک کند. آخوندها بارها توسط شورای حقوق‌بشر، ناوی پیلای، و بسیاری دیگر، محکوم شده‌اند. اکثر سازمانهای حقوق‌بشری به این موضوعات پرداخته‌اند.
اشرفی‌ها در یک کمپ به نام کمپ اشرف زندگی می‌کردند. اما بعد از اشغال عراق آنها به زندانی که توسط آمریکایی‌ها ساخته شده بود و به‌طور طعنه‌آمیزی «آزادی» نام دارد، منتقل شدند. آن زندان در نزدیکی فرودگاه بغداد قرار دارد. وضعیت افرادی که اکنون در کمپ لیبرتی هستند، یعنی اشرفی‌ها، یک موضوع شرم‌آور برای رویکرد جامعه بین‌المللی در رابطه با حقوق‌بشر است.
در عراق، بعد از یک سال کامل کارزار و تظاهرات صلح‌آمیز توسط مردم عراق که خواهان حقوق معمول خود بودند، یعنی افراد نباید بدون روند دادگاه روانهٴ زندان شوند، هیچ‌گونه تبعیضی نباید باشد، افراد باید از حقوق مساوی برخوردار باشند، و همهٴ مسائل معمول؛ به‌مدت یک سال تظاهراتها صورت گرفت، اما جامعه بین‌المللی این‌را مورد توجه قرار نداد. دولت عراق در بغداد به‌دستور آخوندهای حاکم بر ایران عمل کرد و حداقل چهار قتل‌عام در عراق، یعنی در حویجه، فلوجه، موصل و دیالی انجام داد. هیچ‌کس در جهان در مورد این صحبت نکرد و جهان در این رابطه سکوت نمود. این موضوع نشان می‌دهد که چگونه بعضی از موارد نقض حقوق‌بشر در برخی نقاط جهان توسط برخی افراد را فقط مورد توجه قرار می‌دهیم و همین کار را در نقاط دیگر انجام نمی‌دهیم.
قیام در عراق در نتیجه این نقض حقوق، توسط داعش صورت نگرفته است. لطفاً به این دام نیفتید. داعش یک سازمان تروریستی است، آنها نمی‌توانند نیمی از کشور عراق را تحت کنترل خود قرار بدهند. این قیام در عراق توسط مردم عراق در استانهای به‌پاخاسته علیه دولت صورت گرفته است. نهادهایی به‌نام شوراهای نظامی وجود دارند که ساکنان همین استانها هستند. آنها به‌رهبری ژنرال‌ها و افسران ارشد پیشین ارتش سابق ملی عراق رهبری می‌شوند. شوراهای عشایر هم وجود دارد که متشکل از مردم این مناطق هستند. به تأکید می‌گویم که البته وقتی چنین مسائلی روی میز است، حتماً سازمانهای تروریستی هم وجود دارند. این سازمانهای تروریستی، مردم، عراق و قطعاً اسلام را نمایندگی نمی‌کنند. آنها می‌توانند پرچم اسلام را حمل کنند، اما اسلام یا مسلمانان را نمایندگی نمی‌کنند. هیچ‌کس بدرفتاری با اقلیتها را به‌دلیل اختلاف مذهب یا عقاید آنها تحمل نمی‌کند. هیچ‌کس نابودی مساجد و کلیساها را قبول نمی‌کند و هیچ‌کس بدرفتاری آنها را با مردم عراق هم تحمل نمی‌کند. این مردم هستند که از تروریسم رنج می‌برند و همانها هستند که می‌توانند خود را از تروریسم خلاص کنند. عراقیان در گذشته هم این کار را کرده‌اند و داعش را بیرون راندند.
حتماً که همه مطلعند که در وضعیت فعلی در عراق دولت مالکی یا خود مالکی به‌طور تئوریک برکنار شده و این یکی از پیروزیهای عراقیان به‌شمار می‌رود. این فرد کنترل تمامی کشور را تصاحب کرده بود. او وزیر کشور، وزیر دفاع و فرماندهٴ کل قوا بود. او کنترل 7 نهاد اصلی دولت را، شامل بانک مرکزی و دیوان عالی، در دست داشت.
این یک تجزیه در همان حزب میان مالکی و نخست‌وزیر جدید است. اما فکر نمی‌کنم زود قضاوت کنیم. باید منتظر باشیم این فرد چه کار می‌تواند بکند. کارهای بسیاری ساده‌یی می‌تواند بکند. نخست باید عدالت را برقرار کند. او باید فساد را متوقف کند، باید همه را در امورات شرکت دهد. این کشور متعلق به آنها است، متعلق به هیچ گروه نیست، چه کرد، عرب، مسیحی یا مسلمان باشد. این کشور متعلق به کسی نیست و متعلق به همهٴ آنها است. همه از حقوق مساوی برخوردارند و باید برابری وجود داشته باشد. با تشکر فراوان.
رمی پاگانی از سرشناس‌ترین شخصیتهای شهر ژنو است؛ او در فاصلهٴ سالهای 2009 تا 2013 دو بار به‌عنوان شهردار ژنو انتخاب شد. و اکنون نیز عضو هیأت مدیره شهرداری ژنو است. وی در سمت شهردار، همواره میزبان تحصن‌ها و اعتصاب‌غذای یاران مقاومت در دفاع از حقوق مجاهدان اشرفی بود و خود نیز در کنفرانس‌های بین‌المللی مقاومت ایران شرکت و سخنرانی کرد:
خانم‌ها و آقایان سلام، قبل از هر چیز از طرف مسئولان شهر ژنو به شما می‌گویم، این باعث خوشوقتی من است که به خانم رجوی و همهٴ کسانی که بخشی از مقاومت مردم ایران هستند خوشآمد بگویم و میزبان آنها باشیم. ما همواره در کنار او هستیم، به‌طور خاص در احترام به کنوانسیون‌هایی که نام شهر ما را حمل می‌کنند. منظورم کنوانسیونهای ژنو است. وقتی به تاریخ سازمان ملل‌متحد می‌نگریم، می‌بینیم که «جامعه ملل» به‌دلیل ناتوانی در جلوگیری از جنگ جهانی دوم پایان یافت و در سال 1945 جای خود را به سازمان ملل‌متحد داد و همین سازمان است که امروز از ما استقبال می‌کند. اگر امروز سازمان ملل به وظیفه خود که همانا جلوگیری از وقوع فاجعه‌های انسانی بر مبنای عدالت است عمل نکند، این به‌معنای لطمه وارد کردن به بیانیه ملل‌متحد است و علت وجودی خود را از دست می‌دهد. تاریخ معاصر حاوی نمونه‌های زیادی است که سازمان ملل به وظایف خود در پیشگیری از فاجعه‌های انسانی عمل نکرده است. به‌نحوی که در سالهای بعد و بعد از سپری‌شدن چندین سال، دبیرکل مجبور به پوزش و معذرت‌خواهی شده است. گواه این گفته، رواندا، سربرنیتسا و موارد مبهم دیگر است.
یکی از همین موارد که سازمان ملل و ارگانهای ذیربط در موردش درست عمل نکرده‌اند، پرونده اشرف در گذشته و پرونده لیبرتی در حال حاضر است. به‌زودی ما یادبود اولین سالگرد کشتار اول سپتامبر 2013 در اشرف به‌دست قاتلان مالکی که امروز و به‌درستی برکنار شده است را برگزار می‌کنیم. قتل‌عامی که52 کشته بر جای گذاشت و 7نفر نیز به‌گروگان گرفته شدند که شامل یک مرد و شش زن هستند و در ضمن هم‌چنان در عراق تحت بازداشتند. باید یادآوری کرد که این ششمین حمله علیه این پناهندگان ایرانی است. بعد از این جنایت، کمیسر عالی حقوق‌بشر خانم ناوی پیلای به تحقیقات شفاف فراخوان داد. ولی امروز می‌بینیم که این تحقیقات هیچ‌وقت به‌اجرا در نیامد. بعد از کشتار اول سپتامبر 2013، سه جلسه شورای حقوق‌بشر در همین ساختمان جریان داشت. شورای حقوق‌بشر می‌توانست در هر کدام از این جلسات قطعنامه‌یی را به‌تصویب برساند و مالکی را که در آن زمان نخست‌وزیر مستبد عراق بود، وادار به قبول اجرای تحقیقات درباره این جنایت توسط یک تیم سازمان ملل بکند. ولی هیچ کاری صورت نگرفت.
امروز باید یک تحقیقات بین‌المللی بدون هر گونه تأخیر از سر گرفته شود. تحقیقات مستقل و شفاف پیرامون جنایت فجیع اول سپتامبر در اشرف باید به‌اجرا درآید. این وظیفه اخلاقی سازمان ملل است و من می‌خواهم روی آن تأکید کنم. بیست و هفتمین جلسه شورای حقوق‌بشر در چند روز آینده در همین‌جا برگزار خواهد شد. ما انتظار داریم که این شورا به وظایف خود عمل کند. همان وظایفی که باید بعد از کشتار اول سپتامبر در اشرف به آنها عمل می‌کرد. یک قطعنامه لازم‌الاجرا باید به‌تصویب برسد که در آن یک کمیسیون بین‌المللی را مکلف به اجرای تحقیقات کند و باید یک جدول زمانی برای نتایج آن داشته باشد. همچنین باید در آن قید شود که مسئولان و مرتکبین این جنایت به‌دست عدالت سپرده شوند. کاری که باید قبلاً صورت می‌گرفت و متأسفانه دادگاه جنایی بین‌المللی در این زمینه خیلی مؤثر و کارآمد نیست. از توجه شما سپاسگزارم.
