عصر به‌خیر به همگی، خانم مریم رجوی عزیز، می‌خواهم بار دیگر قدردانی عمیق خود را طرح کنم که اجازه دادید امروز در این‌جا گردهم آئیم. مایلم نه تنها به اعضای مقاومت درود بفرستم، بلکه همچنین به خواهران و برادران خود در کمپ لیبرتی نیز این را بیان کنم، و به دوستان و خانواده‌ها مایلم تسلیت عمیق خود را بابت 52 شهید ابراز کنم.
بر اساس یک برآورد جدید توسط سرهنگ وسلی مارتین که تنها چند هفته پیش به اتمام رسید، او می‌گوید و نقل‌قول می‌کنم، همه عراق اکنون در حال فروریختن است. تمام کشور در حال سقوط است.
او همچنین گفت مالکی به یک دیکتاتوری واقعی تبدیل شده است. اکنون علائمی از خشونتهای بی‌وقفه از الآن تا 30آوریل دیده می‌شود که روز انتخابات خواهد بود، و او گفت افراد بیگناه بیشتری به‌طور روزانه کشته خواهند شد.
بنابراین خواهران و برادرانم، هشدارها روشن هستند. آنها بسیار جدی می‌باشند. رژیم ملاها که تروریسم خود را به منطقه صادر می‌کند و با شبه‌نظامیان مالکی ارتباط دارد، به‌وضوح یک گزینه صلح‌آمیز نیست. برایم بسیار بغرنج است وقتی که می‌بینم کشورهای 5+1 با وجود اطلاع از حوادث اخیر کمپ اشرف و کمپ لیبرتی، تحریمات خود را کاهش می‌دهند.
من نمی‌توانم سرخوردگی خودم را از بی‌عملی آمریکا، اتحادیه اروپا، سازمان ملل و سایر مقامات ذیربط مخفی کنم. هیچ ابتکاری صورت نگرفته تا این‌که مینیمم حفاظت و خدمات درمانی و شرایط مناسب زندگی تأمین گردند. بسیاری از ما این ضرب‌المثل فرانسوی را می‌دانیم که می‌گوید: در جایی که اراده باشد، راه هم هست. معنی آن این است که اگر شما واقعاً خواهان تحقق امری باشید، راه تحقق آن را پیدا خواهید کرد.
بنابراین در وضعیت کنونی راه هست اما اراده نیست. هیچ اقدامی تابه‌حال صورت نگرفته است تا لیبرتی در امان باشد.
دوباره و دوباره، این مقاومت در بالاترین حد دارد قیمت آزادی را می‌دهد. هیچ‌کس گول حرفهای روحانی را نمی‌خورد چرا که وی به شکنجه مردم خود، اعدام شعرا، اعدام و آزار و اذیت وبلاگ نویسان و فعالان صلح‌جو و اعضای غیرمسلح مقاومت ادامه می‌دهد. رژیم ملاها نهادی نیست که بشود با آن مذاکره کرد. آنها استادان فریبکاری می‌باشند. و به نظر می‌رسد که جامعه بین‌المللی دارد گول آن را می‌خورد. شما باید کور باشید اگر که فلج بودن برخی از سازمانهایی که باید در شرایط کنونی بسیار فعال باشند را نبینید. انگار که آنها در وضعیتی قرار دارند که توان عمل ندارند و این در شرایطی است که به‌طور آشکارا نقض حقوق‌بشر وجود دارد. این نه تنها باید منجر به یک محکومیت بین‌المللی وقایع اخیر در کمپهای اشرف و لیبرتی شود، اما باید همچنین باعث این می‌شد که مرتکبین و جنایتکاران متکبر را، مانند روحانی، مالکی و امثالهم در برابر دادگاههای عدالت بین‌المللی مورد محاکمه قرار گیرند.
ما نمی‌توانیم آسایش داشته باشیم. ما نمی‌توانیم تسلیم شویم. بیش از هر زمان در گذشته ما نیاز به مبارزان آزادی داریم تا مقامات را هوشیار کرده تا راه‌حلهای قاطعی کسب کنیم و از جنایات بیشتر جلوگیری کنیم. هر چند باید با دیگر سازمانهای بین‌المللی کار کنیم، نمی‌توانیم تنها بر این گزینه اتکا کنیم. کارهای دیگری باید صورت گیرد. خانمها، باید ابتکاراتی داشته باشیم.
چرا چنین سکوتی اکنون در جامعه بین‌المللی وجود دارد. بیش از هر زمان گذشته فعال شوید. اگر کاری نکرده‌اید، شروع کنید و اگر کرده‌اید، لطفاً ادامه بدهید و هوشیار باشید و تعهد خود را افزایش دهید چرا که با دفاع از ساکنان لیبرتی، شما همچنین از عزت، کرامت، آزادی و صلح در منطقه نیز دفاع می‌کنید.
بر اساس یک برآورد جدید توسط سرهنگ وسلی مارتین که تنها چند هفته پیش به اتمام رسید، او می‌گوید و نقل‌قول می‌کنم، همه عراق اکنون در حال فروریختن است. تمام کشور در حال سقوط است.
او همچنین گفت مالکی به یک دیکتاتوری واقعی تبدیل شده است. اکنون علائمی از خشونتهای بی‌وقفه از الآن تا 30آوریل دیده می‌شود که روز انتخابات خواهد بود، و او گفت افراد بیگناه بیشتری به‌طور روزانه کشته خواهند شد.
بنابراین خواهران و برادرانم، هشدارها روشن هستند. آنها بسیار جدی می‌باشند. رژیم ملاها که تروریسم خود را به منطقه صادر می‌کند و با شبه‌نظامیان مالکی ارتباط دارد، به‌وضوح یک گزینه صلح‌آمیز نیست. برایم بسیار بغرنج است وقتی که می‌بینم کشورهای 5+1 با وجود اطلاع از حوادث اخیر کمپ اشرف و کمپ لیبرتی، تحریمات خود را کاهش می‌دهند.
من نمی‌توانم سرخوردگی خودم را از بی‌عملی آمریکا، اتحادیه اروپا، سازمان ملل و سایر مقامات ذیربط مخفی کنم. هیچ ابتکاری صورت نگرفته تا این‌که مینیمم حفاظت و خدمات درمانی و شرایط مناسب زندگی تأمین گردند. بسیاری از ما این ضرب‌المثل فرانسوی را می‌دانیم که می‌گوید: در جایی که اراده باشد، راه هم هست. معنی آن این است که اگر شما واقعاً خواهان تحقق امری باشید، راه تحقق آن را پیدا خواهید کرد.
بنابراین در وضعیت کنونی راه هست اما اراده نیست. هیچ اقدامی تابه‌حال صورت نگرفته است تا لیبرتی در امان باشد.
دوباره و دوباره، این مقاومت در بالاترین حد دارد قیمت آزادی را می‌دهد. هیچ‌کس گول حرفهای روحانی را نمی‌خورد چرا که وی به شکنجه مردم خود، اعدام شعرا، اعدام و آزار و اذیت وبلاگ نویسان و فعالان صلح‌جو و اعضای غیرمسلح مقاومت ادامه می‌دهد. رژیم ملاها نهادی نیست که بشود با آن مذاکره کرد. آنها استادان فریبکاری می‌باشند. و به نظر می‌رسد که جامعه بین‌المللی دارد گول آن را می‌خورد. شما باید کور باشید اگر که فلج بودن برخی از سازمانهایی که باید در شرایط کنونی بسیار فعال باشند را نبینید. انگار که آنها در وضعیتی قرار دارند که توان عمل ندارند و این در شرایطی است که به‌طور آشکارا نقض حقوق‌بشر وجود دارد. این نه تنها باید منجر به یک محکومیت بین‌المللی وقایع اخیر در کمپهای اشرف و لیبرتی شود، اما باید همچنین باعث این می‌شد که مرتکبین و جنایتکاران متکبر را، مانند روحانی، مالکی و امثالهم در برابر دادگاههای عدالت بین‌المللی مورد محاکمه قرار گیرند.
ما نمی‌توانیم آسایش داشته باشیم. ما نمی‌توانیم تسلیم شویم. بیش از هر زمان در گذشته ما نیاز به مبارزان آزادی داریم تا مقامات را هوشیار کرده تا راه‌حلهای قاطعی کسب کنیم و از جنایات بیشتر جلوگیری کنیم. هر چند باید با دیگر سازمانهای بین‌المللی کار کنیم، نمی‌توانیم تنها بر این گزینه اتکا کنیم. کارهای دیگری باید صورت گیرد. خانمها، باید ابتکاراتی داشته باشیم.
چرا چنین سکوتی اکنون در جامعه بین‌المللی وجود دارد. بیش از هر زمان گذشته فعال شوید. اگر کاری نکرده‌اید، شروع کنید و اگر کرده‌اید، لطفاً ادامه بدهید و هوشیار باشید و تعهد خود را افزایش دهید چرا که با دفاع از ساکنان لیبرتی، شما همچنین از عزت، کرامت، آزادی و صلح در منطقه نیز دفاع می‌کنید.
