مشکل مسکن به یکی از مشکلات بزرگ مردم و بهخصوص نزدیک به 15 میلیون خانوار مستاجر تبدیل شده است. هماکنون حدود 15میلیون خانوار در مسکن استیجاری بهسر میبرند. هزینه سرسامآور اجاره مسکن و بار گران آن سایه بر امور معیشت مردم انداخته است و بسیاری از معادلات شرایط زندگی این هموطنان را تحتتاثیر خود قرار داده است. فشار اجاره مسکن بر زندگی این قشر از مردم را میتوان از لابلای حرفهای یکی از آنان به خوبی لمس کرد که چگونه هزینه اجاره خانه فغان مردم را در آورده و تسمه از گرده مردم کشیده است. یک مرد 39ساله با شغل آزاد که حدود یک میلیون تومان درآمد دارد میگوید میبایست 650هزار تومان از یک میلیون تومان حقوق را بابت اجاره بهای یک واحد 50 متری بپردازد و فقط ماهیانه 350 برای گذران زندگیاش برای او باقی میماند. آنطور که این هموطن میگوید 350هزار تومان باقی مانده از حقوقش فقط هزینه چندین روز غذای خانواده است و بقیه روزها باید خانوادهاش گرسنه یا نیم گرسنه شبها سر بر بالین بگذارند.
رژیم آخوندی یک روز در میان برای مردم خط و نشان میکشد و برای گران کردن آب و برق زمینهسازی میکند تا از این طریق مردم را هرچه بیشتر سرکیسه کند. کارگزاران رژیم نیز یک روز در میان مشکل و خطر کم آبی را در بوق میکنند تا بتواند با ایجاد فضای روانی در جامعه طرح چپاولگرانهشان را پیش ببرند. مشکل اجاره مسکن و هزینه بالای آن فقط یکی از مشکلات مردم است و به فرض اینکه کسی موفق به گرفتن خانه اجارهای شود و بتواند اجاره بهای خانه را بپردازد، با مشکل جدی دیگر برخورد میکند و آن هم تنگی جا و کوچک بودن محل سکونت است. اغلب خانوارهای دهک اول درخانههای 40 متری زندگی میکنند همچنین بیشترین خانوارهای دهک دوم مانند دهک اول درخانههای 40 متری و دهک سوم نیز درخانههای 61 تا 75 متری سکونت دارند.
رژیم ولایتفقیه در دوران احمدینژاد با راهانداختن بساط خیمهشب بازی به نام طرح مسکن مهر وعده داد که با این طرح مشکل مسکن مردم را حل میکند اما باد کنک این طرح آخوندساخته نیز ترکید و پس از کنار رفتن دولت احمدینژاد، مشخص شد که این طرح کذایی نه تنها دردی از مشکل مسکن مردم حل نکرده بلکه منبع غارتی بوده است که عوامل چپاولگر رژیم بتوانند مردم را هرچه بیشتر سرکیسه کنند.
عباس آخوندی وزیر راه و مسکن کابینه آخوند حسن روحانی به غارت و چپاول مردم تحت پوشش پروژه مسکن مهر اذعان کرد و گفت: ”بسیاری از این واحدهای مسکونی بدون آب، برق، گاز، فاضلاب و خدمات شهری و اجتماعی است. خانهسازی در مکانهای نامرغوب و نامناسب از ویژگیهای این طرح است. هماکنون دویست هزار واحد مسکونی مسکن مهر، بدون امکانات زندگی است“.
وعدههایی که دولت احمدینژاد برای پروژه مسکن مهر و تأمین امکانات شهرنشینی برای شهروندان ساکن در این مجتمعها داد عملی نشد. هماکنون در اسلامشهر 40هزار ساکن مسکن مهر فاقد هر گونه امکانات اولیه شهر نشینی هستند بسیاری از مردم بهخاطر اینکه محل سکونتی داشته باشند به بنیاد غارت و چپاول بهاصطلاح مسکن پول دادهاند، اما نه تنها صاحب مسکن نشدند، بلکه کارگزاران رژیم با چپاول چند بارهٴ آنان، دمار از روزگار مردم درآوردهاند. در این زمینه یکی از شهروندان به خبرگزاری مهر رژیم میگوید: ”در ابتدای کار مبلغ هفت میلیون تومان از ما خواستند و گفتند قیمت قطعی همین است ولی دوباره اعلام کردند که قیمتها افزایش یافته و باید 12میلیون تومان واریز کنید و اکنون میگویند 15 میلیون تومان قیمت نهایی است و ما این مبلغ را هر جور شده تأمین و واریز کردیم ولی متأسفانه هر روز به بهانههای مختلف از تحویل خانههایمان خودداری میکنند و که ما مستاجر هستیم، چه کار باید بکنیم؟“
نایبرئیس اول کمیسیون اجتماعی مجلس رژیم نیز گفت: ”بی تدبیری مدیران و مسئولان حوزه راه و شهرسازی باعث بروز بخش زیادی از مشکلات حوزه مسکن مهر در استان کردستان شده است، میزان نظارتهای اعمال شده بر وضعیت این طرح به هیچ عنوان قابلقبول نیست و این بیتدبیریها باعث شده که متأسفانه سوء استفادههای نیز در این زمینه صورت گیرد و ضرر این بیتدبیریهای بهصورت مستقیم متوجه افراد متقاضی است“.
نتیجه غیرقابل دسترس بودن مسکن و رشد اجاره بهای مسکن، روی آوردن مردم به آلونکهای تنگ و پیدایش قارچ گونهٴ حلبی آبادها و حصیرآباد ها در حاشیه شهرهاست که این هم از تدابیر نظام ولایتفقیه و دولت او برای توده بزرگی از مردم است.
رژیم آخوندی یک روز در میان برای مردم خط و نشان میکشد و برای گران کردن آب و برق زمینهسازی میکند تا از این طریق مردم را هرچه بیشتر سرکیسه کند. کارگزاران رژیم نیز یک روز در میان مشکل و خطر کم آبی را در بوق میکنند تا بتواند با ایجاد فضای روانی در جامعه طرح چپاولگرانهشان را پیش ببرند. مشکل اجاره مسکن و هزینه بالای آن فقط یکی از مشکلات مردم است و به فرض اینکه کسی موفق به گرفتن خانه اجارهای شود و بتواند اجاره بهای خانه را بپردازد، با مشکل جدی دیگر برخورد میکند و آن هم تنگی جا و کوچک بودن محل سکونت است. اغلب خانوارهای دهک اول درخانههای 40 متری زندگی میکنند همچنین بیشترین خانوارهای دهک دوم مانند دهک اول درخانههای 40 متری و دهک سوم نیز درخانههای 61 تا 75 متری سکونت دارند.
رژیم ولایتفقیه در دوران احمدینژاد با راهانداختن بساط خیمهشب بازی به نام طرح مسکن مهر وعده داد که با این طرح مشکل مسکن مردم را حل میکند اما باد کنک این طرح آخوندساخته نیز ترکید و پس از کنار رفتن دولت احمدینژاد، مشخص شد که این طرح کذایی نه تنها دردی از مشکل مسکن مردم حل نکرده بلکه منبع غارتی بوده است که عوامل چپاولگر رژیم بتوانند مردم را هرچه بیشتر سرکیسه کنند.
عباس آخوندی وزیر راه و مسکن کابینه آخوند حسن روحانی به غارت و چپاول مردم تحت پوشش پروژه مسکن مهر اذعان کرد و گفت: ”بسیاری از این واحدهای مسکونی بدون آب، برق، گاز، فاضلاب و خدمات شهری و اجتماعی است. خانهسازی در مکانهای نامرغوب و نامناسب از ویژگیهای این طرح است. هماکنون دویست هزار واحد مسکونی مسکن مهر، بدون امکانات زندگی است“.
وعدههایی که دولت احمدینژاد برای پروژه مسکن مهر و تأمین امکانات شهرنشینی برای شهروندان ساکن در این مجتمعها داد عملی نشد. هماکنون در اسلامشهر 40هزار ساکن مسکن مهر فاقد هر گونه امکانات اولیه شهر نشینی هستند بسیاری از مردم بهخاطر اینکه محل سکونتی داشته باشند به بنیاد غارت و چپاول بهاصطلاح مسکن پول دادهاند، اما نه تنها صاحب مسکن نشدند، بلکه کارگزاران رژیم با چپاول چند بارهٴ آنان، دمار از روزگار مردم درآوردهاند. در این زمینه یکی از شهروندان به خبرگزاری مهر رژیم میگوید: ”در ابتدای کار مبلغ هفت میلیون تومان از ما خواستند و گفتند قیمت قطعی همین است ولی دوباره اعلام کردند که قیمتها افزایش یافته و باید 12میلیون تومان واریز کنید و اکنون میگویند 15 میلیون تومان قیمت نهایی است و ما این مبلغ را هر جور شده تأمین و واریز کردیم ولی متأسفانه هر روز به بهانههای مختلف از تحویل خانههایمان خودداری میکنند و که ما مستاجر هستیم، چه کار باید بکنیم؟“
نایبرئیس اول کمیسیون اجتماعی مجلس رژیم نیز گفت: ”بی تدبیری مدیران و مسئولان حوزه راه و شهرسازی باعث بروز بخش زیادی از مشکلات حوزه مسکن مهر در استان کردستان شده است، میزان نظارتهای اعمال شده بر وضعیت این طرح به هیچ عنوان قابلقبول نیست و این بیتدبیریها باعث شده که متأسفانه سوء استفادههای نیز در این زمینه صورت گیرد و ضرر این بیتدبیریهای بهصورت مستقیم متوجه افراد متقاضی است“.
نتیجه غیرقابل دسترس بودن مسکن و رشد اجاره بهای مسکن، روی آوردن مردم به آلونکهای تنگ و پیدایش قارچ گونهٴ حلبی آبادها و حصیرآباد ها در حاشیه شهرهاست که این هم از تدابیر نظام ولایتفقیه و دولت او برای توده بزرگی از مردم است.