16بهمن 92 نعمت زاده وزیر صنعت، معدن و تجارت کابینه روحانی به پس‌رفت وضعیت صنایع کشور اعتراف کرد و گفت، طبق اعلام رسمی، بخش صنعت در سالهای اخیر با رشد منفی 9 درصدی مواجه بود که این میزان به 12 درصد افزایش یافته است. در بخش اشتغال نیز شاهد کاهش 36 درصدی شاخص رشد این بخش بودیم.
رئیس هیأت‌مدیره انجمن صنایع نساجی هم گفته است: ”یکی از گرفتاریهای بزرگ امروز صنعت ایران از جمله صنعت نساجی رکود بزرگ است. به‌جرأت می‌توانم بگویم در همه سالهای پس از 1320 تا امروز هیچ زمستانی به‌اندازه زمستان امسال رکود نبوده است. صنعت نساجی و پوشاک، فرش ماشینی، پتو و... با قاچاق هفت میلیارد دلاری مواجهند. 70 درصد پوشاک مصرفی کشور امروز از راه قاچاق تأمین می‌شود. در حالی‌که می‌توان با پنج هزار دلار سه شغل تازه در نساجی ایجاد کرد. این شرایط راه سرمایه‌گذاری را ناهموار کرده است“.
سؤال این است چرا وضعیت صنعت در ایران تحت حاکمیت آخوندها به‌صورتی است که به جای پیشرفت پس‌رفت دارد طوری که وزیر کابینه آخوند حسن روحانی نیز ناگزیر به اعتراف به آن شده است؟
مشکل صنعت در ایران تحت حاکمیت آخوندها ریشه در سیاستهای ضد‌مردمی رژیم و غارت چپاولگران حکومتی از صنایع مختلف است و اساساً ریشه این مشکل ساختاری است. یک نماینده مجلس ارتجاع در مورد صنعت خودروسازی به این امر اذعان می‌کند که ریشه مشکل در این صنعت ساختاری است و اگر تحریمها هم لغو شود مشکل رکود در صنعت ایران قابل حل نیست. خبرگزاری حکومتی ایرنا از قول این نماینده مجلس رژیم به نام دهقان در مورد وضعیت صنعت خودرو در ایران گفت: «مشکل اساسی صنعت خودرو را مدیریت ناصحیح و انحصار موجود در تولید خودرو عنوان کرد و گفت: واحدهای خودروسازی در ظاهر خصوصی شده‌اند ولی در واقع با مدیریت دولتی اداره می‌شوند“
در اثر رکود در صنعت خودروسازی، صاحبان صنایع خودروسازی روز به روز به آمار اخراج کارگران این صنعت می‌افزایند و این روند توقف ناپذیر است. در زمینه بیکاری و اخراج کارگران صنعت خودروسازی محمدرضا نجفی منش عضو انجمن قطعه سازان خودرو گفته است از سال گذشته حداقل 122هزار کارگر شاغل در واحدهای سازنده خودرو به‌دلیل نوسانات اقتصادی بیکار شده‌اند. این کارگزار رژیم از تعطیلی ۱۳۷واحد قطعه‌سازی در جریان بحران اقتصادی سال گذشته خبر داده و در مورد کیفیت خودروهای ساخت داخل نیز گفته است کیفیت خودروهای داخلی پایین است و مردم نیز قدرت خرید ندارند که این عوامل پارامترهایی هستند که تاثیر منفی روی صنعت خودروسازی می‌گذارند.
وضعیت در صنایع پتروشیمی بهتر از وضعیت در صنعت خودرو نیست. این صنعت که بعد از صنعت نفت دومین صنعت کشور به‌لحاظ درآمد سازی و صدور محصولات محسوب می‌شود به‌دلیل چنگ انداختن مهرههای دانه درشت رژیم بر آن و غارت محصولات آن و همچنین به‌دلیل وجود مدیریت نالایق و فاسد، روزبه روز صادرات آن افت می‌کند به آن گونه که در نیمه اول سال 92، ۴.۸۴میلیاد دلار محصولات پتروشیمی به کشورهای دیگر صادر کرده است. در صورتی‌که از درآمد صادرات محصولات پتروشیمی 13میلیارد دلار برای سال92 در نظر گرفته شده است در زمینه تأمین مواد اولیه و مراکز نگهداری این مواد وضعیت بهتر از صادرات این محصول نیست.
صنعت نساجی نیز مانند صنعت پتروشیمی و خودرو سازی وارد یک دوران رکود شده است که به گفته دبیر اتحادیه صنعت نساجی، بعضی از بخشهای این صنعت تا 50درصد ظرفیت خود کار می‌کنند
حرفهای دست‌اندرکاران صنعت
به گزارش روزنامه حکومتی اعتماد23بهمن 92 یکی از اعضای هیأت‌رئیسه اتاق صنعت تهران گفته است: ”یکی از بدترین اتفاق‌هایی که می‌افتد این است که دولتها مشاوران خود را با نگاه سیاسی برمی‌گزینند و به تخصص‌ها کاری ندارند. مشکلی که الآن وجود دارد و میراث دهه‌های قبل است حبس کردن فعالیتها در چارچوب خواست سیاسی نهادهای سیاسی است“.
روزنامه حکومتی اعتماد حرفهای یکی از دست‌اندرکاران و صنعتگران پلاستیک در مورد صنعت پتروشیمی را چنین نقل می‌کند: ”کمک و حمایت غیرمنطقی از پتروشیمی که با دادن خوراک ارزان که 10 درصد قیمت جهانی آن بود، موجب بیمار شدن این صنعت شده است. پتروشیمی‌ها که با کمکهای دولت و استفاده از مواد اولیه ارزان فعالیت می‌کردند امروز با زمزمه واقعی شدن قیمت خوراک به لرزه افتاده‌اند. حمایتهای دولت اصولاً در بلندمدت به زیان صنایع است و من وقتی می‌شنوم که دولت قصد حمایت از یک صنعت را دارد تنم به لرزه می‌افتد و می‌ترسم که آن صنعت به شرایط بد برسد“.
واضح است که وضعیت صنایع ایران بدتر از آن است که وابستگان به رژیم به آن اذعان می‌کنند یکی از شاخصهای انهدام صنعت ایران، افزایش روزمره ارتش بیکاران و تعطیلی کارگاههای تولیدی است. چند وقت پیش یکی از کارگزاران رژیم اعتراف کرد 70 درصد واحدهای تولیدی یا تعطیل شده‌اند و یا با کمتر از 50درصد ظرفیت خود کارمی کنند. دبیر اتحادیه صنعت نساجی نیز در مورد صنعت نساجی به این وضعیت اعتراف کرده است که بعضی از بخشهای این صنعت تا 50 درصد ظرفیت خود کارمی کنند.
رئیس هیأت‌مدیره انجمن صنایع نساجی هم گفته است: ”یکی از گرفتاریهای بزرگ امروز صنعت ایران از جمله صنعت نساجی رکود بزرگ است. به‌جرأت می‌توانم بگویم در همه سالهای پس از 1320 تا امروز هیچ زمستانی به‌اندازه زمستان امسال رکود نبوده است. صنعت نساجی و پوشاک، فرش ماشینی، پتو و... با قاچاق هفت میلیارد دلاری مواجهند. 70 درصد پوشاک مصرفی کشور امروز از راه قاچاق تأمین می‌شود. در حالی‌که می‌توان با پنج هزار دلار سه شغل تازه در نساجی ایجاد کرد. این شرایط راه سرمایه‌گذاری را ناهموار کرده است“.
سؤال این است چرا وضعیت صنعت در ایران تحت حاکمیت آخوندها به‌صورتی است که به جای پیشرفت پس‌رفت دارد طوری که وزیر کابینه آخوند حسن روحانی نیز ناگزیر به اعتراف به آن شده است؟
مشکل صنعت در ایران تحت حاکمیت آخوندها ریشه در سیاستهای ضد‌مردمی رژیم و غارت چپاولگران حکومتی از صنایع مختلف است و اساساً ریشه این مشکل ساختاری است. یک نماینده مجلس ارتجاع در مورد صنعت خودروسازی به این امر اذعان می‌کند که ریشه مشکل در این صنعت ساختاری است و اگر تحریمها هم لغو شود مشکل رکود در صنعت ایران قابل حل نیست. خبرگزاری حکومتی ایرنا از قول این نماینده مجلس رژیم به نام دهقان در مورد وضعیت صنعت خودرو در ایران گفت: «مشکل اساسی صنعت خودرو را مدیریت ناصحیح و انحصار موجود در تولید خودرو عنوان کرد و گفت: واحدهای خودروسازی در ظاهر خصوصی شده‌اند ولی در واقع با مدیریت دولتی اداره می‌شوند“
در اثر رکود در صنعت خودروسازی، صاحبان صنایع خودروسازی روز به روز به آمار اخراج کارگران این صنعت می‌افزایند و این روند توقف ناپذیر است. در زمینه بیکاری و اخراج کارگران صنعت خودروسازی محمدرضا نجفی منش عضو انجمن قطعه سازان خودرو گفته است از سال گذشته حداقل 122هزار کارگر شاغل در واحدهای سازنده خودرو به‌دلیل نوسانات اقتصادی بیکار شده‌اند. این کارگزار رژیم از تعطیلی ۱۳۷واحد قطعه‌سازی در جریان بحران اقتصادی سال گذشته خبر داده و در مورد کیفیت خودروهای ساخت داخل نیز گفته است کیفیت خودروهای داخلی پایین است و مردم نیز قدرت خرید ندارند که این عوامل پارامترهایی هستند که تاثیر منفی روی صنعت خودروسازی می‌گذارند.
وضعیت در صنایع پتروشیمی بهتر از وضعیت در صنعت خودرو نیست. این صنعت که بعد از صنعت نفت دومین صنعت کشور به‌لحاظ درآمد سازی و صدور محصولات محسوب می‌شود به‌دلیل چنگ انداختن مهرههای دانه درشت رژیم بر آن و غارت محصولات آن و همچنین به‌دلیل وجود مدیریت نالایق و فاسد، روزبه روز صادرات آن افت می‌کند به آن گونه که در نیمه اول سال 92، ۴.۸۴میلیاد دلار محصولات پتروشیمی به کشورهای دیگر صادر کرده است. در صورتی‌که از درآمد صادرات محصولات پتروشیمی 13میلیارد دلار برای سال92 در نظر گرفته شده است در زمینه تأمین مواد اولیه و مراکز نگهداری این مواد وضعیت بهتر از صادرات این محصول نیست.
صنعت نساجی نیز مانند صنعت پتروشیمی و خودرو سازی وارد یک دوران رکود شده است که به گفته دبیر اتحادیه صنعت نساجی، بعضی از بخشهای این صنعت تا 50درصد ظرفیت خود کار می‌کنند
حرفهای دست‌اندرکاران صنعت
به گزارش روزنامه حکومتی اعتماد23بهمن 92 یکی از اعضای هیأت‌رئیسه اتاق صنعت تهران گفته است: ”یکی از بدترین اتفاق‌هایی که می‌افتد این است که دولتها مشاوران خود را با نگاه سیاسی برمی‌گزینند و به تخصص‌ها کاری ندارند. مشکلی که الآن وجود دارد و میراث دهه‌های قبل است حبس کردن فعالیتها در چارچوب خواست سیاسی نهادهای سیاسی است“.
روزنامه حکومتی اعتماد حرفهای یکی از دست‌اندرکاران و صنعتگران پلاستیک در مورد صنعت پتروشیمی را چنین نقل می‌کند: ”کمک و حمایت غیرمنطقی از پتروشیمی که با دادن خوراک ارزان که 10 درصد قیمت جهانی آن بود، موجب بیمار شدن این صنعت شده است. پتروشیمی‌ها که با کمکهای دولت و استفاده از مواد اولیه ارزان فعالیت می‌کردند امروز با زمزمه واقعی شدن قیمت خوراک به لرزه افتاده‌اند. حمایتهای دولت اصولاً در بلندمدت به زیان صنایع است و من وقتی می‌شنوم که دولت قصد حمایت از یک صنعت را دارد تنم به لرزه می‌افتد و می‌ترسم که آن صنعت به شرایط بد برسد“.
واضح است که وضعیت صنایع ایران بدتر از آن است که وابستگان به رژیم به آن اذعان می‌کنند یکی از شاخصهای انهدام صنعت ایران، افزایش روزمره ارتش بیکاران و تعطیلی کارگاههای تولیدی است. چند وقت پیش یکی از کارگزاران رژیم اعتراف کرد 70 درصد واحدهای تولیدی یا تعطیل شده‌اند و یا با کمتر از 50درصد ظرفیت خود کارمی کنند. دبیر اتحادیه صنعت نساجی نیز در مورد صنعت نساجی به این وضعیت اعتراف کرده است که بعضی از بخشهای این صنعت تا 50 درصد ظرفیت خود کارمی کنند.
