اکنون بیش از پیش آشکار می‌شود که پس از کشیدن دندان اتمی و اوراق کردن پروژه هسته‌یی، نوبت کشیدن دندان موشکی «مقام عظمای ولایت» رسیده است.
واکنش ایادی و مهره‌های نظام ولایت، حال و روز بچه‌ای را تداعی می‌کند که می‌خواهند دندان فاسدش را بکشند و او گریه و جیغ و فریاد می‌کند، پا به زمین می‌کوبد، ناسزا می‌دهد، تلاش می‌کند فرار کند، اما در عین‌حال خودش هم می‌داند که گریزی ندارد و اگر خیلی سر و صدا کند، با سیلی و پس گردنی این کار را خواهند کرد.
آنها ابتدا، انکار می‌کنند که از بین بردن توان موشکی رژیم جزو توافق است:
عباس عراقچی، از تیم مذاکره کنندگان اتمی روز دوشنبه (22بهمن) اعلام کرد که «تهران تحت هیچ شرایطی با غرب در زمینه برنامه موشکهای بالستیکش مذاکره نخواهد کرد». عراقچی افزود: «مسائل دفاعی خط قرمزی برای ایران هستند. ما اجازه نمی‌دهیم چنین موضوعاتی در مذاکرات آینده مورد بحث قرار گیرد». (تابناک ـ 22بهمن)
این عضو تیم ظریف، مثل همان موقع ها که تعطیل غنی‌سازی را انکار و تکذیب می‌کرد، البته خودش می‌داند که دروغ می‌گوید. چرا که یکی از بندهای توافق 7ماده‌ای ژنو بین نمایندگان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و رژیم، مربوط به موضوع موشکی است و در آن آمده است: «… تلاش برای ایجاد قابلیت حمل کلاهک هسته‌یی در موشک میان‌برد شهاب ۳» بایستی مورد تحقیق بازرسان قرار گیرد. (تابناک ـ 20/بهمن/92)
بنابراین خط و سیاست غالب رژیم اکنون این است که ماست های موشکی را کیسه کند، سرش را زیر بگیرد و دندانهای موشکی‌اش را پنهان کند. در همین رابطه بود که به دستور حسن روحانی، مانور و رزمایش موشکی رژیم که طبق معمول سالانه در سالگرد 22بهمن انجام می‌گرفت لغو شد و در مراسم 22بهمن نیز بر خلاف معمول هرساله از رژه نظامی که در آن نمایش دادن موشکهای مختلف جای ویژه‌یی داشت، خبری نبود. علاوه بر آن، اظهارات پاسدار رحیم صفوی، سرکرده سابق سپاه پاسداران و مشاور نظامی کنونی ولی‌فقیه در مصاحبه با تلویزیون رژیم (23بهمن) گویای همین خط است. وی به جای شاخ و شانه کشیدنهای همیشگی گفت: «برد موشکی ما برد محدودی است زیرا سیاستهای ما یک سیاست هجومی نیست، سیاست ما بر مبنای دفاع است».
اما در این میان هنوز هم شاهد ادامه بعضی قدرت‌نماییهای مضحک موشکی از جانب برخی مقامهای رژیم هستیم. این هارت و پورت ها اگر تماماً ناشی از پرت بودن یا بلاهت آنها، یا انعکاس دو دستگی و شقه در رژیم نباشد، مصرف داخلی دارد و برای شیره مالیدن سر نیروها و بسیجیهای سیلی خورده است. کما این‌که رحیم صفوی در همان مصاحبه شاخ و شانه می‌کشد که: «نظامیان آمریکایی می‌دانند که در تیررس ما هستند!».
کما این‌که پس از لغو رزمایش موشکی توسط روحانی، 23تن از اعضای مجلس ارتجاع طی تذکر کتبی خطاب به او از «عدم حمایت از برگزاری رزمایش‌های نظامی و موشکی» گله و شکایت کردند (کیهان 21بهمن).
در این تذکر مکتوب آه و ناله شده بود: «متأسفانه برای اولین بار طی 10سال گذشته مجوز برگزاری رزمایش بزرگ سالیانه موشکی نیروهای مسلح در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی متوقف شده است و دستورات لازم جهت تخصیص اعتبارات به‌منظور پشتیبانی طرحهای اضطراری نیروهای مسلح صادر نشده است».
روحانی هم ناچار شد به همان ملاحظهٴ ریزش نیروها، دستور یک «تست موشکی» را مابه‌ازای «رزمایش موشکی» صادر کند تا دستگاههای تبلیغاتی رژیم هم آن را به‌عنوان رنگ آمیزی کنند و به خورد «امت نالان» بدهند.
«نسل جدید موشک بالستیک برد بلند با موفقیت کامل آزمایش شد. رئیس‌جمهور آزمایش موفقیت‌آمیز نسل جدید موشک بالستیک برد بلند را به فرمانده معظم کل قوا، دانشمندان و متخصصان صنعت دفاعی و مردم شریف ایران تبریک گفت» تلویزیون شبکه خبر ـ 21/بهمن/92)
اما در ادامه همین خبر معلوم می‌شود که موضوع، اولاً موشکهای تاکتیکی است؛ ثانیاً منظور از «آزمایش» تست در جا و گاهی هم صرفاً «رونمایی» می‌باشد:
«موشک هدایت لیزری هوا به سطح و سطح به سطح ”بینا“ رونمایی شد. موشک بینا قابلیت شلیک از هواپیماها و انواع سکوهای پرتاب زمینی را داراست» (همان منبع).
گاهی هم که رژیم خیلی کم می‌آورد، برای روحیه دادن به نیروهایی که این روزها اصلاً حال و روز خوشی ندارند، موشکهای حزب‌الله لبنان را خرج حزب‌اللهی‌های گیج و ویج داخلی می‌کند:
حسین شیخ‌الاسلام مشاور بین‌الملل رئیس مجلس، در نشست انصار حزب‌الله: «حزب‌الله (لبنان) دهها هزار موشک آماده شلیک به سمت اسراییل دارد» (خبرگزاری فارس ـ 23/بهمن/92)
اما بر خلاف گذشته، اکنون همین هارت و پورتهای میان‌تهی هم برای رژیم خرج دارد، طرف مقابل اگر چه خوب می‌داند که این ژست ها مصرف داخلی دارد، اما همینها را بل می‌گیرد و از آنها برای پیچاندن گوش مذاکره‌کنندگان در سر میز مذاکره و گرفتن امتیازات بیشتر استفاده می‌کند. «مک دانا» از مقامهای کاخ سفید چند روز پیش در ارتباط با این قبیل ژستها گفت: سخنرانیهای علنی مقامهای رژیم ایران مهم نیستند، آنها در مذاکرات خصوصی طور دیگری حرف می‌زنند.
به این ترتیب می‌توان شرط‌بندی کرد که بعد از جام زهر اتمی، جام زهر بعدی، جام زهر موشکی است، یا جام زهر سوریه است یا جام زهر حقوق‌بشر؟ اما در یک چیز نمی‌توان تردید کرد و آن این‌که همه اینها به پای رژیم نوشته شده است، ممکن است دیر و زود داشته باشد، اما سوخت و سوز نخواهد داشت.
واکنش ایادی و مهره‌های نظام ولایت، حال و روز بچه‌ای را تداعی می‌کند که می‌خواهند دندان فاسدش را بکشند و او گریه و جیغ و فریاد می‌کند، پا به زمین می‌کوبد، ناسزا می‌دهد، تلاش می‌کند فرار کند، اما در عین‌حال خودش هم می‌داند که گریزی ندارد و اگر خیلی سر و صدا کند، با سیلی و پس گردنی این کار را خواهند کرد.
آنها ابتدا، انکار می‌کنند که از بین بردن توان موشکی رژیم جزو توافق است:
عباس عراقچی، از تیم مذاکره کنندگان اتمی روز دوشنبه (22بهمن) اعلام کرد که «تهران تحت هیچ شرایطی با غرب در زمینه برنامه موشکهای بالستیکش مذاکره نخواهد کرد». عراقچی افزود: «مسائل دفاعی خط قرمزی برای ایران هستند. ما اجازه نمی‌دهیم چنین موضوعاتی در مذاکرات آینده مورد بحث قرار گیرد». (تابناک ـ 22بهمن)
این عضو تیم ظریف، مثل همان موقع ها که تعطیل غنی‌سازی را انکار و تکذیب می‌کرد، البته خودش می‌داند که دروغ می‌گوید. چرا که یکی از بندهای توافق 7ماده‌ای ژنو بین نمایندگان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و رژیم، مربوط به موضوع موشکی است و در آن آمده است: «… تلاش برای ایجاد قابلیت حمل کلاهک هسته‌یی در موشک میان‌برد شهاب ۳» بایستی مورد تحقیق بازرسان قرار گیرد. (تابناک ـ 20/بهمن/92)
بنابراین خط و سیاست غالب رژیم اکنون این است که ماست های موشکی را کیسه کند، سرش را زیر بگیرد و دندانهای موشکی‌اش را پنهان کند. در همین رابطه بود که به دستور حسن روحانی، مانور و رزمایش موشکی رژیم که طبق معمول سالانه در سالگرد 22بهمن انجام می‌گرفت لغو شد و در مراسم 22بهمن نیز بر خلاف معمول هرساله از رژه نظامی که در آن نمایش دادن موشکهای مختلف جای ویژه‌یی داشت، خبری نبود. علاوه بر آن، اظهارات پاسدار رحیم صفوی، سرکرده سابق سپاه پاسداران و مشاور نظامی کنونی ولی‌فقیه در مصاحبه با تلویزیون رژیم (23بهمن) گویای همین خط است. وی به جای شاخ و شانه کشیدنهای همیشگی گفت: «برد موشکی ما برد محدودی است زیرا سیاستهای ما یک سیاست هجومی نیست، سیاست ما بر مبنای دفاع است».
اما در این میان هنوز هم شاهد ادامه بعضی قدرت‌نماییهای مضحک موشکی از جانب برخی مقامهای رژیم هستیم. این هارت و پورت ها اگر تماماً ناشی از پرت بودن یا بلاهت آنها، یا انعکاس دو دستگی و شقه در رژیم نباشد، مصرف داخلی دارد و برای شیره مالیدن سر نیروها و بسیجیهای سیلی خورده است. کما این‌که رحیم صفوی در همان مصاحبه شاخ و شانه می‌کشد که: «نظامیان آمریکایی می‌دانند که در تیررس ما هستند!».
کما این‌که پس از لغو رزمایش موشکی توسط روحانی، 23تن از اعضای مجلس ارتجاع طی تذکر کتبی خطاب به او از «عدم حمایت از برگزاری رزمایش‌های نظامی و موشکی» گله و شکایت کردند (کیهان 21بهمن).
در این تذکر مکتوب آه و ناله شده بود: «متأسفانه برای اولین بار طی 10سال گذشته مجوز برگزاری رزمایش بزرگ سالیانه موشکی نیروهای مسلح در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی متوقف شده است و دستورات لازم جهت تخصیص اعتبارات به‌منظور پشتیبانی طرحهای اضطراری نیروهای مسلح صادر نشده است».
روحانی هم ناچار شد به همان ملاحظهٴ ریزش نیروها، دستور یک «تست موشکی» را مابه‌ازای «رزمایش موشکی» صادر کند تا دستگاههای تبلیغاتی رژیم هم آن را به‌عنوان رنگ آمیزی کنند و به خورد «امت نالان» بدهند.
«نسل جدید موشک بالستیک برد بلند با موفقیت کامل آزمایش شد. رئیس‌جمهور آزمایش موفقیت‌آمیز نسل جدید موشک بالستیک برد بلند را به فرمانده معظم کل قوا، دانشمندان و متخصصان صنعت دفاعی و مردم شریف ایران تبریک گفت» تلویزیون شبکه خبر ـ 21/بهمن/92)
اما در ادامه همین خبر معلوم می‌شود که موضوع، اولاً موشکهای تاکتیکی است؛ ثانیاً منظور از «آزمایش» تست در جا و گاهی هم صرفاً «رونمایی» می‌باشد:
«موشک هدایت لیزری هوا به سطح و سطح به سطح ”بینا“ رونمایی شد. موشک بینا قابلیت شلیک از هواپیماها و انواع سکوهای پرتاب زمینی را داراست» (همان منبع).
گاهی هم که رژیم خیلی کم می‌آورد، برای روحیه دادن به نیروهایی که این روزها اصلاً حال و روز خوشی ندارند، موشکهای حزب‌الله لبنان را خرج حزب‌اللهی‌های گیج و ویج داخلی می‌کند:
حسین شیخ‌الاسلام مشاور بین‌الملل رئیس مجلس، در نشست انصار حزب‌الله: «حزب‌الله (لبنان) دهها هزار موشک آماده شلیک به سمت اسراییل دارد» (خبرگزاری فارس ـ 23/بهمن/92)
اما بر خلاف گذشته، اکنون همین هارت و پورتهای میان‌تهی هم برای رژیم خرج دارد، طرف مقابل اگر چه خوب می‌داند که این ژست ها مصرف داخلی دارد، اما همینها را بل می‌گیرد و از آنها برای پیچاندن گوش مذاکره‌کنندگان در سر میز مذاکره و گرفتن امتیازات بیشتر استفاده می‌کند. «مک دانا» از مقامهای کاخ سفید چند روز پیش در ارتباط با این قبیل ژستها گفت: سخنرانیهای علنی مقامهای رژیم ایران مهم نیستند، آنها در مذاکرات خصوصی طور دیگری حرف می‌زنند.
به این ترتیب می‌توان شرط‌بندی کرد که بعد از جام زهر اتمی، جام زهر بعدی، جام زهر موشکی است، یا جام زهر سوریه است یا جام زهر حقوق‌بشر؟ اما در یک چیز نمی‌توان تردید کرد و آن این‌که همه اینها به پای رژیم نوشته شده است، ممکن است دیر و زود داشته باشد، اما سوخت و سوز نخواهد داشت.
