اگر فکر کردهاید با رو شدن غارتهای نجومی سعید مرتضوی و همدستانش در سازمان تأمین اجتماعی دستهای غارتگران حکومتی از جیب کارگران محروم کوتاه شده، اشتباه میکنید. هر چند دزدیهای مرتضوی رسانههای حکومتی را پر کرده، هر چند «ریزه خواری» نمایندگان مجلس ارتجاع از این خوان یغما با هدیههای چند میلیون تومانی محقرانه! سوژه بحثهای کشدار در روزنامههای حکومتی شده، اما هیچکس در درون رژیم نگفتند که این همه پول از کیسه چه کسانی به یغما رفت و بهای این چپاولگریها را چه کسانی از جان و هستی خود دادند؟ و هیچکس هم نگفت که آیا دستهای چپاولگران از جیب کارگران محروم بیرون آمد یا هنوز نه؟
واقعیتها میگویند نه! حتی
واقعیتها میگویند نه! حتی
دست وزرای احمدینژاد هنوز در جیب کارگران محروم است.
یک قلم 2میلیارد و106 میلیون تومان تحت عنوان کارمزد یک درصدی توزیع بن کارگری در دولت احمدینژاد توسط شیخ الاسلامی وزیر وقت تحت عنوان واریز به حساب خزانه بالا کشیده شده است در حالی که این پول ربطی به دولت و خزانه نداشت. از سوی دیگر 8میلیارد تومان مربوط به امور رفاهی کارگران پرداخت نشده است.این پولها در دولت احمدینژاد توسط «پاک دست» های باندش رد زدایی شدند. جالب این جاست که دولت حسن روحانی هم حاضر به پیگیری این پولها نیست و سردژخیم سابق وزارت اطلاعات و وزیر فعلی کار حسن روحانی، علی ربیعی هم حاضر به پاسخگویی نیست.
چون علاوه بر دست افراد باند رقیب دست برخی خودیهای باند رفسنجانی – روحانی نیز در کاسه این چپاول نجومی است.
تشکیلات موسوم به خانهٴ کارگر و حزب اسلامی کار از باند رفسنجانی، در این دزدی شریک بودند.
نماینده کارفرمایان در ستاد امور رفاهی کارگری به روزنامه حکومتی اعتماد اعتراف کرده است: «ستاد امور رفاهی برای ساماندهی به بنهای کارگری تشکیل شد. روش پرداخت بنهای کارگری هم به این منوال بود که کارفرما مبلغی را ماهانه بهعنوان حق بن پرداخت میکرد و یک سهم جزیی را هم بهصورت یک دوازدهم سهمی که کارفرما پرداخت میکرد، دولت میداد و مجموع این دو، مبلغی میشد که بهعنوان کمکهزینه یکسری کالاها در اختیار کارگران قرار میگرفت
… بر اساس قانون، اصل سهجانبهگرایی در ستاد بن رعایت شده بود. در واقع سه نفر نماینده منتخب کارگران از شوراهای اسلامی کار، سه نفر نماینده کانون عالی کارفرمایی و سه نفر هم از دولت در ستاد حضور داشتند». (14 دی 92 اعتماد)
نماینده کارفرمایان و نماینده دولت تکلیفشان در این ترکیب سه جانبه روشن است، نمایندگی کارگران هم در دست نفرات باند رفسنجانی از حزب اسلامی کار و خانه کارگر است. اینها تا قبل از آمدن احمدینژاد «وحدت کلمه» داشته و «همه باهم» حقوق کارگران را غارت میکردند. به این اعتراف دقت کنید: «در واقع 13 درصد پولی که واریز میشد، بهعنوان کارمزد به حساب میآمد و 4 درصد هم بهعنوان ضایعات به حساب میآمد و مابقی آن، هزینههایی بود که بابت چاپ، توزیع و احیاناً اگر بنها استفاده نمیشد، برای جمعآوری، امحا و... پرداخت میشد. در طول سالها این قضیه ادامه داشت تا اینکه در سال 85 اختلاف حسابی پیش آمد».
بله سالها معقول حسابسازی کرده و میخوردند تا اینکه احمدینژاد که «لیست مفسدین اقتصادی» هم در جیبش بود آمد و همهاش را بالا کشید، آقایان هم ناگزیر سکوت کردند، و حالا آن بخش را که میتوانند برای باند رقیب پرونده کنند روکردهاند، یک قلم آن، 8میلیارد و 288 میلیون تومان و یک قلم دیگر 2میلیارد و 106 میلیون تومان و یک «خرده ریز» دیگر حدود 1میلیارد و 297 میلیون تومان که همهاش را یک جا «پاکدستهای» باند احمدینژاد در وزارت تعاون بالا کشیدند و «تردستها» ی اطلاعاتی کابینه حسن روحانی هم ترجیح میدهند زیر سبیلی رد کنند.
این است واقعیت بیش از 3دهه حکومت ولایتفقیه، دست همهٴ کارگزارن نظام در جیب و در سفرهٴ محرومترین اقشار است.
… بر اساس قانون، اصل سهجانبهگرایی در ستاد بن رعایت شده بود. در واقع سه نفر نماینده منتخب کارگران از شوراهای اسلامی کار، سه نفر نماینده کانون عالی کارفرمایی و سه نفر هم از دولت در ستاد حضور داشتند». (14 دی 92 اعتماد)
نماینده کارفرمایان و نماینده دولت تکلیفشان در این ترکیب سه جانبه روشن است، نمایندگی کارگران هم در دست نفرات باند رفسنجانی از حزب اسلامی کار و خانه کارگر است. اینها تا قبل از آمدن احمدینژاد «وحدت کلمه» داشته و «همه باهم» حقوق کارگران را غارت میکردند. به این اعتراف دقت کنید: «در واقع 13 درصد پولی که واریز میشد، بهعنوان کارمزد به حساب میآمد و 4 درصد هم بهعنوان ضایعات به حساب میآمد و مابقی آن، هزینههایی بود که بابت چاپ، توزیع و احیاناً اگر بنها استفاده نمیشد، برای جمعآوری، امحا و... پرداخت میشد. در طول سالها این قضیه ادامه داشت تا اینکه در سال 85 اختلاف حسابی پیش آمد».
بله سالها معقول حسابسازی کرده و میخوردند تا اینکه احمدینژاد که «لیست مفسدین اقتصادی» هم در جیبش بود آمد و همهاش را بالا کشید، آقایان هم ناگزیر سکوت کردند، و حالا آن بخش را که میتوانند برای باند رقیب پرونده کنند روکردهاند، یک قلم آن، 8میلیارد و 288 میلیون تومان و یک قلم دیگر 2میلیارد و 106 میلیون تومان و یک «خرده ریز» دیگر حدود 1میلیارد و 297 میلیون تومان که همهاش را یک جا «پاکدستهای» باند احمدینژاد در وزارت تعاون بالا کشیدند و «تردستها» ی اطلاعاتی کابینه حسن روحانی هم ترجیح میدهند زیر سبیلی رد کنند.
این است واقعیت بیش از 3دهه حکومت ولایتفقیه، دست همهٴ کارگزارن نظام در جیب و در سفرهٴ محرومترین اقشار است.