چرا سفر هیأت پارلمان اروپا به ایران به چنین بحرانی در رژیم منجر شد و هر سه قوه رژیم را درگیر خود کرد؟ دادن جایزه به دو مخالف چرا باید این چنین سراپای رژیم را در هم بپیچد و باندهای آن را به جان هم بیندازد؟ موضوع چیست؟
بعضی اشارات در اظهارات مهرهها و نوشتههای روزنامههای رژیم میتواند دریافتن پاسخ این سؤال مفید باشد. روزنامه جوان ارگان بسیج سپاه پاسداران در یادداشت سیاسی خود (3دی) تحت عنوان «تحقیر یا تعامل؟!» مینویسد: «جوهرهاین سفر مبتنی بر حقوقبشر طراحی شده بود، که اگر این است -که هست- چرا به احمد شهید اجازه ورود نمیدهید؟ … بنابراین اولین گام تسلیم و خفت و خواری همین جا اتفاق میافتد که طرف با اقتدار وارد کشور میشود و همهٴ دستاندرکاران این سفر به طفرهروی و فرار از پاسخگویی روی میآورند و مسأله را مشمول مرور زمان میکنند».
وقتی این قضیه روز سهشنبه (3دی) مجدداً در مجلس ارتجاع مطرح شد، کوچکزاده از نمایندگان باند ولیفقیه، خطاب به روحانی گفت: «میخواهید ذلیل باشید؟ برو پیوند کن با آمریکا. همه این حرفها تمام میشود. جنگ نمیشود… همه چیز حل میشود اما بعدش چی؟ اینکه دولت آمریکا بر تحریمها روز به روز میافزاید؛ زبان تکریم است؟».
به این ترتیب تا حدودی روشن میشود که باند رفسنجانی ـ روحانی که در این جریان، هر سه لاریجانیها به آن پیوستند و به این ترتیب هرسه قوه رژیم همراه شده بودند تا با یک ژست بهاصطلاح حقوقبشری، راه دادن به نمایندگان پارلمان اروپا، به گمان خودشان تحریم را تخفیف بدهند و به جای آن بهاصطلاح «تکریم» به دست آورند؛ اما باند ولیفقیه از این حرکت، نگران و وحشتزده شده است، چرا که میترسد شکافی باز شود که بر اثر آن کل رژیم به باد فنا برود. اینجاست که روزنامه ارگان بسیج به گام مفروض بعدی اشاره میکند و مینویسد، اگر بحث حقوقبشر است چرا به احمد شهید اجازه ورود نمیدهید؟
در همین رابطه حمید رضا ترقی عضو شورای مرکزی باند فاشیستی «مؤتلفه» نیز «دیدار هیأت اروپایی با فتنهگران» را «در راستای استراتژی (اتحادیه اروپا و غرب) برای اوکراین» میداند و با اشاره به «پیشینه پارلمان اروپا» تصریح میکند: «مجاهدین خلق و منافقین بارها و بارها در پارلمان اروپا موضعگیریهایی را علیه جمهوری اسلامی ایران اظهار کردهاند». ترقی در انتها نیز بار دیگر ابراز وحشت میکند که: «نباید از کنار این موضوع بهراحتی عبور کرد چرا که باید به این اقدام دور اندیشانه نگاه کرد» (خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس ـ ۳/۱۰/۹۲).
و کوچکزاده در مجلس حرف اصلی را بالغ میکند و به انتها میرساند و میگوید: «تشنج و آشوب برای دولت شما سم مهلک است… در این شرایط برای کل نظام اسلامی، تشنج و آشوب ضرر حیاتی و اساسی دارد».
منظورش بهروشنی این است که باز شدن شکاف حقوقبشر که اول با آزادی عمل دادن محدود به این یا آن روشنفکر یا دادن ملاقات خارجیها با این یا آن مخالف و جایزه دادن به آنها شروع میشود، در ادامه به «تشنج و آشوب» یعنی به حرکتهای اجتماعی میانجآمد و این نه تنها برای دولت سم مهلک است، بلکه «برای کل نظام اسلامی، تشنج و آشوب ضرر حیاتی و اساسی دارد». نیازی به توضیح ندارد که منظور از «ضرر حیاتی و اساسی» چیست!
بعضی اشارات در اظهارات مهرهها و نوشتههای روزنامههای رژیم میتواند دریافتن پاسخ این سؤال مفید باشد. روزنامه جوان ارگان بسیج سپاه پاسداران در یادداشت سیاسی خود (3دی) تحت عنوان «تحقیر یا تعامل؟!» مینویسد: «جوهرهاین سفر مبتنی بر حقوقبشر طراحی شده بود، که اگر این است -که هست- چرا به احمد شهید اجازه ورود نمیدهید؟ … بنابراین اولین گام تسلیم و خفت و خواری همین جا اتفاق میافتد که طرف با اقتدار وارد کشور میشود و همهٴ دستاندرکاران این سفر به طفرهروی و فرار از پاسخگویی روی میآورند و مسأله را مشمول مرور زمان میکنند».
وقتی این قضیه روز سهشنبه (3دی) مجدداً در مجلس ارتجاع مطرح شد، کوچکزاده از نمایندگان باند ولیفقیه، خطاب به روحانی گفت: «میخواهید ذلیل باشید؟ برو پیوند کن با آمریکا. همه این حرفها تمام میشود. جنگ نمیشود… همه چیز حل میشود اما بعدش چی؟ اینکه دولت آمریکا بر تحریمها روز به روز میافزاید؛ زبان تکریم است؟».
به این ترتیب تا حدودی روشن میشود که باند رفسنجانی ـ روحانی که در این جریان، هر سه لاریجانیها به آن پیوستند و به این ترتیب هرسه قوه رژیم همراه شده بودند تا با یک ژست بهاصطلاح حقوقبشری، راه دادن به نمایندگان پارلمان اروپا، به گمان خودشان تحریم را تخفیف بدهند و به جای آن بهاصطلاح «تکریم» به دست آورند؛ اما باند ولیفقیه از این حرکت، نگران و وحشتزده شده است، چرا که میترسد شکافی باز شود که بر اثر آن کل رژیم به باد فنا برود. اینجاست که روزنامه ارگان بسیج به گام مفروض بعدی اشاره میکند و مینویسد، اگر بحث حقوقبشر است چرا به احمد شهید اجازه ورود نمیدهید؟
در همین رابطه حمید رضا ترقی عضو شورای مرکزی باند فاشیستی «مؤتلفه» نیز «دیدار هیأت اروپایی با فتنهگران» را «در راستای استراتژی (اتحادیه اروپا و غرب) برای اوکراین» میداند و با اشاره به «پیشینه پارلمان اروپا» تصریح میکند: «مجاهدین خلق و منافقین بارها و بارها در پارلمان اروپا موضعگیریهایی را علیه جمهوری اسلامی ایران اظهار کردهاند». ترقی در انتها نیز بار دیگر ابراز وحشت میکند که: «نباید از کنار این موضوع بهراحتی عبور کرد چرا که باید به این اقدام دور اندیشانه نگاه کرد» (خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس ـ ۳/۱۰/۹۲).
و کوچکزاده در مجلس حرف اصلی را بالغ میکند و به انتها میرساند و میگوید: «تشنج و آشوب برای دولت شما سم مهلک است… در این شرایط برای کل نظام اسلامی، تشنج و آشوب ضرر حیاتی و اساسی دارد».
منظورش بهروشنی این است که باز شدن شکاف حقوقبشر که اول با آزادی عمل دادن محدود به این یا آن روشنفکر یا دادن ملاقات خارجیها با این یا آن مخالف و جایزه دادن به آنها شروع میشود، در ادامه به «تشنج و آشوب» یعنی به حرکتهای اجتماعی میانجآمد و این نه تنها برای دولت سم مهلک است، بلکه «برای کل نظام اسلامی، تشنج و آشوب ضرر حیاتی و اساسی دارد». نیازی به توضیح ندارد که منظور از «ضرر حیاتی و اساسی» چیست!