هنوز صدای اعتراضات کارگران آذرآب در اراک فروکش نکرده بود که جوانان قیام‌آفرین به‌دنبال گرانی بنزین اقدام به تجمع و اعتراض کردند. نیروهای سرکوبگر که هم‌چنان تلاش می‌کردند هر گونه صدای اعتراض را در نطفه خفه کنند، روز شنبه ۲۵آبان حوالی ساعت ۱۰صبح به سوی جوانان شورشی اراک حمله کردند.
اما تجمع چند هزار نفره قیام‌آفرینان در برابر حمله مزدوران سرکوبگر به آنها درسهای فراموشی‌ناپذیری دادند.
در میدان مرکزی اراک پاساژی در حال ساخت است که شماری از نیروهای سرکوبگر در این محل مخفی شده بودند. این نیروها شروع به حمله کردند، اما واکنش سریع مردم آنها را نیز عقب راند و دوباره تجمع گسترده با شعارهای کوبنده علیه خامنه‌ای و سردمداران رژیم شکل گرفت.
مزدوران با استفاده از ماشینهای آب‌پاش و شلیک گاز اشک‌آور هم موفق به متفرق کردن تظاهرات‌کنندگان نشدند. در مقابل، جوانان با حمله و گوشمالی مزدوران آنها را تار و مار می‌کردند.
النهایه مزدوران بسیجی و سپاه با شلیک مستقیم به مردم به کشتار تظاهرات‌کنندگان دست زدند. در این درگیریها دهها تن کشته و مجروح شدند. علی اسدی، فرهاد میری و مسعود صابری از جمله شهیدان اراک هستند.
در روزهای بعد نیز به‌رغم قطعی اینترنت و سرکوب وحشیانه، اراک شاهد تظاهرات موضعی در خیابانهای مختلف شهر بود و صدای اعتراض از هر گوشه‌ای بلند می‌شد. مزدوران رژیم با وحشی‌گری بی‌حدوحصر هر صدایی را سرکوب می‌کردند.
اما جوانان قیام‌آفرین اراک قسم خوردند که تا سرنگونی محتوم آخوندها دست از مبارزه برندارند.
