در لغت‌نامه دهخدا آمده است:
بن‌بست یعنی کوچه تنگی که بن آن بسته و پوشیده باشد و راه دررو نداشته باشد.
با همین تعریف ساده می‌توان شرایط کنونی نظامی که در تنگنای تحریم و ترس از انفجار اجتماعی هیچ راه گریز و دررو ندارد را تصویر کرد.
در این شرایط دیگر امیددرمانی و دروغ‌درمانی هم کارساز نیست. کار از دست صاحبان قدرت خارج شده و هیچ امیدی هم به بهبود اوضاع ندارند.
-روزنامه فصل اقتصاد ۱۵تیر: «این شرایط، بحران اقتصادی را وارد فاز تازه‌ای کرده که از کنترل دولتمردان هم خارج شده است. در این میان وضعیت اقتصاد ایران به‌جایی رسیده که این حس که با گذر از یک دوره سختی، اوضاع بهبود پیدا خواهد کرد، وجود ندارد».
رسانه حکومتی آرمان ۱۵تیر ۹۸کمی تعارف را کنار گذاشته و به صراحت از بن‌بست و شرایط آچمز می‌گوید: «در حال حاضر عملاً نوعی بن‌بست ایجاد شده است. بسیاری سؤال می‌کنند اگر نه جنگ می‌شود و نه مذاکره می‌کنیم پس چه اتفاقی خواهد افتاد؟ مسأله این است که ایران نمی‌تواند هیچ‌کدام از این دو راه را انتخاب کند چرا که هر دو آنها به ضررش تمام می‌شود».
همین رسانه حکومتی ۳روز بعد ـ در ۱۸تیر ـ با حسرت‌به‌دلی نسبت به دوران طلایی اوباما و فرصتهایی که از دست رفت می‌نویسد: «عملا چاره دیگری نداریم ما فرصتهایی بسیار خوبی داشتیم. شاید اگر به آن فرصتها بهتر توجه می‌کردیم امروز شرایط کشور این‌گونه نمی‌شد و این‌چنین دیپلماسی ما به بن‌بست نمی‌خورد.»
