رحیم محمدی، مدیر گروه «جامعه شناسی ایران» انجمن جامعهشناسان ایران، در نامهیی خطاب به خامنهای که ۹ آذرماه در کانال تلگرامی خود منتشر کرد به وقایع آبان ماه پرداخته است.
بخشهایی از این نامه:
تاریخ معاصر ایران چنان نشان میدهد که معمولاً محرّک خیزشها و انقلابها و جنبشهای ایران به مقدار قابل توجهی، کیفیت و باطن حکومتهای ایران و گفتمانهای آنها و انباشته شدن رفتارها و تصمیمات و اقدامات آنها بوده است. چه در زمان قاجار و پهلوی و چه در دوره کنونی که دورهٔ جمهوری اسلامی است و جنابعالی در رأس امور آن هستید. اگر چه باور و توضیح حاکمان عصر همواره چیز دیگری بوده است. محمّدرضا پهلوی که در ماههای نزدیک به سقوط نظام سلطنت، هشت جلسه با دکتر احسان نراقی ـ از تبار فاضلین نراقی ـ بالضروره به مشاوره پرداخته بود، آنگونه که در «از کاخ شاه تا زندان اوین» گزارششده، در صدر اولین جلسه از او پرسیده بود: این اغتشاش و تحریکی که دارد عمومیّت مییابد از کجاست؟ و چه کسی پشت آن قرار دارد؟ نراقی برخلاف انتظار او فوراً پاسخ گفته بود: اَعلیحضرت خود شما.
امروز هم ما باید آزادانه در این بیندیشیم که چرا میزان خسارات و هزینهها و تبعات سیاسی حوادث خونین هفتهٔ آخر آبان بهمراتب بیشتر از درآمد و فایدهای شد که نظام میخواست از محل فروش بنزین با نرخ جدید و توزیع آن در میان مردم نیازمند اقدام کند؟
علیرغم ایستادنگاهی که جنابعالی جهان و امور را از آنجا میبینید و تحلیل میکنید و فرهنگ و جامعه و تاریخ و تمدن و دولت و انقلاب را یکسره محصول مداخله و عمل و مهندسی و برنامهریزی این و آن برمیشمارید، خود این هستیهای اجتماعی قدرت و جهتی مستقل و خارج از ارادهٔ این و آن دارند که چندان به هوسها و آرزوهای این جبهه و آن جبهه نیستند.
اکنون جنابعالی بهتر از دیگران این مطلب را تأیید فرمایید که حرکت اعتراضی مردمی در هفتهٔ آخر آبان در ایران و در کشورهای عراق و لبنان که از پیش آغاز شده است، چیزهایی را بر سیاستمداران این کشورها تحمیل کرد و قطعاً بخشی از برنامهها و تصمیمهای قبلی آنها را تغییر داد و آغاز زوال آرزوی برخی طرفها را حتمی کرد.
بهصورت اشاره عرض میکنم، تحلیل خیزشهای اعتراضی پس از انقلاب اسلامی، مثل خیزشهای سالهای ۷۸، ۸۸، ۹۶، ۹۸ و اعتراضات صنفی که در میانهٔ آنها رخ داد، حاکی از آن است؛ هم فاصلهٔ زمانی آنها رفتهرفته به هم نزدیک میشود، هم گسترهٔ آنها در کشور بیشتر میشود، هم میزان و تراکم خشم و خشونت آنها بیشتر میشود، هم خسارات ملّی و جانی و مالی آنها مرتب بیشتر میشود، و هم شعارها و مطالبات آنها ریشهایتر و متمرکزتر بر ارکان نظام و گفتمان اصلی آن میشود. در نتیجه همهٔ این اموری که از یکسو میشوند و در مقابلْ آن اموری که نمیشوند ـ و من نامی در اینجا از آنها نبردم، حاکی از آن است که خیزش بعدی احتمالاً بهصورتی بروز نخواهد کرد که قابل مهار و کنترل کردن باشد. پس این روند، وقایع و نشانهها به آهستگی سخنانی را در گوشها نجوا میکنند که شایسته است شنیده شوند و به شکل آزادانه اندیشیده شوند.
نامهٔ یک جامعهشناس نظام به خامنهای: خیزش بعدی احتمالاً بهصورتی بروز نخواهد کرد که قابل مهار و کنترل کردن باشد
- قیام و اعتراض
- 1398/09/29
به آتش کشیدن بانک در
<iframe style="border:none" width="100%" scrolling="no" src="https://www.mojahedin.org/if/b4315b5e-a749-4c78-a5ad-e1b3a4ef50c2"></iframe>