با هر چه شعله‌ورتر شدن قیام و خیزش مردم و گسترش تظاهرات در شهرهای ایران نمایندگان مجلس و سایر سردمداران رژیم ولایت فقیه ناگزیر به اعتراف به این مهم شده‌اند که دیگر نمی‌توانند خیزش و قیام مردم را نادیده بگیرند یا به خارجی ربط بدهند و دیر هنگام به یاد اشتباهات و ظلم و نکرده‌هایشان بیفتند. اعترافات این روزهای نمایندگان مجلس رژیم مشابه اعترافات ۴۰سال پیش نمایندگان مجلس شاه است که بوی سرنگونی سلطنت به مشامشان خورده بود:
معترضان را باید دید و راه کار اساسی پیدا کرد
عبدالکریم حسین‌زاده به‌اصطلاح نماینده نقده و اشنویه در مجلس آخوندی، بدون توجه به ریشه ماهوی مشکلات این رژیم پا به‌گور که بر مبنای سلطنت مطلقه ولی‌فقیه و ربودن حق حاکمیت مردم بنا شده از جمله گفت: «مدتی که از دیماه گذشته تا به امروز اعتراضاتی را در کشور شاهدیم... یعنی این مسیری که داره طی میشه و اعتراضات شکل گرفته در درون جامعه مسیر انتهایی‌اش و ختم شونده آن کجا می‌خواهد باشه؟ اعتراضاتی که ما داشتیم و رویکردی که ما در سنوات گذشته نسبت بهش داشتیم این بوده که سعی کردیم به نوعی به‌رسمیت نشناسیم اعتراضات را امروز همگی ما می‌دانیم مردم نسبت به وضعیت معیشتی‌شان سیاسی‌شان فرهنگی‌شان اقتصادی‌شان اعتراض دارند وقتی که ما بیائیم خودآگاه یا ناخودآگاه این اعتراض را به بیرون از کشور و به بیرون از مرزها ارتباط بدهیم مفهوم واقعی‌اش این میشه که معترضان را ما ندیدیم در حالیکه بایستی معترضان را دید و در یک چارچوب اساسی نسبت به اعتراضاتی که دارند چاره اندیشی بکنیم اگر دلسوز نظام و انقلاب هستیم اگر می‌خواهیم که راه‌کارهای اساسی را پیدا بکنیم بیائید یک رویکرد یک گریزی بزنیم از دیماه تا به امروز.
بایستی به اعتراض معترضان تمکین می‌کردیم
در دیماه گذشته اعتراضاتی شکل گرفت در اعتراضاتی که شکل گرفت من اعتقاد دارم دو مؤلفه هرگز رعایت نشد:
- یکی تمکین خود ماها به قانون اساسی و آن هم مجوز دادن به معترضانی که حرف داشتند صحبت داشتند و باید اعتراض می‌کردند.
- و دو این‌که ما اینها را به نوعی به بیرون از این مرزها وصل می‌کردیم.
ولی در همه صحبتها اعلام می‌شد که دراویش به خیابان آمدند حضور دراویش در خیابانها برای همگی ما عذاب آور دردناک بود ولی آیا از خودمان چرایی موضوع را پرسیدیم؟
آیا از خودمان پرسیدیم که چه میزان حقوق شهروندی برای این عزیزان در کشور تأمین شده؟
و چه ایرادی داشت که اگر در همه گزینش‌هایی که در سطح کشور داره انجام میشه با سهولت با رأفت و با مهربانی به‌عنوان یک شهروند به اینها نگاه می‌کردیم و می‌نگریستیم.
چرا به هر بهانه‌ای زنان را کنار می‌زنیم
یا در موضوع دخترانی که در خیابان انقلاب حاضر شدند... آیا از خودمان پرسیدیم چه میزان از تقصیر بر گردن ما، خود ما مسئولان و کسانی که مسئولیت امر و مسئولان موضوع را بر عهده داریم چه میزان مسئول هستیم؟
آن هم برای کسانی که همه‌شان بچه‌ها و فرزندان دهه ۷۰ و دهه ۸۰ بودند و محصول تربیتی همگی ما که بایستی با آنها با رویکرد دیگری نگاه می‌کردیم.
زنان بخش عظیمی از جامعه ما هستند بالغ بر ۵۰درصد جامعه ما،...
زنان چرا نباید از فرصتهای برابر برای تصدی گیری مدیریت برخوردار باشند؟ آیا این را به‌عنوان یک مخاطره تصور نمی‌کنیم... چرا آنها را به هر بهانه‌ای بایستی کنار می‌زدیم.
آیا هیچوقت از خودمان سؤال کردیم چرا در سرزمین ما ملت مردمان ما تبدیل به یک ملت نمی‌شویم؟.. چرا دولتمردان ما دولت نشدند؟ و چرا در نگاه مدرن دولت و ملت به‌وجود نیامده؟ آیا این نگاه از قصور ما ناشی نشده؟..
چرا استاندار اصفهان کرد نباشه؟..و اگر کسی پیدا شد چنین حرف زد و اعتقاد داشت که ایران باید از آن همگی ایرانیان باشه او را ضد انقلاب بدانیم؟ او را ضد نظام بدانیم؟... دایره تنگ خودی و غیرخودی را باید از بین ببریم... »
مردم را از دایره انقلاب راندیم
امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی به‌اصطلاح نماینده مشهد در مجلس آخوندی از جمله گفت: «عجبا که سوریه در کشاکش بحران سیاسی و اقتصادی و اتحاد همه بدخواهان می‌ایستد و اقتصادش را اداره می‌کند و ما در اوج اقتدار منطقه‌ای و ملی حیرانیم.
کجایند مدافعان حریم وطن؟ چه کردیم با دستورات هشتگانه او(خامنه‌ای) در موضوع مبارزه با فساد؟ شبیخون ناتوی فرهنگی را نادیده گرفتیم و عدالت را در کلام خواندیم و به‌راحتی مردم را از دایره انقلاب راندیم و بدتر از آن بعضی در این زمانه مانند خوارج هزینه‌های زیاد سازش را به جامعه تحمیل می‌کنند و در اداره کشور با تصمیمات ناگهانی باعث تشنج می‌گردند و اکنون به مردم برای ناکارآمدیهای خودشان آدرس غلط نظام را می‌دهند.
دو راهی جام‌زهرهای بیشتر یا سرنگونی
امروز سؤال بزرگ این است که چه باید کرد؟ چه راه نجاتی پیش روست؟ برویم باز با شیطانی... گفتگو کنیم؟ مگر در آن گفتگوی طولانی چه حاصل شد؟ شیطان بزرگ چماق تحریم و تهدید و تجاوز را به‌دست گرفت و شیطانکهای اروپایی در ادامه حرکت او با طرح درخواستهای جدید با نشان‌دادن کاریکاتوری از هویج های خیالی ما را به بازی گرفتند...
بیشتر بخوانید:
- وحشت سرکردگان ارتش، سپاه و اطلاعات رژیم ایران از مجاهدین و کانونهای شورشی در بالا گرفتن قیام
- اصلاحات چی؟!
- دیر آمدی ای نگار سرمست و # خاتمی_ خفه_ شو
- بلوغ ویژه‌گی‌های قیامهای مردم ایران
- مذاکره یا تسلیم بدون قید و شرط؟
