۲ماه پس از بازگشایی مشاغل و گسترش مرگبار آمار مبتلایان، صدای اغلب کارشناسان حکومتی در آمد: «ممکن است محدودیتها مجدد برگردد و هیچ بعید نیست که این روزها واقعاً مسئولان ارشد استانی چنین تصمیمی را گرفته باشند» (دکتر درستی، معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی آذربایجان شرقی)
احسان مصطفوی، همه‌گیرشناس انستیتو پاستور ایران ۲۰خرداد ۹۹: «ولی اگر نتیجه این بازگشاییها این باشه که بخواهیم افزایش موارد بستری و مرگ را خدای نکرده داشته باشیم انتظار هست که در مورد بازگشاییها هم تجدیدنظر انجام بشه».
دکتر محمد مهدی گویا، شبکه ۲ تلویزیون حکومتی ۱۵خرداد ۹۹: «ما بایستی در تصمیم‌های خودمان حتماً تجدیدنظر بکنیم و تصمیم‌های جدید بگیریم».
با این حال به اعتراف وزیر کشور آخوندی سلامت مردم در اولویت نظام نیست.
رحمانی فضلی ۲۰خرداد ۹۹: «مردم عزیز باید بدانند ما داریم یک حالت مسالمت‌آمیزی با معیشت زندگی و سلامت ایجاد می‌کنیم اگر ما فقط به موضوع سلامت واقعاً بخواهیم توجه کنیم نباید این بازگشاییها انجام بشود».
قربانی کردن سلامت مردم پای امنیت نظام همان روش جنایتکارانه ایمنی گله‌ای است که روزنامه حکومتی شهروند ۲۱خرداد ضمن اعتراف به هشدارهای مکرر جامعه پزشکی نوشت: «ایمنی جمعی یعنی مردم با وجود شیوع ویروس زندگی طبیعی خودشان را داشته باشند و مرگ‌ومیر ناشی از آن مثل سوانح ترافیکی هر چند وقت یک بار عده‌یی را قربانی کند».
با این حال خامنه‌ای و روحانی ضمن اذعان به افزایش مبتلایان و اعتراف به بن‌بست بی‌راه‌حلی، هم‌چنان در وحشت از قیام، بر طبل بازگشایی مشاغل می‌کوبند.
آخوند روحانی: «ما راهی نداریم، راه دومی برای ما وجود ندارد؛ بازگشاییها باید به‌تدریج ادامه پیدا کند».
راه‌حل نهایی البته به‌دست مردم و کانون‌های دلاور شورشی است که عزم جزم کرده‌اند عفونت کرونای ولایت را به هر قیمت از میهن پاک کنند.
