روز دوشنبه ۶مرداد ۱۳۹۹، جمعی از مسئولان زندان مرکزی کرج همراه با هیأتی که لباسهای مرتبی بهتن داشتند، به بندهای این زندان مراجعه کرده و در جستجو برای اعزام نیرو به سوریه از بین زندانیان بودند.
این هیأت از بین متهمان به‌قتل یا افرادی که اتهام آدم‌ربایی داشتند، محکومین به اعدام و زندانیان حبس سنگین خواستند که برای اعزام به سوریه و جنگ برای حکومت ایران ثبت نام کنند و به آنها وعده می‌دادند که در صورت جنگ در سوریه، حکم به آزادی آنها داده خواهد شد.
پیش از این نیز گزارشهای دیگری در همین خصوص داشتیم. یکی از زندانیان آزاد شده از استانهای دیگر ایران که به اتهام جرایم عادی بازداشت و محکوم به حبس سنگین شده بود در این باره چنین گفت:«پیشنهاد رفتن به سوریه به من داده شد. به ما وعده دادند که به مدت سه ماه به کشورهای تحت سلطه ایران مثل سوریه برویم و مابازای آن آزاد خواهیم شد. این در صورتی است که البته اگر زندانی زنده برگردد. برخی زندانیان محکوم به اعدام و محکوم به حبس ابد از روی ناچاری این گزینه را انتخاب می‌کنند. اگر کسی برای اعزام به سوریه مخالفت کند، اعدامش می‌کنند و اگر قبول کند شاید شانس بیاورد و از اعدام خلاصی یابد».
این زندانی اضافه کرد: «در صورتی که زندانی از کشوری که به آن اعزام شده زنده برگردد، او را برای جنگی دیگر به کشوری دیگری مانند لبنان یا... می‌برند. سپس او را به ایران آورده و در یک شهر به دور از محل سکونت و بدون داشتن حق ارتباط با خانواده اسکان می‌دهند. این فرد به این شکل به نوعی به استخدام سپاه درآمده است و هر بار لازم بشود وی را مجدداً برای جنگ می‌برند».
این منبع درباره موارد مشخصی که به چشم خود دیده چنین گفت: «دو مورد را خودم به چشم دیدم. یک نفر اسمش رئوف بود و به سایر زندانیان و خانواده‌اش گفتند اعدام شده است. وی اتهامش پیش‌ساز ماده مخدر شیشه بود. او را از اطلاعات مستقیم به سوریه فرستادند. به من گفت به سوریه می‌روم ولی به شما به دروغ خواهند گفت که من اعدام شده‌ام».
