این سرنوشتی است که در حاکمیت آخوندی نصیب بسیاری از مردم کردستان شده.
پیکر فرهاد خسروی بعد از ۲روز پیدا شد، فرهاد نوجوان کولبر ۱۴ساله به همراه برادرش آزاد ۲روز پیش در کوران سرد کوهستان جان سپردند. پیکر آزاد ۱۷ساله ۲روز پیش پیدا شد و چه غم‌انگیز و پرمعنا که کاپشن فرهاد ۱۴ساله آخرین سپر برادرش آزاد در برابر سرما بود. فرهاد دلیر کاپشنش را به برادر بزرگ‌ترش داده بود و خود برای آوردن کمک روانه شده بود؛ شاید می‌دانست که به مقصد نخواهد رسید؛ اما به‌جای ماندن و تسلیم شدن، حرکت و تلاش را انتخاب کرد. او که مجبور شده بود کمین پاسداران جنایتکار را دور بزند پیکر یخ‌زده‌اش با تلاش و همت مردم مریوان بعد از ۴روز پیدا شد.
غم و خشم مردم مریوان درهم‌آمیخته و در مراسم تشییع پیکر این ۲نوجوان فریاد مرگ بر دیکتاتور در خیابانهای مریوان طنین‌انداز شد، آنها با گرفتن نان در دستان‌شان نشان دادند که این ۲نوجوان چرا و چگونه جانشان را از دست دادند. فرهاد و آزاد رفتند و این حادثه ننگی ابدی است بر پیشانی حکومت پلید آخوندی که در حالی‌که نان را از سفره مردم محروم کردستان ربوده، به جان آنها هم رحم نمی‌کند. مردم کردستان شعار می‌دادند شهید نمی‌میرد و این اشاره‌ای به شعر شاعر فقید کرد شیرکو بیکس است، در بخشی از شعر شیرکو بیکس آمده است:
شهید جاوید است؛ چون کوهستان
مثل برف، مثل درخت، چون بهار و گل‌سرخ
شهید آبی‌ست روان، تشنگی خاک را می‌شکند
شهید آن دست و پنجه‌های مهربانی‌ست، درد وطن را مرهم است و التیام
