بنا به گزارش واشنگتن پست دوشنبه ۱۷بهمن تظاهرکنندگان ایرانی آزاد شده از زندان با وحشت و آسیب درگیر هستند. بنا به مصاحبه‌های صورت گرفته با ۷ایرانی که اخیراً از زندان آزاد شده‌اند، ۵گروه محلی و بین‌المللی حقوق‌بشری و هم‌چنین پزشکان و وکلایی که در تماس مستقیم با افراد دستگیرشده بعد از حمایت از اعتراضات بوده‌اند، ۴ماه بعد از قیام، بسیاری از ایرانیان هم‌چنان به این جنبش متعهد هستند... اما انبوه بازداشت‌ها موجب بهای فیزیکی و روانی سنگینی روی کسانی‌که به زندان رفته بودند شده و برخی از آنها و خانواده‌هایشان را از ترس وادار به سکوت کرده است.
مهندسی از کرج گفت: ”هدف اصلی دولت ترساندن هر چه بیشتر مردم است، حداکثر ترس... و مراقبت حداکثر تعداد ممکن“.
با این‌حال هزاران ایرانی در حال کسب تجربه در ایستادن در مقابل مأموران و عبور از سیستم زندان‌ها هستند که می‌تواند تبدیل به یک سرمایه برای این جنبش غیرتمرکز شود.
وی ادامه داد: ”با دستگیر کردن تعداد زیادی از مردم، آنها ترس از دستگیری و شکنجه را از بین می‌برند. زندانیان با خود فکر می‌کنند که ”من توانستم در مقابل حداکثر فشار آنها مقاومت کنم لذا دیگر آنها کاری برای متوقف کردن من از دنبال کردن حقوقم نمی‌توانند انجام دهند...“.
این مهندس نهایتاً با قرار وثیقه و در انتظار محاکمه آزاد شد اما آرامش چندانی در خانه نیافت. او گفت که تلاش می‌کند دستگیر نشود چرا که در صورت دستگیری عزیزانش رنج زیادی خواهند کشید. و او به‌خاطر شیوع یک آنفولانزا در زندان و دارویی که حدس می‌زند مأموران در چای یا آب‌میوه‌ای که مزهٔ عجیبی می‌داد و او را مجبور به نوشیدن آن یک ساعت قبل از بازجویی کردند که موجب احساس خستگی و عدم تمرکز حواسش شد، در وضعیت سلامتی خوبی نیست.
او در وحشت از سوءرفتار روانی است که تحمل کرد و این‌که شاهد خشونت علیه سایرین بود...
گروه‌های حقوق‌بشری می‌گویند که میزان دستگیری‌ها بی‌سابقه بوده است...
یک مرد ۳۹ساله در تهران به واشنگتن پست گفت، ”کتک زدن و شکنجه در طی دستگیری و بعد از آن عام و گسترده است“...
یک وکیل ایرانی در آنکارای ترکیه با مردی صحبت کرد که خواهرزادهٔ ۲۳ساله‌اش بعد از آزادی از زندان با اشاره به فشارهای نیروهای امنیتی که به‌عنوان خبرچین کار کند به فکر خودکشی است...
