روز سه‌شنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۴، فعالیتهای اعتراضی در قالب پویش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در بیش از ۲۰ شهر ایران برگزار شد. این اقدامات اعتراضی، شامل فتوکال‌ها، نصب تراکت، و آکسیونهای خیابانی با محوریت شعارهای ضداعدام و حمایت از زندانیان سیاسی بود.
در شهر استهبان، شعارهای جمعی از جمله «مرگ بر خامنه‌ای – لعنت بر خمینی – درود بر رجوی – درود بر ارتش آزادیبخش ملی ایران» فریاد زده شد، که تجلی همبستگی با مقاومت ایران و نفی دیکتاتوری ولایت فقیه بود.
در کرج، مشهد، تبریز، ساری، رشت، شاهرود، گرگان، بابلسر، لاهیجان، زنجان، جیرفت، تربت‌حیدریه، یزد، ایلام، گنبدکاووس، نهاوند، همدان، زاهدان، فسا، جهرم، و سنقر، فتوکال‌ها و تراکتهایی با شعار محوری «#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد» و «نه به اعدام» برپا شد.
در شهر زاهدان، در کنار تصویر سیمای آزادی، شعاری آشکار بر ضددیکتاتوری دینی طنین‌انداز شد: «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه آخوند».
در فسا، تصاویر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام از جمله وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، بابک علیپور، شاهرخ دانشورکار، ابوالحسن منتظر و محمد تقوی، همراه با شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» به نمایش درآمد.
در سنقر، خانواده‌های زندانیان سیاسی وحید بنی‌عامریان و پویا قبادی با در دست داشتن پلاکاردهایی با مضامین «نه به اعدام»، «آزادی زندانیان سیاسی» و «از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنید»، صدای بی‌عدالتی را به گوش همگان رساندند.
این فعالیت‌ها، بخشی از کارزار سراسری کانون‌های شورشی و مردم آزادیخواه ایران علیه موج اعدام‌ها، سرکوب سیستماتیک و نقض گسترده حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی است. آنها نمادی از «قیام برای آزادی» و «فدای حداکثر» در راه تحقق آرمان یک جمهوری دموکراتیک و غیرمذهبی در ایران هستند.
