امروز یکشنبه 5 فروردین 97 آخوند روحانی تحت عنوان دیدار عیدانه با شماری از وزیران و کارکنان دولتش باز هم به آمار درمانی مضحک روی آورد و بار دیگر در ابتدای سال97 بحران بی‌راه‌حلی حکومت آخوندی را به نمایش گذاشت. او گرچه تلاش می‌کرد وضعیت وخیم اقتصادی و اجتماعی نظامش را در زیر پوشش آن چه کارشناسان باند خودش به آن گفتار درمانی می‌گویند، بپوشاند، اما نتوانست از این اعتراف بگریزد که « در عرصه اشتغال هنوز مشکلات زیادی داریم و باید برای 3میلیون جمعیت بیکار کشور که سرریز جمعیت جویای شغل کشور در سالهای گذشته بودهاند فکری بشود».
او هم‌چنین به وجود رکود و فقدان رونق اقتصادی اعتراف کرد و گفت: « ایجاد رونق در فضای کسب و کار یکی از مؤثرترین اقداماتی است که باید برای رفع مشکل اشتغال انجام شود». روحانی با این جملات عملاً روی ادعاهای ابتدای صحبت خودش مبنی بر رشد اقتصادی و اشتغالزایی و تک رقمی کردن تورم خط بطلان کشید.
روحانی هم‌چنین حمایت از کالای ایرانی را به تولید کالای با کیفیت موکول کرد و عملاً به بی‌معنی بودن شعار حمایت از کالای ایرانی اذعان کرد، چرا که همه می‌دانند با نابودی تولید و تعطیلی سرسام‌آور کارخانه‌ها، اساساً کالایی وجود ندارد که حالا بحث کیفیت آن باشد.
