با کمال تأثر و تأسف مطلع شدیم که مهدی نکوگویان اشرف‌نشان پرشور و یار و یاور دیرپا و فداکار مجاهدین، شامگاه دوشنبه 28تیرماه ۹۵، در پی نبردی سخت و طولانی، با روحیه‌یی رزمنده و اشرفی گونه، در برابر بیماری، در بیمارستانی در پونتواز در شمال پاریس در گذشت و به یاران صدیق و شهیدش پیوست.
مهدی نکوگویان متولد سال 1328 در تهران بود و تحصیلات خود را در رشته حسابداری به پایان برد. او در سالهای پایانی دهه چهل به همراه مجاهد شهید محمدرضا میرمحمد صادق که از بستگانش بود، با تشکیل یک هسته مخفی به فعالیتهای سیاسی روی آورد و به کمک مردم محروم مناطق جنوب شهر تهران پرداخت.
محمدرضا میر محمد صادق از اعضای سازمان مجاهدین در آن سالها بود که در درگیری با ساواک شاه در سال ۱۳۵۰ به‌شهادت رسید و آز آن پس مهدی در کسوت یک هوادار پرشور، به فعالیتهایش در راستای اهداف مجاهدین ادامه داد.
بعد از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی مهدی یکسره به فعالیت در ارتباط با مجاهدین پرداخت و در دورانی که رژیم خمینی نشریه مجاهد را ممنوع الانتشار کرده بود، بخشی از نشریه در مغازه او به‌طور مخفیانه چاپ و منتشر می‌شد.
با شروع مقاومت انقلابی علیه رژیم آخوندی، خانه و مغازه مهدی نکوگویان پناهگاه رزمندگان مجاهد در فضای سرکوب و خفقان خمینی جلاد بود. به‌دلیل همین فعالیتها بود که مهدی ناگزیر مخفی شد و سپس به پاکستان و از آنجا به فرانسه رفت و به فعالیتهایش در ارتباط با مجاهدین ادامه داد.
مهدی عشق و ایمانی عمیق به رهبری داشت و در نامه‌یی در این باره نوشت:
قرار دادن رهبری سازمان مجاهدین به‌عنوان الگوی زندگی ام، هر روز بیشتر از روز قبل مرا به سازمان نزدیک کرد و نزدیکی بیشتر با این ایدئولوژی شناخت بیشتری به همراه خود داشت و نهایتا... مسعود و مریم در اندیشه من در جایگاه واقعی خود قرار گرفتند و اینک آنها به‌عنوان رهبر عقیدتی‌ام در تمامی وجودم جاری شدند.
مهدی طی سالهای فعالیت با مجاهدین چه در داخل و چه در خارج کشور، با مایه‌گذاری و فداکاری، تمام انرژی و توان خود را در راه کمک به آرمان آزادی مردم ایران قرار داد و اخلاص و صمیمیت او تحسین یارانش را برمی‌انگیخت.
مهدی نکوگویان یار و یاور مجاهدان اشرفی در تمامی سالهای سخت پایداری در اشرف و لیبرتی بود و در هر بزنگاهی برای دفاع از حقوق آنها در صحنه حضور می‌یافت و در افشای اقدامات سرکوبگرانه رژیم و مزدورانش علیه مجاهدین از هیچ تلاشی فرو گذار نمی‌کرد.
مهدی نکوگویان، بعد از شنیدن پیام رهبر مقاومت به‌عنوان چراغ خاموش و عهد پرچم، به این پیام لبیک گفت و بار دیگر تجدید پیمان کرد و تا به آخر بر عهد و پیمانش استوار ماند.
عهد پرچم فروغ و آزادی در پاسخ به لبیک اشرفیان در لیبرتی
گواهی می‌دهم برای هر ایرانی که بخواهد به عهد و پیمانش با خدا و خلق و مردم ایران پایدار بماند، و نخواهد طعمه رژیم شود، مرزبندی بدون شکاف و بی‌تزلزل با رژیم منفور ولایت‌فقیه و تمام دستجات و مستخدمان آن اصلی‌ترین وظیفه انسانی و میهنی است.
تأکید می‌کنم که برای رسیدن آزادی و حاکمیت مردم در میهن اسیرم، باید با تمام توان و تا آخرین نفس به نبرد سرنگونی با رژیم ضدبشری وفادار بود. به‌عنوان یک اشرف‌نشان، موضع من در قبال عهد پرچم و لبیک تاریخی اشرفیان و مجاهدان در لیبرتی و سراسر جهان برای سرنگونی رژیم آخوندی این است:
همچون گذشته، بدون هیچ شکافی و با تمام توانم در مسیر سرنگونی رژیم منفور ولایت‌فقیه در کنار مجاهدین خواهم ایستاد و برای رساندن خواهر مریم به میدان آزادی نبرد را تا تهران ادامه خواهم داد. به امید دیدار برادر مسعود
مرگ بر اصل ولایت‌فقیه
زنده باد مجاهدین، زنده باد آزادی
مهدی نکوگویان - 20150113
دوران مبارزه با بیماری، صفحه درخشان دیگری از زندگی مبارزاتی یار صدیق مجاهدین، مهدی نکوگویان بود. او به‌رغم بیماری، همواره از مجاهدان اشرفی در لیبرتی یاد می‌کرد و خود را شرمنده و وامدار آنان می‌دانست. و همواره تأکید می‌کرد که تلاش می‌کند تا بر بیماری غلبه کند و مجدداً فعالیتهایش را از سر بگیرد.
یار و یاور دیرپای مجاهدین، مهدی نگوگویان بعد از نبردی سخت و سنگین با بیماری، روز دوشنبه ۲۸تیرماه ۹۵در بیمارستانی در پونتواز در شمال پاریس به جاودانه فروغها پیوست.
خانم مریم رجوی با تسلیت به‌مناسبت در گذشت مهدی نکو گویان یار صدیق اشرفیها و برادر بزرگوار و غمخوار چند دهه مجاهدین، گفت: این انسان والا که از سالهای قبل از دهه پنجاه تا امروز در کنار مجاهدین زندگی خود را وقف مبارزه با دشمن آزادی مردم ایران کرد، صمیمانه و بی‌چشمداشت در همه سختیها و رنج‌های این مبارزه شریک بود. بی‌شک او امروز با یاران صدیق و شهیدش و به‌ویژه با مجاهدانی چون حاج حسین تهرانی کیا، علی اصغر زهتاب‌چی و عطاءالله حاج محمودیان، که در کانون توحیدی اصناف با آنها همسنگر بود، محشور شده است.
خانم رجوی افزود: به روح پاکش درود که نمونهٴ احترام‌انگیزی از وفا و ثبات قدم در این مقاومت بود. درگذشت او را به‌خانواده بزرگ مقاومت و به خانواده‌اش تسلیت می‌گویم.
