صدای گامهای ارتش 8 میلیونی کارگران

یک کارگر می‌گفت: دولت خودش دستش تو کاره، دولت خودش نمی‌خواد، پارتی بازی می‌کنن آقا اصلا اینا دروغ بود، اینا صوری بود.

 

این اظهارات شراره‌ای از توفان خشم کارگران به‌جان آمده‌ای است که ماه‌ها حقوق دو تا سه برابر زیرخط فقرشان را دریافت نکرده‌اند. کسانی که به قول یک کارگر زحمتکش، چیزی برای باختن و از دست دادن ندارند و حاضرند با زن و بچه بیایند و بجنگند. این کارگر به‌جان آمده می‌گوید: اینها یه تو‌طئه هائی کردن که این دوزار دهشاهی کارگر را یه جوری بخوان پا مالش کنند. شکر خدا الحمدولله که ما مملکتمون قانون نداره، برعکس اینکه پشت تلویزیون و رادیو پدر دنیا را در آوردن قانون قانون، تا می‌گی آقا حالت چطوره؟ قانون. قانون کجا وجود داره… مملکت ما قانون نداره، الانشم من فکر می‌کنم بچه‌ها تن به این حرفها نمی‌دن. گفتن ما جلوی در کارخونه وای میسیم. اگه قراره سرمون کلاه بذارن دیگه حاضریم بجنگیم با زن و بچه هم جمع می‌شیم اونجا، بذار از نعمت جمهوری اسلامی که میگه ما طرفدار کارگریم طرفدار مستضعفیم طرفدار نمی‌دونم قشر ضعیفیم بذار بزنند هرکاری می‌خوان بکنند. ما الان بیش از بیست نفر فقط سکته‌ای داریم، ده پانزده نفر فوتی داریم، جواب خانواده اینها را کی می‌خواد بده؟ … ببین ما یه تجمع نسبتاًًًً خیلی خش قبل از عید تو دادگستری داشتیم، یکی هم بعد عید داریم که احتمالا همه با زن و بچه میان دم کارخونه. برای تعیین تکلیف.

تجمع اعتراضی کارگران به‌جان آمده در پارچه بافی سبلان اردبیل در این هفته که هفت ماه حقوق معوقه خود را می‌خواستند و صاحب کارخانه به نام «شاهماری» که از نفرات حفاظت خامنه‌ای است و با اتکا به نفوذش قوت لایموت کارگران را هم چپاول می‌کند آینه‌ای از وضعیت کارخانه‌ها و کارگران در رژیم آخوندی است. در آستانه روز جهانی کارگر دانشجویان آگاه غرب تهران تمامی انجمنهای دانشجوئی و فرهنگی در کل کشور را به حمایت از کارگران و همبستگی با آنان فراخواندند، و با این گام برای اتحاد دانشجو و کارگر ناقوس کانون پرتپش دیگری را در رویاروئی علیه رژیم به صدا درآوردند. دانشجویان در فراخوان خود برای تظاهرات در روز همبستگی با کارگران، از جمله نوشته‌اند «تا حق خود نگیریم آرام نمی‌نشینیم، آزادی آزادی حق مسلم ماست، ماهمه با هم هستیم ملت بی‌شکستیم». به این ترتیب تدارک مردمی برای تبدیل روز یازده اردیبهشت به خروش یکپارچه دیگری علیه رژیم ضدبشری اولین گامهای خود را برداشت. و دانشجویان آگاه نشان دادند که فشارهای رژیم در آستانه روز کارگر برای ساکت کردن آنان دیگر اثر ندارد.