اگرهای و هوی و دود و دمهای موضع‌گیریها و اظهارنظرهای سرکردگان و رسانه‌های باندهای متخاصم رژیم را کنار بزنیم معلوم می‌شود که در مورد مذاکرات آیندهٴ رژیم و 5+1 حرفهای مشابهی می‌زنند. حرفها و اظهارنظرهایشان که برآمده از نقشه مسیرهای متفاوت و گاه متضاد باندها یا دستجات مختلف است، مانند خطوط غیرمتوازی است که همه از یک نقطه عبور می‌کنند.
خامنه‌ای ضمن تأکید بر خط مشخص خودش تحت عنوان «بدبینی» و مقابله‌جویی با آمریکا، می‌گوید برای دیپلوماسی روحانی احترام قائل است و آن را تأیید می‌کند. کیهان، ارگان خامنه‌ای، در زیر پردهٴ غلیظی از دود و دم حمله شدید و صریح به رفسنجانی که چرا از خمینی «حدیث» جعلی نقل می‌کند، حرف اصلی را در عنوان یادداشت روزش می‌زند: «دور زدن ممنوع» و می‌نویسد که «همهٴ حرکتها و اقدامات مسئولان را با شاقول و معیار نظرات امام و حضرت آقا» باید ارزیابی کرد و به کسانی که «خیال خام دور زدن خط نورانی حضرتش را در سر می‌پرورانند»، هشدار می‌دهد. یعنی به‌طور خلاصه می‌گوید خود خامنه‌ای مشخص می‌کند که پشت میز مذاکره چه بده بستانی باید صورت گیرد و شما نباید آن را دور بزنید. روزنامه جوان ارگان بسیج پاسداران نقطهٴ تلاقی خطوط متقاطع باندها را با صراحت بیشتری نشان می‌دهد و می‌نویسد: «می‌توان در قالب جمهوری اسلامی ایران با آمریکا گفتگو کرد و در قالب انقلاب اسلامی با آن مبارزه کرد» و خطاب به آخوند حسن روحانی می‌افزاید: «دولتمردان جمهوری اسلامی توقع نداشته باشند که معتقدین به انقلاب اسلامی در دالان جمهوری اسلامی کانالیزه شوند و راههای مختلف مبارزه را تمرین نکنند. دولت به‌کار خود بپردازد و انقلاب اسلامی نیز اهداف آرمانی خود را دنبال نماید و این دو هیچ منافاتی هم با یکدیگر ندارند».
در مورد رفسنجانی و روحانی و انعکاس نظرات آن در روزنامه‌های باندیشان هم نیاز به توضیح نیست که خط مورد نظر آنها گرچه در مذاکره و بده و بستان با غرب، افقهای بسیار دورتری را هم مد نظر دارند، اما علی‌الحساب از نقطهٴ حل معضل تحریمها در مذاکره با 5+1 می‌گذرد.
حالا سؤال این است که چه شده که به‌قول روزنامه حکومتی بهار «اجماع بی‌نظیری به‌ویژه پیرامون سیاستهای روحانی در عرصه روابط بین‌الملل، در تاریخ جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است» و باندهای متخاصم همگی این‌گونه مشتاق میز مذاکره شده‌اند.
جواب را خود این روزنامه که همسو با افکار رفسنجانی است چنین ارائه کرده است: «شرایط د‌اخلی کشور بر اساس نتایج پژوهشهای اجتماعی متعد‌د ، از وضعیت مطلوبی برخورد‌ار نیست که آثار و تبعات آن از سایر مولفه‌های امنیت ملی چون اقتصاد و سیاست اگر بیشتر نباشد قطعا ًکمتر هم نبود‌ه است». این روزنامه تلاش می‌کند فضای انفجاری اجتماعی را با زبان تلطیف شده‌یی که وحشت بیش از حد در ریزشیهای هر دو باند ایجاد نکند، بیان کند و از وخامت شرایط در مواردی مانند «انسجام اجتماعی، سرمایه اجتماعی، کیفیت زند‌گی، رضایت از زند‌گی، شور و نشاط اجتماعی و امید به آینده و هویت و حقوق شهروند‌ی» نام می‌برد.
خلاصه آن‌که می‌گوید هر دو باند رژیم و سران آن به‌رغم این‌که درگیر جنگ شدید قدرت هستند، اما در وحشت از انفجار در تقدیر جامعه، حداقل در ضرورت نوشیدن یک جرعه زهر اتمی، به اجماع رسیده‌اند.
سردمداران هر دو باند البته یک چیز را نمی‌فهمند یا می‌فهمند اما راه دیگری ندارند و آن این‌که حتی یک قطره زهر جسم فرتوت نظام ولایت را در سراشیب سرنگونی به‌لبه زباله‌دان تاریخ خواهد کشاند. تحولات ماههای آینده این واقعیت را از پردهٴ هر گونه ابهامی خارج خواهند ساخت.
خامنه‌ای ضمن تأکید بر خط مشخص خودش تحت عنوان «بدبینی» و مقابله‌جویی با آمریکا، می‌گوید برای دیپلوماسی روحانی احترام قائل است و آن را تأیید می‌کند. کیهان، ارگان خامنه‌ای، در زیر پردهٴ غلیظی از دود و دم حمله شدید و صریح به رفسنجانی که چرا از خمینی «حدیث» جعلی نقل می‌کند، حرف اصلی را در عنوان یادداشت روزش می‌زند: «دور زدن ممنوع» و می‌نویسد که «همهٴ حرکتها و اقدامات مسئولان را با شاقول و معیار نظرات امام و حضرت آقا» باید ارزیابی کرد و به کسانی که «خیال خام دور زدن خط نورانی حضرتش را در سر می‌پرورانند»، هشدار می‌دهد. یعنی به‌طور خلاصه می‌گوید خود خامنه‌ای مشخص می‌کند که پشت میز مذاکره چه بده بستانی باید صورت گیرد و شما نباید آن را دور بزنید. روزنامه جوان ارگان بسیج پاسداران نقطهٴ تلاقی خطوط متقاطع باندها را با صراحت بیشتری نشان می‌دهد و می‌نویسد: «می‌توان در قالب جمهوری اسلامی ایران با آمریکا گفتگو کرد و در قالب انقلاب اسلامی با آن مبارزه کرد» و خطاب به آخوند حسن روحانی می‌افزاید: «دولتمردان جمهوری اسلامی توقع نداشته باشند که معتقدین به انقلاب اسلامی در دالان جمهوری اسلامی کانالیزه شوند و راههای مختلف مبارزه را تمرین نکنند. دولت به‌کار خود بپردازد و انقلاب اسلامی نیز اهداف آرمانی خود را دنبال نماید و این دو هیچ منافاتی هم با یکدیگر ندارند».
در مورد رفسنجانی و روحانی و انعکاس نظرات آن در روزنامه‌های باندیشان هم نیاز به توضیح نیست که خط مورد نظر آنها گرچه در مذاکره و بده و بستان با غرب، افقهای بسیار دورتری را هم مد نظر دارند، اما علی‌الحساب از نقطهٴ حل معضل تحریمها در مذاکره با 5+1 می‌گذرد.
حالا سؤال این است که چه شده که به‌قول روزنامه حکومتی بهار «اجماع بی‌نظیری به‌ویژه پیرامون سیاستهای روحانی در عرصه روابط بین‌الملل، در تاریخ جمهوری اسلامی ایران رقم خورده است» و باندهای متخاصم همگی این‌گونه مشتاق میز مذاکره شده‌اند.
جواب را خود این روزنامه که همسو با افکار رفسنجانی است چنین ارائه کرده است: «شرایط د‌اخلی کشور بر اساس نتایج پژوهشهای اجتماعی متعد‌د ، از وضعیت مطلوبی برخورد‌ار نیست که آثار و تبعات آن از سایر مولفه‌های امنیت ملی چون اقتصاد و سیاست اگر بیشتر نباشد قطعا ًکمتر هم نبود‌ه است». این روزنامه تلاش می‌کند فضای انفجاری اجتماعی را با زبان تلطیف شده‌یی که وحشت بیش از حد در ریزشیهای هر دو باند ایجاد نکند، بیان کند و از وخامت شرایط در مواردی مانند «انسجام اجتماعی، سرمایه اجتماعی، کیفیت زند‌گی، رضایت از زند‌گی، شور و نشاط اجتماعی و امید به آینده و هویت و حقوق شهروند‌ی» نام می‌برد.
خلاصه آن‌که می‌گوید هر دو باند رژیم و سران آن به‌رغم این‌که درگیر جنگ شدید قدرت هستند، اما در وحشت از انفجار در تقدیر جامعه، حداقل در ضرورت نوشیدن یک جرعه زهر اتمی، به اجماع رسیده‌اند.
سردمداران هر دو باند البته یک چیز را نمی‌فهمند یا می‌فهمند اما راه دیگری ندارند و آن این‌که حتی یک قطره زهر جسم فرتوت نظام ولایت را در سراشیب سرنگونی به‌لبه زباله‌دان تاریخ خواهد کشاند. تحولات ماههای آینده این واقعیت را از پردهٴ هر گونه ابهامی خارج خواهند ساخت.
