امروز جمعه ۷مردادماه، در سالگرد قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ رژیم آخوندی برای حضور خانواده‌های شهیدان محدودیت‌هایی اعمال کردند. این بار از ورود آنان با گل به قصد گلباران مزار عزیزانشان جلوگیری شد.
تلاش برای جلوگیری از ورود خانواده اعدام شدگان ۶۷ به گورستان خاوران و یا تعقیب قضایی آنها توسط نهادهای امنیتی، امری مسبوق به سابقه است. هم‌چنین خردادماه امسال دیوارهای بتنی در اطراف محوطه گورستان خاوران نصب شد. برخی خانواده‌های زندانیان سیاسی دفن شده در گورستان خاوران نیز، از ایجاد تغییراتی از جمله، تغییر محل ورود و نصب پایه‌های دوربین مداربسته در اطراف این محل خبر دادند.
پس از انقلاب سال ۵۷ و به‌خصوص در حدفاصل سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی در ایران به‌صورت فراقانونی اعدام و در اماکن بی‌نام و نشانی دفن شدند. شماری نیز در آرامستانهای شناخته شده دفن شدند اما بازماندگان حق گذاشتن سنگ‌قبر و یا نشانی بر مزار آنها را نداشتند.
تلاش برای شناسایی این مکانها به‌مثابه حفظ سندی از جنایت علیه بشریت به هدف دادخواهی و مجازات آمران و عاملان واقعه دارای اهمیت است.
به‌رغم گذشت چند دهه از زمان وقوع این قتل‌عامها، نه تنها هنوز محل دفن بسیاری از قربانیان مشخص نشده بلکه تلاش‌های متعددی توسط نهادهای امنیتی برای از بین بردن این قبیل اماکن که حکم اسناد جنایت علیه بشریت دارند، مشاهده شده است (سایت هرانا ۷مرداد).
