استفاده از انرژی هسته‌یی در دوران سلطنت پهلوی مطرح شد و از سال ۱۳۲۹ با حمایت ایالات متحده آغاز شد. ایران در سال ۱۹۵۸ به عضویت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (I.A.E.A) درآمده بود و در سال ۱۹۶۸ پیمان عدم تکثیر سلاحهای هسته‌یی (N.P.T) را امضا کرده و در سال ۱۹۷۰ شاه آن را در مجلس به تصویب رسانده بود.
آمریکا در سال ۱۹۶۷، اولین رآکتور تحقیقاتی ۵ مگاواتی آب سبک را به ایران فروخت. در سال ۱۳۵۳ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت.
برنامه ایران در سال ۱۹۷۴ این بود که در عرض بیست سال، چرخه کامل سوخت را بومی کرده و بیست و سه هزار مگاوات برق را از طریق ۲۲ نیروگاه هسته‌یی تأمین نماید.
در تاریخ ۹ فوریه سال ۲۰۰۳ میلادی آخوند خاتمی، رئیس‌جمهور وقت رژیم خبر از تهیهٴ سوخت هسته‌یی برای نیروگاههای هسته‌یی ایران داد و در آوریل سال ۲۰۰۶ پاسدار احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت رژیم، اعلام کرد که رژیم ایران موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳.۵ درصد شده است. در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ (۱۵ فوریه ۲۰۱۲) رژیم ایران از ساخت میله سوخت هسته‌یی ۲۰ درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگا واتی تهران خبر داد.
در تاریخ ۱۸ دی ماه ۱۳۷۳ قرارداد تکمیل و راه‌اندازی واحد یک نیروگاه اتمی بوشهر به‌صورت مشارکتی بین رژیم ایران و روسیه منعقد گردید و در مرداد ۱۳۷۷ بار دیگر این قرارداد مورد بازبینی کلی قرار گرفت و ساخت نیروگاه به شرکت Atom Stroy Export روسیه محول شد. قرار بود تا آغاز سال ۲۰۰۰ به پایان برسد. این موعد نزدیک به ۱۰ سال است که به‌طور مداوم و به دلایل مختلف به تأخیر افتاده است. بنا به گفته مقامات رسمی رژیم ایران قرار بود این نیروگاه در میانه سال ۲۰۰۹ به بهره‌برداری صنعتی برسد.
در این مذاکرات ریاست هیأت رژیم را آخوند روحانی و کمال خرازی برعهده داشتند. ریاست هیأت اروپایی را هم دومینیک دو ویلپن، جک استراو و یوشکا فیشر وزیران خارجه سه کشور فرانسه، بریتانیا و آلمان برعهده داشتند.
در طول این سالها دستاورد قابل ملاحظه‌ای در مذاکرات هسته‌یی حاصل نیآمد و تنها تغییر، تبدیل طرف مذاکره کننده با ایران از نمایندگان ۳ کشور آلمان، فرانسه و انگلیس؛ به نمایندگان ۵ عضو دائم شورای امنیت به‌علاوه آلمان بوده است.
اما در دهمین سال مذاکرات هسته‌یی رژیم با کشورهای غربی، آخوند روحانی رئیس‌جمهور جدید رژیم برای خروج از بن‌بست مرگبار اقتصادی از طریق لغو تحریمهای بین‌المللی علیه رژیم حاضر به پذیرش شرایط 1+5 شده است. پذیرشی که باند ولی‌فقیه آن را به عهدنامه ترکمانچای تشبیه کرده‌اند. اما خود ولی‌فقیه ارتجاع برای برون‌رفت از بن‌بست مرگبار تحریمها و در وحشت از انفجار اجتماعی بر نوشیدن جام زهر هسته‌یی و ادامه مذاکرات تأکید کرده است.
آخرین دور مذاکره‌کنندگان رژیم ایران و قدرتهای جهان روز چهارشنبه 20فروردین در وین پایان یافت با این هدف که به توافقی مشخص در ارتباط با برنامه بحث‌انگیز اتمی تهران تا ضرب‌الاجل 20ژوییه 2014 برسند.
آمریکا در سال ۱۹۶۷، اولین رآکتور تحقیقاتی ۵ مگاواتی آب سبک را به ایران فروخت. در سال ۱۳۵۳ با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت.
برنامه ایران در سال ۱۹۷۴ این بود که در عرض بیست سال، چرخه کامل سوخت را بومی کرده و بیست و سه هزار مگاوات برق را از طریق ۲۲ نیروگاه هسته‌یی تأمین نماید.
انرژی هسته‌یی در ایران - ساخت نیروگاه اتمی بوشهر
قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر در تاریخ آذر/دی ۱۳۵۳ (نوامبر ۱۹۷۴) منعقد و کار به وسیله شرکت آلمانی کرافت ورک اونیون Kraftwerk Union AG (KWU) (یکی از شرکتهای تابعه شرکت زیمنیس و ای ای جی) آغاز شد، محل ساخت آن در تاریخ اردیبهشت/خرداد ۱۳۵۴ (May ۱۹۷۵) در ۱۸ کیلومتری جنوب بندر بوشهر بین دو روستای هلیله و بندرگاه انتخاب شده، در تاریخ تیر/مرداد ۱۳۵۴ (ژوئیه ۱۹۷۵) کار ساختمانی آن آغاز شد و در ۱۴ تیر ۱۳۵۵ (۴ ژوئیه ۱۹۷۶) قرارداد فی‌مابین به امضای نهایی رسید.انرژی هسته‌یی در ایران پس از انقلاب ۱۳۵۸
تا سال ۲۰۰۲ میلادی پروژه انرژی هسته‌یی متوقف بود. در سال۱۳۵۷ با پیروزی انقلاب، عملیات ساخت این نیروگاهها از جانب کشورهای غربی متوقف شد در طول جنگ ایران و عراق تأسیسات موجود چندین بار مورد حمله هوایی عراق قرار گرفت، که در اثر آن آسیب‌هایی به تجهیزات و ساختمانهای موجود وارد شد.در تاریخ ۹ فوریه سال ۲۰۰۳ میلادی آخوند خاتمی، رئیس‌جمهور وقت رژیم خبر از تهیهٴ سوخت هسته‌یی برای نیروگاههای هسته‌یی ایران داد و در آوریل سال ۲۰۰۶ پاسدار احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت رژیم، اعلام کرد که رژیم ایران موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳.۵ درصد شده است. در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ (۱۵ فوریه ۲۰۱۲) رژیم ایران از ساخت میله سوخت هسته‌یی ۲۰ درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگا واتی تهران خبر داد.
در تاریخ ۱۸ دی ماه ۱۳۷۳ قرارداد تکمیل و راه‌اندازی واحد یک نیروگاه اتمی بوشهر به‌صورت مشارکتی بین رژیم ایران و روسیه منعقد گردید و در مرداد ۱۳۷۷ بار دیگر این قرارداد مورد بازبینی کلی قرار گرفت و ساخت نیروگاه به شرکت Atom Stroy Export روسیه محول شد. قرار بود تا آغاز سال ۲۰۰۰ به پایان برسد. این موعد نزدیک به ۱۰ سال است که به‌طور مداوم و به دلایل مختلف به تأخیر افتاده است. بنا به گفته مقامات رسمی رژیم ایران قرار بود این نیروگاه در میانه سال ۲۰۰۹ به بهره‌برداری صنعتی برسد.
انرژی هسته‌یی در ایران - افشای وجود تأسیسات اتمی
در سال ۲۰۰۲ میلادی، سازمان مجاهدین خلق ایران دو مرکز هسته‌یی جدید در دست ساخت توسط رژیم ایران را فاش کرد و اقدام به انتشار گزارشی نمود که در آن از وجود تأسیسات غنی‌سازی نطنز و آب سنگین اراک اطلاعاتی منتشر شده بود. این افشاگری آن قدر مستند و متقن بود که آژانس بین‌المللی اتمی آن را بررسی کرد و مبنا قرار داد و در نهایت دبیرکل آژانس بین‌المللی اتمی به تهران سفرکرد و پس از آن موضوع انرژی هسته‌یی رژیم ایران در دستور کار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل‌متحد قرار گرفته و به بروز تنش در روابط رژیم ایران و غرب منجر شد. در نتیجه این افشاگریها و فشار جامعه جهانی در زمان دولت آخوند خاتمی، این دولت حاضر به پذیرش چند توافق‌نامه شد که به تدریج فعالیتهای مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم توسط رژیم ایران را به‌حالت تعلیق در آورد. از آن به بعد رژیم سیاست دوگانه‌یی را اتخاذ کرد و جامعه جهانی را به بازی گرفت. از یک طرف از ضروت و آمادگی برای مذاکره صحبت می‌کرد اما از طرف دیگر به غنی‌سازی اورانیوم ادامه می‌داد.انرژی هسته‌یی در ایران آغاز دور بی‌پایان مذاکرات هسته‌یی
اولین مذاکره هسته‌یی رژیم با سه کشور اروپایی، در سعدآباد تهران، و در روز ۲۹ مهر ۱۳۸۲ برابر با ۲۱ اکتبر ۲۰۰۳ برگزار شد.در این مذاکرات ریاست هیأت رژیم را آخوند روحانی و کمال خرازی برعهده داشتند. ریاست هیأت اروپایی را هم دومینیک دو ویلپن، جک استراو و یوشکا فیشر وزیران خارجه سه کشور فرانسه، بریتانیا و آلمان برعهده داشتند.
در طول این سالها دستاورد قابل ملاحظه‌ای در مذاکرات هسته‌یی حاصل نیآمد و تنها تغییر، تبدیل طرف مذاکره کننده با ایران از نمایندگان ۳ کشور آلمان، فرانسه و انگلیس؛ به نمایندگان ۵ عضو دائم شورای امنیت به‌علاوه آلمان بوده است.
اما در دهمین سال مذاکرات هسته‌یی رژیم با کشورهای غربی، آخوند روحانی رئیس‌جمهور جدید رژیم برای خروج از بن‌بست مرگبار اقتصادی از طریق لغو تحریمهای بین‌المللی علیه رژیم حاضر به پذیرش شرایط 1+5 شده است. پذیرشی که باند ولی‌فقیه آن را به عهدنامه ترکمانچای تشبیه کرده‌اند. اما خود ولی‌فقیه ارتجاع برای برون‌رفت از بن‌بست مرگبار تحریمها و در وحشت از انفجار اجتماعی بر نوشیدن جام زهر هسته‌یی و ادامه مذاکرات تأکید کرده است.
آخرین دور مذاکره‌کنندگان رژیم ایران و قدرتهای جهان روز چهارشنبه 20فروردین در وین پایان یافت با این هدف که به توافقی مشخص در ارتباط با برنامه بحث‌انگیز اتمی تهران تا ضرب‌الاجل 20ژوییه 2014 برسند.
