رسانه‌های حکومتی این روزها با هشدارهای خود از بحرانهای حاد اجتماعی در آستانه انفجار اعتراف می‌کنند، جامعه‌یی با «خشم فرو خفته و تلنبار شده» و از آن به‌عنوان «واقعیتی غیرقابل انکار» نام می‌برند. (روزنامه رسالت ۱۰شهریور).
رسالت در مطلبی با عنوان «پایین آمدن آستانه تحمل جامعه، واقعیتی غیرقابل انکار است» نوشت: خیابان‌ها، مکانهای عمومی و دیگر عرصه‌های حضور اجتماعی این روزها، صحنه‌هایی از کاهش مدارا و تاب‌آوری اجتماعی را نمایش می‌دهد. همه‌گیری یک ویروس تا حد زیادی روان انسان‌ها را بیمار کرده و می‌توان جلوه‌ای از آنچه به‌عنوان کاهش آستانه تحمل یاد می‌شود را در انواع خشونت‌های اجتماعی دید... .
می‌گویند پایین بودن استانداردهای زندگی در کشور یعنی بیکاری و مشکلات ناشی از آن و تورم و مسائل اقتصادی در این زمینه نقش پررنگی دارد و واقعیت این است که وضعیت اقتصادی اکثریت افراد جامعه خیلی مناسب نیست. ما هم‌اکنون با این پدیده مواجه هستیم که علاوه بر کسانی که در فقر به سر می‌برند و یا زیرخط فقر هستند، طبقات متوسط هم روزبه‌روز وضعیت بدتری پیدا می‌کنند و ۹۰درصد افراد جامعه استرس امرار معاش دارند... .
تنگنای مشکلات اقتصادی مردم و نابسامانی‌های اجتماعی و فرهنگی در یک دهه گذشته آن‌چنان زندگی مردم را تحت‌الشعاع قرار داده که دیگر نمی‌توان با توصیه و سفارش، آستانه تحمل افراد را بالا برد...
رسالت افزود: یکی از پیامدهای مشکلات اقتصادی کلان کشور که در بدو شیوع کرونا وضعیت بدتری پیدا کرده، بیکار شدن عده‌یی از مردم و بیکار ماندن عده زیادی بود که تا قبل از این هم کاری نداشتند، ...
رسالت مختصات تولرنس و ظرفیت جامعه را «آستانه تحمل در وضعیت قرمز» توصیف کرد و نوشت: جامعه‌ای که دچار خشم فرو خفته و تلنبار شده از عدم توازن اجتماعی، اقتصادی و مدنی در تمام لایه‌های خود است، البته این خشم تنها در نسل‌های جدید نمود پیدا نکرده، بلکه شاید در بین تمام مردم این امر متجلی است.
