فرهاد و آزاد خسروی در جستجوی قرصی نان، در کمین پاسداران جان‌شان را باختند.
در نظام غارتگران، کودکان و نوجوانان هم به‌جای درس و مدرسه کولبری می‌کنند. فرهاد ۱۴ساله و برادرش آزاد در کمین پاسدارن یخ زدند و هزاران تن از مردم مریوان روز جمعه ۲۹آذر با شعار مرگ بر دیکتاتور پیکر یخ‌زده آنان را تشییع کردند.
چرا کودکان و کارگران در کوه و کمر منجمد و آب می‌شوند؟ چرا برای لقمه‌ای نان باید جان داد و کارگران با یک‌دهم مزد هم کار پیدا نمی‌کنند؟ پول مردم و مزد کارگران کجا می‌رود؟
صدای سران فساد و مزدوران سپاه غارتگر هم درآمد.
آخوند موسوی لارگانی، مجلس آخوندی اول دی ۹۸: «آیا خبر دارید حقوق کارگران ما به برکت دولت ژنرالی شما، یک‌دهم حقوق کارگران کشورهای منطقه است؛ آیا خبر دارید که امثال حسین فریدون، مهدی جهانگیری، مرجان آل آقا پیوندی یک‌هزاره و دهها مدیر متخلف دیگر که همگی از نزدیکان شما هستند روزبه‌روز در حال تکثیر هستند آیا خبر دارید که ۱۳۰هزار میلیارد تومان در طرح تحول سلامت به کشور لطمه وارد شده و بیمه‌ها ورشکسته شده‌اند»؟
۴۰سال است که نان کودکان و نتیجهٔ تلاش کارگران در گلوی غارتگران و سفرهٔ پاسداران نظام است اما امروز در سایهٔ قیام سراسری مردم ایران؛ همان نان به درفشی در دست کارگران و جوانان شورشی تبدیل شده و زمان برخاستن و گرفتن حق مظلومان از گلوی غارتگران فرا رسیده است.
