نخستین راه‌کار در تفکر هر جوان، داشتن امکانات و زندگی مناسب در شهر و دیارش است، اما چرا این روزها جوانان، نخبگان، متخصصین و دیگر اقشار جامعه به فکر مهاجرت می‌افتند؟!!! مرکز آمار رژیم اعلام کرد سالانه ۷۰۰هزار نفر از ایران مهاجرت می‌کنند. ۳۰درصد این افراد متخصصان هستند و بالای ۵۰درصد این افراد در اروپا به کار و زندگی می‌پردازند. تنها ۷درصد مهاجران از ایران کارکنان مشاغل ساده هستند. در دوران کرونا که جهان به رسیدگی‌های پزشکی بیشتری نیاز داشت و در مقابل توجهات بیشتری به کادر درمان صورت گرفت، کادر درمان در ایران نه‌تنها تسهیلاتی دریافت نکرد؛ بلکه با ساعت‌ها اضافه‌کاری بدون حقوق به یاری مردم شتافتند؛ اما معوقات حقوقی‌شان هم پرداخت نشد، بارها توسط نیروی وحشی انتظامی به تجمع‌های اعتراضی آنها حمله شد. طبق آمار دستگاه‌های رژیم ده‌ها پرستار براثر فشار کار و خستگی مفرط جانشان را از دست دادند. در چنین شرایطی است که طی دوسال گذشته آمار تقاضای مهاجرت پرستاران ایرانی ۶ برابر شده است!
اکنون برای اکثر مردم ایران دیگر موضوع خط فقر نیست، این سیاست ضد مردمی ۷دهک جامعه‌ی ایران را در معرض سوءتغذیه قرار داده. آیا همه‌ی ایرانیان می‌توانند مهاجرت کنند؟ یا باید راهی پیش گرفت تا ایران را از این حکومت قرون‌وسطایی بازپس‌گرفت؟!!
