پاتریک بودوئن رئیس لیگ حقوق‌بشر فرانسه: هانری لوکلرک غیرقابل قابل جایگزینی است

در بزرگداشت هانری لوکلرک

مدافع بزرگ حقوق بشر

و یکی از برجسته‌ترین وکلای تاریخ فرانسه

پاتریک بودوئن رئیس لیگ حقوق‌بشر فرانسه

هانری لوکلرک غیرقابل قابل جایگزینی است

پاتریک بودوئن رئیس کنونی لیگ حقوق بشر در مصاحبه با فرانس انفو درباره هانری لوکلرک برجسته‌ترین وکیل فرانسه، گفت: «گاهی گفته می‌شود هیچ‌کس غیرقابل جایگزین نیست، اما این حرف برای برخی افراد و به‌ویژه برای (هانری لوکلرک) نادرست است... او واقعاً سبکی بسیار خاص داشت. صدای او بسیار گرم بود. به‌محض این‌که شروع به صحبت می‌کرد، صدایش فرد را متقاعد می‌کرد. او هنر اجتناب از افراط‌گرایی و جستجوی مداوم برای رویکردی عمیقاً انسانی را داشت». بودوئن هم‌چنین به «میراث چشمگیر» هانری لکلرک در لیگ حقوق‌بشر اشاره کرد و او را به‌عنوان «پیرفرزانه ما، کسی که سرشار از دانش بود» توصیف کرد و افزود: «او برای ما بسیار ارزشمند بود».

مارین تونده‌لیه، نماینده مجلس ملی و رئیس حزب سبزهای فرانسه در شبکهٔ ایکس، نوشت: «عدالت یکی از بزرگان کانون وکلای خود و آزادی‌های عمومی یکی از بزرگترین مدافعان خودش را از دست داد. زندگی مبارزاتی هانری لکلرک برای کرامت انسانی هم‌چنان الهام‌بخش ما خواهد بود. فکر و احساسات ما همراه با خانواده‌اش است».

روزنامهٔ فرانسوی فیگارو هانری لوکلرک را «شخصیتی برجسته از کانون وکلای فرانسه»، «مدافع پرشور آزادی‌های عمومی» و «وکیلی سخاوتمند» توصیف کرد که از «فصاحت پر سر و صدا که گوینده را خوشحال می‌کند اما لزوماً به نفع موکل نیست» پرهیز می‌کرد».

فیگارو نوشت: وی تا آخرین نفس یک مدافع با وجدان انسانی باقی ماند. یک انسان‌دوست بزرگ که از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰ رئیس افتخاری لیگ حقوق‌بشر و شهروندی فرانسه شد.

او اولین کابینه وکالت خود را در محلات اعیان‌نشین پاریس مستقر کرد اما خیلی سریع به یکی از مردمی‌ترین محلات پاریس نقل مکان کرد. این دفتر تبدیل به نمادی تاریخی شد برای همه اهل وکالت و همه موکلین مستمند که می‌توانند به بهای ناچیز عدالت را در آن بیابند.

اسطوره کانون وکالت به‌رغم این‌که بالاترین نشان افتخار فرانسه را دریافت کرده بود متواضع باقی ماند.

وی در خاطراتش نوشته بود: «به فرا رسیدن صبح ایمان دارم».

روزنامهٔ پاریزین دربارهٔ هانری لکلرک، نوشت: «عدالت بدون صدای او وجود ندارد». این روزنامه یادآور شد که این کلمات به‌خوبی حرفه‌ٔ هانری لوکلرک را خلاصه می‌کنند، او «یکی از بزرگ‌ترین حقوقدانان دوران ما» بود که همیشه در پی «به تصویر کشیدن حقیقت یک انسان بود تا مبارزه را در برابر قضاییه که می‌تواند خردکننده و ناعادلانه باشد، عادلانه کند».

هانری لوکلرک بی‌شک یکی از بزرگان دنیای قانون در عصر معاصر است.

مجلهٔ لو پوئن در مطلبی به‌مناسبت درگذشت هانری لکلرک نوشت، وی «نامی بزرگ در کانون وکلای پاریس و رئیس سابق لیگ حقوق بشر»، با اشتیاق بسیاری به پرونده‌های بزرگ جنایی و هم‌چنین تمام امور اجتماعی رسیدگی می‌کرد و در میان همتایان خود به‌عنوان «مرجعی برجسته» شناخته می‌شد.

بخشهایی از مصاحبه سیمای آزادی با هانری لوکلرک برجسته‌ترین وکیل فرانسه

درباره حکم منع تعقیب کامل در پرونده ۱۷ ژوئن

احساسم این است که زمان خیلی زیادی را از دست دادیم. قضاییه فرانسه زمان زیادی را از دست داد و تلاشهای زیادی صورت گرفت تا به آن چیزی برسد که من از روز اول نسبت به آن متقاعد بودم. یعنی این‌که این پرونده خالی است تماماً خالی. ایده در نهایت این بود که بگویند کسانی که در ایران مقاومت می‌کنند تروریست هستند و سازمان آنها خواست آنها برای مبارزه فقط می‌تواند به پیگردهایی به‌خاطر تروریسم منجر شود حال آن‌که من می‌گفتم اولاً مقاومت کردن برحق است ثانیا اعمال تروریستی ماهیتا اعمال تروریستی هستند و اینجا چنین چیزی وجود ندارد زمان زیادی طول کشید تا به این نقطه برسیم. بدون شک به این دلیل که گشایش این پرونده بیشتر دلایل تجاری و اقتصادی داشت تا دلایل سیاسی و دشوار بود و کار به جایی رسید که قضات تصمیم منع تعقیب را در این پرونده اعمال کنند. ولی اینجا ما با پرونده‌یی مواجه بودیم که واقعاً خالی بود یعنی آن چه که گاهی مورد قضاوت قرار گرفت اعمال مقاومت و اعمال اعتراضی‌ای بودند که وجود دارد اعمالی که گاهی سخت و شاید خشونت‌بار باشند برای مقاومت در برابر خشونت دیگری از سوی حکومت دیکتاتوری است. چنین چیزهایی در دست نداشت او فقط فرض می‌کرد. البته اتهامهایی از سوی رژیم آخوندها در دست داشت.

این پرونده یک موضوع اصیل در خود داشت یعنی ما از افرادی دفاع می‌کردیم که خودشان مدافع ارزشهای بسیار مهمی بودند ولی هم زمان اعمالی که انجام داده بودند یا به آن متهمشان می‌کردند حتی به‌صورت جدی تقبیح نشده بود. هیچ چیز وجود نداشت هیچ!

بسیار خوشحالم که قضاییه فرانسه به این نقطه رسید که بی‌گناهی مجاهدین را به‌رسمیت بشناسد.

مقاومت یک حق است حق مقاومت در برابر سرکوب یکی از چهار حق بنیادی است که در اعلامیه حقوق‌بشر انقلاب ما در سال ۱۷۸۹ به‌رسمیت شناخته شده‌اند. مقاومت در برابر سرکوب.