پنجاه‌و پنجمین کنفرانس امنیتی مونیخ با شرکت بیش از ۶۰۰تن از دولتمردان و کارشناسان برجستهٔ عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی، علمی و نظامی از کشورهای مختلف جهان از ۲۶تا ۲۸بهمن برای بحث درباره بحرانهای کنونی و چالشهای امنیتی آینده برگزار شد.
کنفرانس مونیخ از سال ۱۹۶۳تاکنون هر سال در شهر مونیخ آلمان برگزار شده است. برگزاری این کنفرانس بلافاصله پس از کنفرانس وزیران خارجه و دولتمردان بیش از ۶۰کشور جهان در ورشو، به کنفرانس امسال مونیخ جایگاه خاصی داد.
حضور معاون رئیس‌جمهور آمریکا در مونیخ و تکرار و تأکید بر همان مواضعی که در ورشو علیه رژیم اظهار کرده بود، رژیم آخوندی را به یکی از سوژه‌های اصلی این کنفرانس امنیتی تبدیل نمود.
کنفرانس‌هایی در دوران افول سیاست مماشات
این کنفرانس در شرایط و فضای سیاسی‌ای که مشخصهٴ آن در رابطه با رژیم آخوندی، شکست و عقب‌نشینی سیاست مماشات است، تشکیل شد؛ بنابراین نه در این کنفرانس و نه در هیچ نشست بین‌المللی دیگری نباید انتظار داشت که فضا برای رژیم یک فضای احیا کننده باشد.
همزمان با سخنرانی ظریف در این کنفرانس پشتیبانان مقاومت با برگزاری تظاهراتی در مونیخ به حضور جواد ظریف، وزیر خارجه فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران، در کنفرانس امنیتی مونیخ اعتراض کردند.
فضحیت بی‌سابقه ظریف در کنفرانس مونیخ
تروریسم رژیم آخوندی در خاک اروپا در کنفرانس امنیتی مونیخ گریبان جواد ظریف وزیر خارجه رژیم آخوندی را به‌شدت گرفت و او را دچار فضیحتی بی‌سابقه کرد.
جواد ظریف که در رابطه با تحریم‌های تروریستی اتحادیه اروپا علیه اداره امنیت داخلی وزارت منفور و معاون وزیر اطلاعات و اسدالله اسدی دیپلمات-تروریست زندانی رژیم در بروکسل به سؤال کشیده شده بود، کنترل خود را از دست داد و برای فرار از مسئولیت بمب‌گذاری و ترورها، به تکرار دروغهای پیشین در توجیه اقدامات تروریستی رژیم پرداخت.
ظریف در فوران کین‌توزی علیه مجاهدین، با فضاحت درماندگی و هراس دیکتاتوری آخوندی را در برابر مقاومت ایران به نمایش گذاشت و گفت: «آنچه روشن است این است که کسانی از ۲۰۱۲در لیست تروریسم اروپا بوده‌اند و چه شد که یک‌شبه آنها از لیست تروریستی بیرون کشیدند؟ در سال ۱۹۹۸آمریکا مجاهدین خلق را در لیست تروریستی قرار داد و در ۲۰۱۲آنها مجاهدین خلق را از لیست خارج کردند. رودی جولیانی روز گذشته برای مجاهدین خلق سخنرانی کرد. جان بولتون برای مجاهدین خلق سخنرانی کرده است».
افسار پاره کردن ظریف علیه مجاهدین در مصاحبه انجام شده روشن می‌کند که او و رژیمش تا چه اندازه تحت‌فشار و انزوا قرار داشتند!
مقایسه رژیم با فاشیسم هیتلری
حرفهای معاون رئیس‌جمهور آمریکا در این کنفرانس و تکرار مواضعش در ورشو به‌شدت علیه رژیم و به‌غایت تند بود. در فاصلهٔ ورشو تا مونیخ هم بازدید پنس از اردوگاه مرگ آشویتس که در آن رژیم آخوندی را با رژیم هیتلری مقایسه کرد، ضربه خیلی سنگینی به رژیم بود، امری که واکنش زبونانه سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم را هم به‌دنبال داشت؛ و مایک پنس از آن به‌عنوان هم‌دهانی آخوندها با یهودستیزان نام برد.
وحدت‌نظر اروپا و آمریکا در مهار نقش زیانبار آخوندها
رژیم در مونیخ چشم امیدی به اروپایی‌ها و مخالفتشان با آمریکا بر سر برجام داشت. اما این امید یا آرزو هم تحقق پیدا نکرد. چرا که از یک‌طرف مایک پنس انتقاد شدیدی را متوجه کشورهای اروپایی به‌خاطر دفاعشان از برجام و نقض تحریم‌های آمریکا کرد که خودش گویای تعادل‌قوای موجود میان آمریکا و اروپا بر سر این موضوع است. از طرف دیگر خانم مرکل هم که در سخنرانی خود از برجام و ادامهٔ آن دفاع کرد، اما این دفاع به‌شدت تحت‌الشعاع حمله‌اش به رژیم به‌خاطر ادامهٔ برنامهٔ موشکی و سیاست منطقه‌ایش بود. او به‌خصوص تأکید کرد که آمریکا و اروپا در منطقه خاورمیانه هدف یکسانی را دنبال می‌کنند و آن "مهار نقش زیان بار" (رژیم) ایران است.
انتقاد تند آمریکا از اروپا و چشم ترسیده آخوندها!
در همین رابطه روزنامهٔ حکومتی مردم‌سالاری در شمارهٔ یکشنبه ۲۸بهمن خود با اشاره به اظهارات تند معاون رئیس‌جمهور آمریکا علیه رژیم در اجلاس مونیخ با نگرانی نوشت: «حال فشارهای دولت «ترامپ» برای وادار کردن اتحادیه اروپا و تروئیکای اروپایی شامل آلمان، فرانسه و بریتانیا برای خروج از برجام در چند هفته اخیر به‌ویژه پس از اعلام راه‌اندازی کانال ویژه تجارت با ایران «اینس‌تکس» INSTEX تشدید شده است. این فشارها در نشست ورشو و انتقاد شدید «مایک پنس» معاون رئیس‌جمهور آمریکا از رویکرد برجامی اروپا هم نمود پیدا کرد».
از همین موارد می‌توان فهمید که فضا به‌شدت علیه رژیم بود.
بهتر نبود رژیم شرکت نمی‌کرد؟
کنفرانس امنیتی مونیخ کنفرانسی است که شرکت در آن برای رژیمی که در حضیض انزوا قرار دارد، فرصت مغتنمی است که تلاش می‌کند به هر قیمتی آن را از دست ندهد. طبعاً اگر رژیم جاپای محکمی داشت، عاقلانه‌تر این بود که شرکت نمی‌کرد. چون با حضور مایک پنس آن هم بعد از اجلاس ورشو قابل پیش‌بینی بود که فضا از چه قرار خواهد بود.
حد «بهره‌بری» رژیم از شکاف بین آمریکا و اروپا
واقعیت این است که اروپا بر سر یک موضوع پایه‌یی و مهم یعنی برجام با آمریکا تضاد و اختلاف دارد و رژیم تلاش می‌کند از این شکاف به نفع خود بهره‌برداری کند.
البته در آن‌سو نیز اروپا برای ترک برجام از جانب آمریکا به‌شدت زیر فشار است و همین باعث شده که بهای حمایت اروپایی از برجام را برای رژیم هر چه بالاتر ببرد. عدم تصمیم‌گیری روز ۲۷بهمن مجمع تشخیص در مورد لایحهٔ پالرمو در این مورد شاخص خوبی است که نشان می‌دهد برجام که بهتر است بگوییم برجام اروپایی نه تنها نتایج دلخواه رژیم را نداشته، بلکه میوه‌های تلخ آن باعث شده مجمع که در نشست قبلی فضایش نسبت به تصویب این لایحه مثبت بود، دیروز علائم منفی از خودش بارز کند!
تردید آخوندها در پرداخت بهایی که اروپایی‌ها طلب می‌کنند
در جریان جلسه بررسی FATF آملی لاریجانی رئیس مجمع گفت: «با تعویق و تعلیق‌های اروپا در جریان اینس‌تکس یا همان سازوکار مالی اروپا مشخص شد اروپا چیزی که طلب می‌کند فراتر از این حرفهاست. ما باید به این مطلب توجه داشته باشیم که در تأیید و تکذیب پالرمو اگر نظری بدهیم آیا واقعاً مصلحت است «ج. ا.» با این طلبهای قلدرمابانه کشورهای غربی همراهی کند؟».
و احمد توکلی، از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، در نامهٔ سرگشاده‌ای خطاب به اعضای مجمع و اعضای مجلس ارتجاع، اینس‌تکس را «فرمول تحقیر کننده‌ای که حتی نفت در برابر غذا هم نیست» توصیف کرد و تصویب FATF را خواری و زبونی نامید.
حد تحقیر!
احمد توکلی ضمن اشاره به بیانیه جمعبندی شورای اروپا که در آن، این شورا «نگرانی جدی خود را از فعالیت‌های موشکی بالستیک ابراز می‌دارد و (رژیم) ایران را به ترک این فعالیتها فرامی‌خواند... و (رژیم) ایران متهم به حمایت از عملیات تروریستی در کشورهای اروپایی می‌شود و از آن مؤکداً خواسته می‌شود که حقوق‌بشر را رعایت کند... می‌نویسد:
«فرمول تحقیر کننده اینس‌تکس حتی «نفت در برابر غذا» نیست که برای عراق زمان صدام حسین وضع کرده بودند. چون اروپایی‌ها نفت ما را نمی‌خرند فقط به‌عنوان یک میانجی به ما اجازه می‌دهند با پول نفتی که آنها اجازه فروشش را داده‌اند، از آنها غذا و دارو را به قیمتی که فروشنده انحصارگر تعیین می‌کند بخریم تا از گرسنگی و بیماری نجاتمان بدهند! فقط به این تحقیر بسنده نشده است. بیانیه همچنین برای ایران تکلیف تعیین می‌کند که شرکتی شفاف تشکیل دهد که طرف معامله باشد. تازه این سازوکار که معلوم نیست چه وقت اعمال می‌شود مشروط است بر این‌که ایران به سرعت FATF را بپذیرد!». که تازه اگر رژیم همهٔ اینها را بپذیرد، به گفتهٔ وزیر خارجه لهستان شرکتهای اروپایی حاضر به معامله با ایران نیستند.
شیبی که هر لحظه تندتر می‌شود
اما مسأله این است که اگر رژیم بخواهد به این ترتیب با اروپا وارد تضاد شود همین تنها نقطه امید را هم از دست خواهد داد در همین رابطه اظهارات سفیر سابق رژیم در لهستان کاملاً روشنگر است که هشدار نسبت به این‌که «هر چه به پایان دور نخست ریاست‌جمهوری ترامپ نزدیک‌تر شویم، برنامه‌های او برای تحت فشار قرار دادن ایران بیشتر خواهد شد»، متذکر شد در این بین آنچه می‌تواند به حفظ منافع ملی کمک کند، حفظ تعامل و روابط با اروپا و قدرتهای منطقه است. برای تحقق این سیاست باید از اقدامات و اظهارات رادیکال پرهیز کرد و در شرایطی که ایالات‌متحده در راستای ایجاد اجماع جهانی علیه ایران هزینه می‌کند، مقامات و چهره‌های داخلی از سخنانی که هزینه‌های اضافه به‌بار می‌آورد خودداری کنند».
و البته تمامی این عوامل را باید در کنار مقاومت داخلی مردم ایران و تهاجم سیاسی آلترناتیوشان قرار داد تا مختصات رژیم بهتر درک گردد!
