جو بایدن در ۲۸ژوئن اعلام کرد که ایران ”در دوره او هرگز به بمب اتمی دست نخواهد یافت“.
سایت هیل به‌تاریخ ۱۲تیر نوشت: در اوایل صبح همان روز، بایدن برای بار دوم دست به حملات هوایی به گروه‌های شبه‌نظامی هم‌سو با ایران در عراق و سوریه زد. این حملات تنها چند روز بعد از آن بود که یک توافق موقت بین ایران و دیدبان اتمی ملل متحد شکست خورد و موجب شد که بازرسان بین‌المللی مأمور مانیتورینگ سایت‌های اتمی ایران دسترسی به اطلاعات لازم را نداشته باشند.
این وضعیت که به‌طور فزاینده‌یی پرتنش است، بدون بازگشت به دیپلماسی که تنها راه ممکن برای بایدن برای برآوردهٔ کردن قولش برای اطمینان از این‌که ایران بمب اتمی تولید نکند می‌باشد، فقط بیش از پیش از کنترل خارج خواهد شد.
بدون یک بازگشت سریع به توافق اتمی ایران، بایدن با تهدید یک بحران اتمی روبه‌روست که می‌تواند به‌سرعت به یک جنگ ویرانگر تبدیل شود. هیچ ”راه سومی“ وجود ندارد...
۳ سال بعد از آن‌که پرزیدنت ترامپ اعلام کرد که آمریکا از توافق خارج می‌شود، حالا ما در حال نزدیک شدن به یک لحظهٔ تعیین‌کننده در دیپلماسی آمریکا-ایران با تبعات عمدهٔ بلندمدت برای آیندهٔ خاورمیانه هستیم.
در حالی‌که برجام به‌صورتی گسترده مورد حمایت حزب دموکرات است، یک بخش کوچک ولی ذی‌نفوذ از دمکرات‌ها، از جمله رئیس کمیتهٔ روابط خارجی سنا باب منندز، هستند که استدلال کرده‌اند که بایدن باید دنبال یک ”توافق بهتر“ باشد تا به لیستی طولانی از دیگر مسائل غیراتمی، از جمله برنامهٔ موشکی بالستیک ایران، حمایت آن از عوامل غیردولتی مسلح در منطقه، و نقض حقوق‌بشر بپردازد.
اما همان‌طور که تشدید تنش اخیر روشن ساخته، این رویکرد ”همه چیز یا هیچ چیز“ احتمالاً به هیچ توافقی منجر نخواهد شد و ما با تهدید غیرقابل قبول جنگی در چشم‌انداز روبه‌رو خواهیم شد.
در حالی‌که همه خواهان یک توافق ”طولانی‌مدت‌تر و قویتر“ هستند، تنها راه برای رسیدن به آن این است که به‌سرعت توافق اتمی را احیاء کرد و درجه‌ای از اعتماد را بین واشنگتن و تهران ابقاء نمود و روی این پیشرفت سوار شد تا دیپلماسی منطقه‌یی بلندپروازانه‌تری را دنبال نمود.
این توافق صرفاً دنبال مسدود کردن هر راه احتمالی به یک سلاح اتمی رژیم ایران است... ایران حتی تا یک‌سال بعد از خروج آمریکا به‌طور کامل به این توافق ملتزم ماند...
