هورها در استان خوزستان فقط یک «هور» و یک «آب‌گیر» پهناور نیستند، بخشی از فرهنگ و تمدن کهنسال مردم ما هستند که این سرزمین را قرن‌های قرن، آباد نگاه‌داشته و با همه آداب و رسوم‌شان، جلوه‌ای از فرهنگ غنی ایران با همه تنوعاتش هستند. اهالی هورها با همان خون‌گرمی و مهر ویژه‌یی که تمامی جنوبی‌ها دارند، نمایی از زندگی شرافتمندانه زحمتکشانی هستند که سده‌ها مرزهای این سرزمین را از گزند بیگانگان حفظ کرده‌اند اما اکنون آخوندها با خشکاندن «هور»ها در پی جستجوی نفت، این سرچشمه‌های کهن تمدن را به نابودی تهدید می‌کنند.
روزنامه حکومتی ابتکار ۲۱اردیبهشت نوشت: اکنون کار به‌جایی کشیده که معاون محیط طبیعی اداره‌کل حفاظت محیط‌زیست خوزستان(سید عادل مولا) با بیان این‌که وضعیت تالاب هورالعظیم بحرانی است، نسبت به وضعیت این تالاب در تابستان هشدار داد.
وی گفت وزارت نیرو حقابه این تالاب را نمی‌دهد. وی افزود: تقریباً تمام روستاهای مجاور تالاب به‌جز شهر رفیع، به‌طور کلی از بین رفته‌اند. ۱۶روستای پیرامون هور تماماً نابود شده‌اند.
این مقام محیط‌زیستی رژیم یکی از علل گردوغبارهای این استان که ۲۱برابر استانداردهای جهانی است را خشک شدن تالاب هورالعظیم دانست.
شماری از روستاهای نابودشده حاشیه هورالعظیم عبارتند از: دبیه، حسچه، لولیه، عمه، کسر، مچریه، محیّره، سیّدیّه، ابوچلاچ، مشیمشیّه، جرایه، طبر، شط علی، زهیریه، برگه، و برص.
آخوندها امروز روستاها را نابود می‌کنند و فردا شهرها را، مگر این‌که جلویشان به هر ترتیب ممکن گرفته شود.
